---
alıntı ---
biz dededen beşiktaşlıyız. dedemin kardeşi de beşiktaşlı. ailenin damatları falan bile beşiktaşlı. muhtemelen bizim ailenin bi düğününe ya da cenazesine gelseniz, beşiktaşlı sayısının ortamı domine ettiği çok sürreel bir topluluğun içine düşmüş olursunuz; ama ailede tek bir galatasaraylı var. o da babannem.
babannemden daha önce bahsettiğim entry'lerim oldu, kendisi alzheimer bu aralar. malum yoğun olduğum dönemlerde uğrayamıyorum yanına. bazen arıyorum ev telefonunu, konuşuyoruz konuşuyoruz;
"sen çok iyi biriymişsin evladım; ama ben sesini alamadım kimin oğlusun sen?"
-babanne, ismail'in oğluyum, sana babanne diyorum kimin oğlu olacağım ya?
"o puşