galatasaray sözlük şiir kulübü

• 1

  hayal meyaldi seçemedim
  kıl köprüydü geçemedim
  sundular ya içemedim
  pir elinden ben badeyi
  
  bu kulüp işi güzel de uygulamalı olsa keşke.
• 2

  beklenen
  
  ne hasta bekler sabahı
  ne taze ölüyü mezar
  ne de şeytan bir günahı
  seni beklediğim kadar
  
  geçti istemem gelmeni
  yokluğunda buldum seni
  bırak vehmimde gölgeni
  gelme artık neye yarar
  
  necip fazıl kısakürek
• 3

  şu hayatta en içime dokunan şiiri burada paylaşarak saflarına katılmak istediğim kulüp. cemal süreya'dan geliyor efenim.
  
  sizin hiç babanız öldü mü?
  benim bir kere öldü kör oldum
  yıkadılar aldılar götürdüler
  babamdan ummazdım bunu kör oldum
  siz hiç hamama gittiniz mi?
  ben gittim lambanın biri söndü
  gözümün biri söndü kör oldum
  tepede bir gökyüzü vardı yuvarlak
  şöylelemesine maviydi kör oldum
  taşlara gelince hamam taşlarına
  taşlar pırıl pırıldı ayna gibiydi
  taşlarda yüzümün yarısını gördüm
  bir şey gibiydi bir şey gibi kötü
  yüzümden ummazdım bunu kör oldum
  siz hiç sabunluyken ağladınız mı?
  
  bu acının en güzel anlatılmış halidir bu. bırakın bunun üstüne çıkmayı, bunun binde biri kadar güzel anlatılamazdı herhalde.
• 4

  her şiirini ayrı ayrı sevdiğim, burada hangisini paylaşsam diğerine haksızlık olur diye düşündüğüm, büyük usta turgut uyar'ı okuyun, okutturun. inanılmaz bir insan, hayatı da şiirleri kadar mükemmeldir.
• 5

  bu da benden olsun, dedeme:
  
  gölgesini kaybedenin öyküsü
  
  havada yanık kokusu var
  ay üzerime üzerime geliyor
  
  nasıl anlatayım
  gece oldu mu yorgunluklar uyanır
  hele tenhalaştı mı sokaklar zaman durur
  takvimlerden bahsetmiyorum
  gecenin kargaları vardır
  kanatları büyür ve üzerimize açılır
  
  şimdi kulağımda bir şeyler uğulduyor
  ağır bir günün ardından evime dönüyorum
  yanımda memur çantalı bir adam bekliyor
  burun deliklerinin kıpırdadığını görmedim
  ancak ölüler böyle sessiz solur
  yaşıyor mu
  
  kısa bakışlarıma cevap alamıyorum
  kimsenin gözleri canlı değil
  yüzyıldır aynı duvardaki bir tablo gibi şehir
  usanmışlıklar geceyi zifirileştiriyor
  karanlık ve soğuk bir tortu çöküyor mideme
  köpek havlamalarını duyuyorum
  rüzgârın ıslığı kimseye dokunmadan beni buluyor
  sanki bütün yalnızlıklar benim için yaratılmış
  herkes gözlerini bana dikiyor
  
  gelen geçen minibüsler tıka bısa insan
  havada yanık kokusu var
  üzerime titrek bir dal eğilmiş
  sarı yapraklar topluyorum saçlarımdan
  içimde bir hasretin imgesi büyüyor
  artık caddelerde yürüyen heykeller var
  özledim eski günlerin her saniyesini
  bana eskilerimi verin
  
  şehirde tanıdığım insanlar yaşardı eskiden
  çocuktum
  annem hep arkamı toplardı
  durmak bilmeyen bir salıncak gibiydi gündüzler
  ve yanımda kocaman gölgeler uzanırdı
  hatırlıyorum havada bahar kokusu vardı
  hiç bir tabuta omuz vermemiştim daha
  
  şimdi ufukta gri çizgiler yatıyor
  burun deliklerimi kesen birileri var
  dedem
  bileğime düğümlü bir uçan balondu
  çözülüp gittiğini anladığımda sustum
  aklım bu sıradanlığa ermiyordu
  diyorum ki ölüm
  herhalde çiçekleri yakan bir şeymiş
  havada yanık kokusu var
  
  yanımdaki adam ter kokularına karıştı
  sadece sokak lambalarını hissediyorum
  bir de çalılarda sevişen kediler kaldı
  ben
  balonunu kaybetmekten muzdarip bir çocuğum
  biri bana merhaba desin artık
  ayaklarımı tek çift görmek istemiyorum
  bu tenhalığı kaldıramayacak kadar yorgunum
  ya herkes sussun
  ya hepiniz konuşun
  
  ay üzerime üzerime geliyor
  önünden bir balon geçiyor
  havada yanık kokusu var
  benim burnum kanıyor
  benim burnum kanıyor
  
  04.03.2013, istanbul
  (akatalpa şiir dergisi'nin mayıs 2013 sayısında yayımlanmıştır)
• 6

  dörtnala gelip uzak asya'dan
  akdeniz'e bir kısrak başı gibi uzanan
  bu memleket, bizim.
  
  bilekler kan içinde, dişler kenetli, ayaklar çıplak
  ve ipek bir halıya benzeyen toprak,
  bu cehennem, bu cennet bizim.
  
  kapansın el kapıları, bir daha açılmasın,
  yok edin insanın insana kulluğunu,
  bu davet bizim....
  
  yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür
  ve bir orman gibi kardeşçesine,
  bu hasret bizim...
  
  dün de nazım hikmet ran'ın doğum günüydü. bu güzel kulüp vesilesi ile onu da anmış olalım.
• 7

  nazım hikmet'i bir de ben anayım.
  
  gözlerim gözünde aşkı seçmiyor
  onlardan kalbime sevda geçmiyor
  ben yordum ruhumu biraz da sen yor
  çünkü bence şimdi herkes gibisin
  
  yolunu beklerken daha dün gece
  kaçıyorum bugün senden gizlice
  kalbime baktım da işte iyice
  anladım ki sen de herkes gibisin
  
  büsbütün unuttum seni eminim
  maziye karıştı şimdi yeminim
  kalbimde senin için yok bile kinim
  bence artık sen de şimdi herkes gibisin
  
  gönlümle baş başa düşündüm demin;
  artık bir sihirsiz nefes gibisin.
  şimdi tâ içinde bomboş kalbimin
  akisleri sönen bir ses gibisin.
  
  mâziye karışıp sevda yeminim,
  bir anda unuttum seni, eminim
  kalbimde kalbine yok bile kinim
  bence artık sen de herkes gibisin.
  
  bestesi yapılmış cem karaca tarafından. her rakı içtiğimde mırıldanırım içimden.
  
  http://www.youtube.com/watch?v=J4vaKDPf3WY
• 8

  şiir diyince ilk aklıma gelen e.e. cummings'in hatırı kalmasın.
  
  "gezip görmediğim bir yer, kıvançla ötesinde
  herhangi bir yaşantının, gözlerin kendi sessizliğinde:
  senin en kırılgan duruşunda bir şeyler var beni saran,
  ya da bir şeyler ki dokunamam çünkü çok yakınlar
  
  en küçücük bakışın kolayca açar beni
  kapamış olsam da parmaklar gibi kendimi,
  sen açarsın daima taçyapraklarınca beni hani açar ya bahar
  ( işleyerek ustaca, gizemlice ) ilk gülünü
  
  ya da isteğin beni kapatmaksa eğer, ben ve
  benim hayatım kapanırız pek güzelce, ansızın,
  şu çiçeğin kalbi hayaller kurarken
  karın dikkatlice her yere yağışı gibi;
  
  bu dünyada algılamamız gereken hiçbir şey erişemez
  yoğun kırılganlığının gücüne: öyle ki dokusu
  bağlar beni renkleriyle ülkelerinin,
  sunarak ölümü ve ölümsüzlüğü her soluk alışta
  
  ( bilmiyorum nedir o şu sende olan, bir kapanan
  bir açılan;yalnızca içimdeki bir şey anlar
  gözlerinin sesi daha derindir tüm güllerden )
  hiç kimsede, yağmurda bile, yok böyle küçük eller"
• 9

  galatasaray sözlük film kulübü gibi olması gereken kulüp. bir tane de ben koyayım buraya şiir. ah muhsin ünlü'den gelsin.
  
  ben sana düzenli olarak telefon ediyorum.
  adlı bir cengaver olarak telefon ediyorum.
  hakiki cinayetler işleniyor görüyorum.
  isa görüyor, şeyhim görüyor, ben görüyorum.
  ben sana düzenli olarak telefon ediyorum.
  
  yüzyıl şilisinden bir dazz javulcusu inliyor tam arlarımda
  hiç durmadan kentlimağlup kıyasıya mağrur ve mor
  bir çocuğum şimdi pişman olmak için
  birbiriylebağlantılıyüzbinlerceyılım vor.
  
  seni sevmem
  bu savaşı
  kesintiye uğratmaz
  ama ordan bakma!
  bu, werther’in
  leş kanını
  gül kılar.
  
  birleşmemiz radikal olacak ben kan vereceğim
  otobüsler olacak, tirenler, bütün öldürülmüş cumhuriyet şehirleri
  saçlarım uzun olacak, bıyıklar, gözlükler, gideceğim
  çığlıklarla düzülmüştür aşk şiirleri.
  gideceğim ensk ökümde devlet denen şirk,
  beb gözüğümde kent gördükçe kırılan gıçlar,
  ve bir dizeyi haklar gibi terli ellerim
  bu çağın açısını dik tutacaklar.
  
  bana bir öpücük verin yoksa galip döneceğim
  ufka bir kesin ordum akıverecek
  elimde çözülecek makina ve cinayet
  marşlar yazıp halkımla söyleyeceğim yoksa.
  
  inanmışım kaybetmek esrarıdır olmanın
  çıldırmış bir vaşak gibi kaybediyorum.
  ipimden kurtulmuşum kaybediyorum.
  birleşmiyor ellerimiz haykırıyor trapez
  tanklar tank olup geçiyor üstümüzden
  helvetius haklı, devlet şaşkın, piyanist kara
  memleket sana rağmen ket vururken yarama
  şu çıplak çocuk şu tüyük bürk şairi ben
  -ve emir “kun” diyor; doğuruluyorum-
  “bu ülke”den daha bıçkın tamlama bilmiyorum.
  bana bir öpücük verin yoksa şair öleceğim
  ikdildar tohmekecek sözüme yoksa
  ve bir dizenin tan yerini ağartamsıysa
  ellerini tutarım ki kudurtucudur.
  bunun için gözlerinin meryem hali sevgilim
  gözlerinin meryem hali gerçek yurdumdur
  ki zuhrettiğinde ilk formuyla isa yeniden
  ağlıyorum, ağlıyorum, ağlıyorumdur.
  
  ben bu çağdan bir kere de şerefimle geçeceğim
  lazım gelen gülleri göğsüme gömmüşüm
  birleşmemiz radikal olacak ben kan vereceğim
  bunu daha çok küçükken bir filmde görmüştüm!
  
  ah laikse aşkımız biter elbet bir kışbaharyaz günü
  gözlerin uçurumlar kaydeder avuçlarıma
  bir çınar gövdesini bir hamle daha yayar
  üç içbükey komodin silah çeker vurulur
  sen gidersin, denklem düşer, ben aşk olduğumu ağlarım
  bir kelebek konduğu yerde bir mayın olduğunu anlar.
  
  ben dünyaya karşı durmak ile meşhurum
  olma. yokluğun bulunmama larcivert lavlar akıtır.
  nasıl çekip gitmiş bir şaman
  çekip gitmiş, bir şaman değilse en çok
  benim gibi sonsuz bir at
  hiç koşmuyorken de attır.
  
  biliyorum lir sızmıyor şakaklarımdan
  ve yüzümde şeyh çıldırtan yarıklar da yok
  annem beni hep çok sevdi, kız gördüm mü ağlıyorum
  modern bir alışkanlıktır ölmek, seni doğasıya seviyorum
  ben sana düzenli olarak telefon ediyorum.
  
  mıknatıssız bir pusula olarak
• 10

  şiirin en önemli unsurunun uyak olduğunu düşünüyorum. bu nedenle faruk nafiz çamlıbel benim için önemlidir. han duvaları'nı bilmeyen şiir okuyucusu yoktur zaten de bir de şu şiiri var ki dillere destan.
  
  sanat
  
  yalnız senin gezdiğin bahçede açmaz çiçek,
  bizim diyârımız da binbir baharı saklar!
  kolumuzdan tutarak sen istersen bizi çek,
  incinir düz caddede dağda gezen ayaklar.
  
  sen kubbesinde ince bir mozaik arar da
  gezersin kırk asırlık bir mabedin içini.
  bizi sarsar bir sülüs yazı görsek duvarda,
  bize heyecan verir bir parça yeşil çini…
  
  sen raksına dalarken için titrer derinden
  çiçekli bir sahnede bir beyaz kelebeğin;
  bizim de kalbimizi kımıldatır yerinden
  toprağa diz vuruşu dağ gibi bir zeybeğin.
  
  fırtınayı andıran orkestra sesleri
  bir ürperiş getirir senin sinirlerine,
  istırap çekenlerin acıklı nefesleri
  bizde geçer en hazin bir musikî yerine!
  
  sen anlayan bir gözle süzersin uzun uzun
  yabancı bir şehirde bir kadın heykelini;
  biz duyarız en büyük zevkini ruhumuzun
  görünce bir köylünün kıvrılmayan belini...
  
  başka sanat bilmeyiz, karşımızda dururken
  yazılmamış bir destan gibi anadolu’muz.
  arkadaş, biz bu yolda türküler tuttururken
  sana uğurlar olsun... ayrılıyor yolumuz.
• 11

  sevdiğim bazı şairlerin şiirlerini paylaşma yolunu tercih ederek katkı sağlayacağım kulüptür efendim. kendime ait şiirleri paylaşmam, çünkü toplum buna hazır değil henüz. :(
  
  keder atlası
  
  nilüferler niçin suya eğilir
  ve niçin
  kavruk otlar gibi
  tutuşur
  o ilk sevdalar
  söyleyin bana
  ey kitaplar.
  
  bana söyleyin
  kim var
  aramızda
  biraz ölmeden
  bir türkü tutturmuş giden.
  
  ya kırmızı şapkalı
  gelincik, senin için
  göz açıp kapayıncaya
  yiter şu bahar
  hemen
  ölüm gelir
  yükselince sular.
  
  söyleyin bana
  ey kitaplar
  
  var mı
  kederin atlasında
  tarçın kokulu bir şehir
  inmemiş olsun damlarına
  gözyaşından
  yıldızböcekleri
  ve tarçın
  kokulu
  bir aşk
  hiç ölmeyen.
  
  bu şiir behçet aysan'a ait. okumaya doyamadığım, adı her aklıma geldiğinde içimi sızlatan hüzün yüklü bir insanoğlu. böyle naif, böyle içli, böyle güzel bir adamı yaktılar lan sivas'ta aklınız alabiliyor mu dostlar? lanet olsun böyle dünyaya. siyasete girmeyeceğini bilsem neler neler yazacağım da, öyle işte...
• 12

  ben de ölü ozanlar derneği etkisi yaratacak kulüp
  
  *
  işte yine günün belini kırıyor akşam
  ve sen kırlara benzersin günün bu saati
  çıkarmamışsan çiçekli elbiseni.
  
  hatırla ve sıkı tut:
  korkardın küçükken
  serçe parmağın uçacak diye elinden.
  diğer çocuklara benzerdim bense
  benzemesi gibi, bir çinlinin diğerine.
  
  şaşkınım, şehir açmıyor beni
  ve namım yürümüyor burada
  çünkü tuhaf burada her şey;
  denizi sel basıyor hayret
  hayret şehir sığmıyor taksiye
  ve terör estiriyor rüzgar
  kaldırıyor dağın eteklerini bile.
  
  ve burada sensiz bahar
  hem yatalak hem öpmeden geçiyor
  bir jeton
  yanağıma getiriyor da yanağını
  kokunu rüzgara salsan
  bana getirmiyor.
  
  yoksun ya
  güvercin avlıyor avluda kedi
  kızlar gülüşüyor bahçede
  gül üşüyor –gül üşür-
  yoksun ya, bezden anne
  yapıyor öksüz
  öpmek için kendisine.
• 13

  lise zamanlarında çok edebiyatla haşır neşirdim ama nedense galatasaray sözlük şiir kulübünde olmazsa eksik kalacak diye düşündüğüm bir şiirdir alt satırdaki dizeler.
  
  ha geldi ha geliyor diye bekledik,
  başka bir kapıya ondan gitmedik,
  niçin gittin söyle sana ne ettik,
  komşulara karşı çok ayıp oldu!
  
  davetiye bile geldi baskıdan
  yanıp kül olmuştum senin aşkından
  kaynar sular döktün sanki başımdan
  komşulara karşı çok ayıp oldu!
  
  hani beni bırak hani komşular
  geleceksin diye nasıl coştular
  mahalleli sağa sola koştular
  komşulara karşı çok ayıp oldu!
  
  hep yollarda kaldı herkesin gözü
  ne çabuk unuttun verdiğin sözü
  hiç mi düşünmedin giderken bizi
  komşulara karşı çok ayıp oldu!
  
  ben de rezil oldum senin sayende
  kara bulut gezdi artık hanemde
  sızılar dinmedi gitti yaremde
  komşulara karşı çok ayıp oldu!
• 14

  kurulması ve gelişmesinde katkısı olan/olacak her yazarımıza buradan teşekkür etmek istediğim gayet güzel kulüptür. özdemir asaf'ın çok sevdiğim bir şiiri ile ilk adımımı atmaktayım.
  
  bekle dedi gitti
  ben beklemedim, o da gelmedi
  ölüm gibi bir şey oldu
  ama kimse ölmedi.
• 15

  bana göre yeni nesil şairler arasında en iyilerden birisidir taha ayar. neden öyledir, bilmiyorum. fakat ben de; tıpkı onun gibi sonra benim şu hüznüm ve durup durup nükseden ağrım, benim ağrım es geçilmesin istiyorum. ısrarla okuyunuz efendim. buyurun:
  
  aspirin yahut kalaşnikof
  
  tut ki tuttu ağrım
  arazide kaybolduk
  içtiğim şaraplardan ağzım buruş
  avurtlarım çökük
  içim içerim bihuş
  geciktin eyvah eyvah !
  ensende şamar topuklarında palaska
  içimde sızım sızımken böyle jerusalem
  bilesin dönmem yüzümü kabene intikam!
  ah senin başın ne güzel ağrırdı istanbulda
  bir nehre dur derdin dururdu
  sıkıysa durmasın
  alnının çatından vururdun
  ne vardı öyle bodoslama abanacak aşka
  aşka sır bulaştırmadan edemez misin
  huyun kurusun
  etrafın sarılmış
  bir damın orta yerine pusmuşken hele
  ellerin kurusun
  sırası mıydı yeşil elmaları hatırlamanın
  
  ah senin başın ne güzel dönerdi öyle oralarda
  büyük irlanda hulyasıyla koyun koyuna
  yatan ira’lı kızlar gıcır gıcır bir makas
  gibi açmışken sana bacaklarını
  sen gidip bir arapla sabahladın
  namütenahi ahlamaların şuramda düğüm
  yetişir günde on kerre küfre girdiğim
  öyküm bölük pörçük
  yarım yamalak uykum
  üstüm açılmış
  taze yaralarımdan anlaşılıyor
  yok yere vurulduğum
  
  üstemden gelemez artık adın
  yadımda kaldığınca sana dert yanacağım
  belki yanarken sana yazılacağım
  derdini zaten yandığımıza yazıldığımızı
  tez gidenler anlamış olacaklar ki
  herşey bu yüzden biraz iğfal edili kalmış
  herşeyi birazdan bir titreme alacak
  türlü rüyalar gösterilecek zorla bize
  her şey bir peygamberdir bir yerden sonra
  ve biz şu görgüsüz gecenin bir yarısından sonra
  kimden bahsetsek sensin!
  mademdi her şey bir yanlış anlamağa
  bir su-i tefahüme idi kurban
  yani sosyalist boşuna ise sosyalist
  mesihi boşuna ise mesihi
  şimdi bundan kime ne
  deprofundisclamaviadtedomine
  
  ah senin başın ne biçim zonklardı öyle
  kıskanıp sana yol veren o gül sürüsünü hatırla
  ve dalgınlığın bir özür değil anla
  seni fıttıracak bu ağrı
  çala kalem yazdıklarından namus
  gözlerinden fer
  alınmış başından o murassa miğfer
  komşu kavmin kızları pek alımlı pek hanım
  ama nane tırka le ser çoka waye dedi anan
  korkma kanın kaynamaz bana
  kanımı kaşıklamak istediğin besbelli
  kanım aksa rahatlarım belki
  belki bir william burroughs vursak rahatlarız
  oh be deriz dünya varmış
  deriz ne o öyle cübbenizde müstehçen ayetler
  ağzınızda sarımsak kokusu falan
  
  ah senin başın ne güzel ağrırdı öyle
  ne olurdu kitabında meryem’e değinmişken
  bana da değinseydin
  yoklasaydın benim de çiviyle ayalarımı
  içime düşen kurdu gebertseydin
  içimde kendime ilişkin kuşku gırla
  bu yüzden dönüp yüzümü o
  melek entarisi yapıya
  salya sümük ağlamak istiyorum
  bu yüzden bütün kadınlara
  onlarca çocuk yaymak istiyorum
  bütün orospular uzunsiyah elbiseler giysin
  çünkü düyorum
  hepsinin ayak bilekleri halhaldan
  ve suratları hüzünden geçilmesin
  sonra benim şu hüznüm
  ve durup durup nükseden ağrım
  benim ağrım es geçilmesin
  
  ah senin başın ne güçlü ağrırdı öyle
  başın ağrıdığında bir şey görmezdi gözün
  başın evet ama dönmedi gözün asla
  hep bir şey buldun affetmek için
  oysa devi haklasan
  o derin güvercini bir koyağa fırlatsan
  iz sürsen tütün sarsan
  bir bıraksan su nasıl güzel kandırır seni
  bakma suyun da içinden birşeyler geçer
  yer yer o da utanır sıkılır derinliğinden
  
  su dönerse girdap
  başın dönerse bir hap
  biliyorum sonra herkes
  dallarını çırpacağı ağaca gidecek
  bazısı boynunun vurulacağı kütüğe
  sonra gez sonra göz sonra arpacık
  ıskalarsak domaltırlar adamı
  yanar çarşı iznin
  sırıtma şakası yok bunun
  çingeneye çektirirler ipini
  çünkü yaralar vardır
  kabuk tutmaz namussuzdur
  kuyular vardır
  içilmeğe içilmeğe
  suyu kendinden geçmiş
  keşke mütamadiyen düşünüp içlendiğim
  bana da vaad edilen topraklar olaydı
  özellikle ağlayınca anladın mı şimdi
  gözlerim niçin durup durup
  yeşile de yeşile çalıyor
  ne yani şimdi tutup kendimi
  en dokunaklı yerimden vurmayayım mı
  
  oysa ne güzel dönerdi başın
  oysa aşka bulaşmamakta inat
  eden kızlar geçti sonra sokaktan
  dokunsan kırılcak meme uçları
  erkekleri çıldırtan boyunlarda çıngırak
  yüzlerde makyaj tenlerde pudra
  gözleri rimel gözbebeği lens
  güneşte pişmiş kallavi bir kaysı yanak
  geliriz yamacına kaysının
  gümüş kupçeleri seyrekçe
  kimse bilmez bir kızı yalnız kalınca
  kızla birlik kupçeleri usulca
  kaysıya incitmeden çakarız
  aynen böyle yaparız
  
  tut ki tuttu ağrım
  arazide kaybolduk
  şimdi ben kıyısından yanaşmağa
  gidiyorum yangına
  kanımı bari kurtarmağa
  çünkü ateşlere bakıp yorgunluk atan
  bir soydan geldiğim aşikardır
  vız gelir bana
  o yanımın tutuşmuş kalması
  başımdan gökleri savdığım zamanlardı
  bir kızı kendi öz saçlarıyla boğduğum
  ben artık bilesin ne bir eski tüfengim
  ne kabzaya kakışlı bir zalim desen
  kolonya kokmiycak tenin artık sevin
  ölü mahzun şakrak ya da sağ
  ele geçsem bile bir heyelan gibi
  domuzuna iğreti duracağım oralarda
  
  ah senin başın ne güzel ağrırdı öyle
  çat kapı girilir miymiş avluya öyle
  pattadak sevişilir miymiş taha
  tanımıyoruz ki yekdigerimizi daha
  hem sonra takat yetirir misin
  kaldırır mı miden
  diye bir sor
  bir yaşamak için gelmedin ya dünyaya
  yırtınsan da dövünsen de şu yağan
  bildiği gibi ıslatacak seni bil
  ha bunu bildin gerisi bok püsür
  dedim ellerim boğuluyor habire doktor
  sonra sanrılar
  gaipten guşuma aheste bir avaz gelir
  şimdi sen bu kanamayı durdurmadan
  nah bir cıgara daha tellendirirsin
  asarlar adamı be
  kalıbına tükürürler hem sonra ayıp
  dedim adam bu hüzünle hani öleceği tutsa
  cennete göndermezler mi doktor
  
  ah senin başın niçin güzel ağrırdı öyle
  uykulardan tükenmiş gözümüzün önünden
  şimdi kucağında bir çocukla sarışın
  her geçene meryem mi diyeceğiz
  iyi ok atamam iyi at binemem
  şarabı içmeği beceremem ben
  belki yalnız gözlerimi kısıp
  uzaklara yakışıklı bakarım
  şimdi beni kim anar ki
  acayip üşünmüş bir geceden sonra
  gidi dünya gidi dünya
  tuzdu sıcaktı temmuzdu
  ağzım bir mağara gibi uğul uğul
  ve boğazlanmış bir hayvanın
  derisini yüzer gibi ağır ağır
  açtın gözkapaklarını
  
  tut ki tuttu ağrım
  sargısı hadi açıldı yaramın
  ağzım hadi köpürdü
  seğirdi yüzüm birden
  ve ben mütehayyir
  geniş dudaklarını nicedir somurduğum
  bir haspanın koynunda
  yüzümden düşen bin parça
  
  oysa senin ne güzel dönerdi başın
  yıkıldı yıkılacak bulacaksın beni
  yıldızlar arka çıkmıyor olacak bana
  yakışıyor diye hüzünlü
  görmek isteyenler beni
  yüzüm tanınmaz halde
  sesimdeki kuraklık
  genzimdeki hırıltı
  geçer diye bekleme
  yalnızlığa şimdiden
  alıştır bütün uzuvlarını
  bahusus gözlerini
  kısa parmaklıklı
  kadınlara bakmaktan
  şiddetle men et
  her ses bir uçurumdur
  her bakış bir gözdağı
  fütursuzca şarkılar da söylermiş
  ruyalar da görürmüş erotik içerikli
  güzele güzel demezmiş
  kendinin olmayınca
  atarmış da kendini
  ta o yüksekliklerden
  var mıymış öyle damdan
  düşermiş gibi
  kıza yaşın kaç demek
  bütün sular içildi
  maşrapamız delik
  ateşler de yakıldı
  odunumuz sırsıklam
  yaşandı yaşanılan
  mevsimlerin diyorum
  en azından birinde
  sadra diyorum şifa
  bir merhem bulunsaydı
  zorumuz neydi de
  yüzümüzü tutmayalım yağmura
  
  not: belki kendi şiirlerimi de burada paylaşırım ileride. bilemiyorum. sonra bakarız o işe.
• 16

  (bkz: galatasaray sözlük ölü ozanlar derneği)
• 17

  utansin
  
  tohum saç, bitmezse toprak utansın!
  hedefe varmayan mızrak utansın!
  hey gidi küheylân, koşmana bak sen!
  çatlarsan, doğuran kısrak utansın!
  
  eski çınar şimdi noel ağacı;
  dallarda iğreti yaprak utansın!
  ustada kalırsa bu öksüz yapı,
  onu sürdürmeyen çırak utansın!
  
  ölümden ilerde varış dediğin,
  geride ne varsa, bırak utansın!
  ey binbir tanede solmayan tek renk,
  bayraklaşmıyorsan bayrak utansın!
  necip fazil kisakürek
• 18

  ''aklımı ve kalbimi hep sağ elime verdim,
  görevi olmasaydı, sol elimi keserdim.''
  
  zindan'dan mehmed'e mektup
  
  zindan iki hece. mehmed'im lafta!
  baba katiliyle baban bir safta!
  bir de geri adam, boynunda yafta...
  halimi düşünüp yanma mehmed'im!
  kavuşmak mı?.. belki... daha ölmedim!
  
  avlu... bir uzun yol... tuğla döşeli,
  kırmızı tuğlalar altı köşeli.
  bu yol da tutuktur hapse düşeli...
  git ve gel... yüz adım... bin yıllık konak
  ne ayak dayanır buna, ne tırnak!
  
  bir alem ki, gökler boru içinde.
  akıl almazların zoru içinde
  üstüste sorular soru içinde.
  düşün mü, konuş mu, sus mu, unut mu?
  buradan insan mı çıkar, tabut mu?
  
  bir idamlık ali vardı, asıldı
  kaydını düştüler, mühür basıldı.
  geçti gitti, birkaç günlük fasıldı
  ondan kalan, boynu bükük ve sefil;
  bahçeye diktiği üç beş karanfil...
  
  müdür bey dert dinler, bugün "maruzat"!
  çatık kaş... hükümet dedikleri zat...
  beni allah tutmuş kim eder azat?
  anlamaz; yazısız, pulsuz dilekçem...
  anlamaz! ruhuma geçti bilekçem!
  
  saat beş dedi mi, bir yırtıcı zil
  sayım var, maltada hizaya dizil!
  tek yekün içinde yazıl ve çizil!
  insanlar zindanda birer kemmiyet;
  urbalarla kemik, mintanlarla et.
  
  somurtuş ki bıçak, nara ki tokat;
  zift dolu gözlerde karanlık kat kat...
  yalnız seccademin yönünde şefkat
  beni kimsecikler okşamaz madem
  öp beni alnımdan, sen seccadem!
  
  çaycı getir ilaç kokulu çaydan!
  dakika düşelim, senelik paydan!
  zindanda dakika farksız aydan
  karıştır çayını zaman erisin
  köpük köpük, duman duman erisin!
  
  peykeler, duvara mıhlı peykeler
  duvarda, başlardan yağlı lekeler
  gömülmüş duvara, baş baş gölgeler...
  duvar, katil duvar yolumu biçtin
  kanla dolu sünger... beynimi içtin
  
  sükut... kıvrım kıvrım uzaklık uzar
  tek nokta seçemez dünyada nazar
  yerinde mi acep, ölü ve mezar?
  yeryüzü boşaldı habersiz miyiz?
  güneşe göç var da, kalan biz miyiz?
  
  ses demir, su demir ve ekmek demir...
  istersen demirde muhali kemir.
  ne gelir ki elden, kader bu, emir...
  garip pencerecik, küçük daracık;
  dünyaya kapalı, allah'a açık
  
  dua, dua eller karıncalanmış;
  yıldızlar avuçta, gök parçalanmış
  gözyaşı bir tarla, hep yoncalanmış
  bir soluk, bir tütsü, bir uçan buğu
  iplik ki incecik, örer boşluğu
  
  ana rahmi zahir, şu bizim koğuş
  karanlığında nur, yeniden doğuş...
  sesler duymaktayım; davran ve boğuş!
  sen bir devsin, yükü ağırdır devin!
  kalk ayağa, dimdik doğrul ve sevin!
  
  mehmed'im, sevinin, başlar yüksekte!
  ölsek de sevinin, eve dönsek de!
  sanma bu tekerlek kalır tümsekte!
  yarın elbet bizim, elbet bizimdir!
  gün doğmuş, gün batmış, ebed bizimdir
  
  1961
  necip fazıl kısakürek
• 19

  bugünlerde biraz aşığım sözlük. attila ilhan'dan gelsin:
  
  ben sana mecburum bilemezsin
  adını mıh gibi aklımda tutuyorum
  büyüdükçe büyüyor gözlerin
  ben sana mecburum bilemezsin
  içimi seninle ısıtıyorum.
  
  ağaçlar sonbahara hazırlanıyor
  bu şehir o eski istanbul mudur
  karanlıkta bulutlar parçalanıyor
  sokak lambaları birden yanıyor
  kaldırımlarda yağmur kokusu
  ben sana mecburum sen yoksun.
  
  sevmek kimi zaman rezilce korkuludur
  insan bir akşam üstü ansızın yorulur
  tutsak ustura ağzında yaşamaktan
  kimi zaman ellerini kırar tutkusu
  bir kaç hayat çıkarır yaşamasından
  hangi kapıyı çalsa kimi zaman
  arkasında yalnızlığın hınzır uğultusu
  
  fatih'te yoksul bir gramofon çalıyor
  eski zamanlardan bir cuma çalıyor
  durup köşe başında deliksiz dinlesem
  sana kullanılmamış bir gök getirsem
  haftalar ellerimde ufalanıyor
  ne yapsam ne tutsam nereye gitsem
  ben sana mecburum sen yoksun.
  
  belki haziran da mavi benekli çocuksun
  ah seni bilmiyor kimseler bilmiyor
  bir şilep sızıyor ıssız gözlerinden
  belki yeşilköy'de uçağa biniyorsun
  bütün ıslanmışsın tüylerin ürperiyor
  belki körsün kırılmışsın telaş içindesin
  kötü rüzgar saçlarını götürüyor
  
  ne vakit bir yaşamak düşünsem
  bu kurtlar sofrasında belki zor
  ayıpsız fakat ellerimizi kirletmeden
  ne vakit bir yaşamak düşünsem
  sus deyip adınla başlıyorum
  içim sıra kımıldıyor gizli denizlerin
  hayır başka türlü olmayacak
  ben sana mecburum bilemezsin.
• 20

  kemal sayar'dan gelsin; sonsuza dek sophie
  
  http://www.youtube.com/watch?v=bbFzitLRjLI
  
  "gözleriniz madam!
  gözlerinize bakıyorum da;
  sanki bir yangın yeri!
  yüzünüz talan edilmiş bir imparatorluktan kalmış gibi!..
  bir şair oturmuş o iki kaşın arasına,
  tüten dumana ve akan kana bakmaksızın!
  aldırmaksızın parlıyan (patlayan) bombalara, şiir söylüyor gibi...
  
  aslında aşktır en çetin meydan muharebesi.
  siz koşuştururken lise bahçelerinde,
  dilinizde goethe'den yarım yamalak ezberlenmiş iki dize,
  ve deri ceketinize yaslanmış yürürken yağmurda,
  bir şairdim ben; kalbini büyüten dumanlı odalarda!..
  benim kalbim dumanlı odalarda büyüdü madam, yalan yok!
  yalan asla olmayacak; çünkü 'aşk' üstümüze serpiştirip kaçan o yağmur,
  bir gün sizi de ıslatacak!..
  bir gün siz de hüzünle bakacaksınız kalbimin içine,
  orada yenilenmiş (yenilmiş) bir şarklıyı göreceksiniz!..
  biz şarklılar, yani allah'a inananlar, oruç tutanlar,
  ve asla konuşamayacakları kızlara aşklananlar;
  hep yenildik!
  farklı mağlubiyetlerden kurtuldu (kuruldu) tarihimiz!..
  
  -diyorum ki...
  vaktin varsa bu akşam...
  bizim yüzümüz kızarır madam,
  söylemeyiz!
  biz uzaktan sevmelerde birinciyiz.
  genç kızlara başımızı çevirip bir bakmayız,
  bir bakarsak, usulca elimizden kayarak; parçalanır kristal gençliğimiz!..
  biz kristal gençleriz madam,
  kolayca tuz buz oluruz!
  
  -'eve gitsem daha iyi'...
  
  -iyi de benim o darmadağın halimi bırakıp nereye...
  her gece saatlerce alıştırma yapıp da,
  bir tek veda (sevda) sözü fısıldayamamanın sıkıntısını...
  aşksızlıktan solan bu cismi terk edip nereye gidiyorsun(uz) madam?
  merdivenlerde peşinizden koşup da,
  isminizi haykıramamayı...
  size bakarken; derin bir acıyla kıvrandığımı fark etmeden, nereye ha?
  
  sophie, rosemary, ayşegül. onun için üç isim seçmişti.
  
  yukarıdaki satırlara baktı,
  ve "-ben bunun âlâsını lise yıllarında yazdıydım" diyerek iç geçirdi.
  fakat nâlet olası o duygu yakasına yapıştığına göre,
  bir kez daha aynı sözcükleri kullanarak;
  bir öykü yazmalıydı!
  onun için üç isim seçmişti,
  kendisi için üç ölüm!..
  
  bir gün yağmur yağsa,
  sırılsıklam o yağmurda ıslanacak,
  ve elinde sımsıkı tutuğu bir karanfille,
  gözyaşları saçlarından sızan yağmura karışacak (karışarak),
  onun kapısı önünde duracaktı...
  onun kapısı önünde duracak,
  ve asla (zili) çalmayacaktı!
  o kapının önünde saatlerce ağlayacaktı.
  o sırada fonda ''in your green eyes'' çalacaktı!..
  
  -sophie! sophie!
  heyhat, sophie gidiyordu!..
  mağrur bir prenses gibi şairin kalbinden sürgün edilmişti.
  sanki hilafet ilga ediliyordu!
  saltanat sefalete mahkum edilmişti!..
  tarih yeniden yazılıyordu...
  
  -sen benim sürgünümsün sophie!
  benim ülkem dağlık ve karanlıktır.
  dağların arasından bana bir yol vardır!..
  o yolu yürümek zordur!
  
  sanki bir nüfus sayımı günü!..
  sokaklar boşalmıştı (boşaltılmış).
  pardesülü bir adam, sırtını asırlık ağaca vermiş,
  geniş bir alanın kenarında mızıka üflüyor.
  zaman zaman gözlerini uzak bir noktaya sabitleştirerek;
  kendisine bir soru soruyor.
  doğru cevabı bulmak için uzun uzun düşünüyor,
  ve gözleri ışıldayarak cevabını mırıldanıyor;
  bir gün o da gözlerindeki bu ışıltıyı fark eder
  ve elini kalbine değdirdiğinde içinde deveran eden;
  o yoksulun aşkını tanımlar,
  o şarklıyı keşfederse, yazacağı ilk şiire adını verecek:
  'sonsuza dek, sophie'... "
• 21

  bu başlığa, hazır attilâ ilhan'dan şiir de gelmişken, galatasaraylı şairlerimizi de yazalım -hatta futbol ile bir alakaları olmuşsa başlıklarını da açalım: (bkz: attilâ ilhan) (bkz: ahmet erhan) (bkz: tevfik fikret)
• 22

  saraçoğluna gülüyorum, gözlerim kapalı
  önce hafiften bir anons geçiyor
  yavaş yavaş coşuyor
  sazanlar stadyumda
  sahada, topçular arasında
  eziklerin bitmeyen timsah yürüyüşleri
  saraçoğluna gülüyorum, gözlerim kapalı
  
  saraçoğluna gülüyorum, gözlerim kapalı
  şampiyonluk geliyor derlerken
  hoparlörlerden tiz tiz, yankı yankı
  ezikler koşuşuyor sahada
  fenerlilerin çime deyiyor ayakları
  saraçoğluna gülüyorum, gözlerim kapalı
  
  saraçoğluna gülüyorum, gözlerim kapalı
  aval aval alex de souza
  hüngür hüngür fabio bilica
  adeta sazan dolu tezcanlı dolu heryer
  iki iki sesleri geliyor gaipten
  güzelim kadıköy rüzgarında yanık kokuları
  saraçoğluna gülüyorum, gözlerim kapalı
  
  saraçoğluna gülüyorum, gözlerim kapalı
  başlarında 28 senenin sarhoşluğu
  r lere "v" diyen bir dayı
  ağlak taraftarın iniltileri içinde
  saraçoğluna gülüyorum, gözlerim kapalı
  
  saraçoğluna gülüyorum, gözlerim kapalı
  lugano geçiyor omuzlardan
  küfürler, şarkılar, marşlar, meşaleler
  bir şey düşüyor ellerden yere
  vederson olmalı
  saraçoğluna gülüyorum, gözlerim kapalı
  
  saraçoğluna gülüyorum, gözlerim kapalı
  binler çırpınıyor kadıköyde
  anons doğrumu değilmi bilmiyorlar
  birazdan neler olacak biliyorum
  stad yakılıyor bir uçtan bir uca
  yanık plastik kokusundan anlıyorum
  saraçoğluna gülüyorum, gözlerim kapalı...
• 23

  hâfız, kabrinden selâm ederken;
  hafif bir sabâ gelir şiraz'dan.
  gamlı gönlüne "üzülme" derken;
  hüznün şâd olur belki birazdan.
  
  evet sözlük; kâfiyeciyim, eski'ciyim!
  
  işbu şiirde yahyâ kemâl'in, rindlerin ölümü adlı şiirinden ilham alınmıştır.
  
  hâfız'ın kabri olan bahçede bir gül varmış;
  yeniden her gün açarmış kanayan rengiyle.
  gece, bülbül ağaran vakte kadar ağlarmış
  eski şirâz'i hayal ettiren ahengiyle.
  
  ölüm âsûde bahâr ülkesidir bir rinde;
  gönlü her yerde buhurdan gibi yıllarca tüter.
  ve serin serviler altında kalan kabrinde
  her seher bir gül açar; her gece bir bülbül öter
• 24

  değme bir hor u hakîre hor deyu kılma nazar
  kalbinin bir kûşesinde arş-ı rahman gizlidir
  
  ismâil ma'şûkî
• 25

  eski şiirlerimi karıştırırken rastladığım bir şiirimi paylaşmak istedim arkadaşlar. akatalpa dergisinde yayınlanmış, çok da iyi bir şiir değil, zaten iki buçuk sene önce yazmışım, ancak içeriği itibariyle burada da bulunsun istedim:
  
  şampiyon
  
  en büyük cimbombom diyorum bir de sen
  elimde bengal meşalesi dilimde sevdâ türküsü
  boşlukta yürüyoruz ezilmiş kaburgalarım ve ben
  mecidiyeköy’de hatırlıyorum gözüm açık ölümü
  
  ali sami yen yıkıldı gitti şimdi sıradaki sen misin
  kuşkusuz yaşadığım insanlığın en büyük sürgünü
  kurtar beni: gol olacak ve anons edilecek ismin
  eğer bahşedersen bana bir sevmenin en güzel golünü
  
  en büyük cimbombom diyorum şampiyon sen
  geride kalsın bütün hatalar bazen silmek lazım dünü
  ne anılar var yaşamışız bir isyan coşkusuyla sen ve ben
  hatırladıkça bitecek kaybetmenin o acımasız hüznü
  
  bu da aynı dönemlerde yazdığım bir başka şiir, bu sefer cevad'ımız var:
  
  gel
  
  hayata bir prekazi şutu çekelim, gel
  yerle bir olsun önümüzde tüm pişmanlıklar
  çünkü seni özlemek aç koşmak gibi bir şey
  vahşi kediler midemi tırmalıyor, gel
  
  asla yalnız yürümek istemiyorum, gel
  ne fenâ şeydir dört tribünde tek kalmak
  kendi sesine kendin cevap verdin mi hiç
  beynimi şizofren fareler kemiriyor, gel
  
  dostumsun sen nefret bizi ayıramaz, gel
  çünkü son penaltının bile telafisi vardır
  ceza sahasına af dergâhını kur da çağır
  başım önde bekliyorum, seni seviyorum, gel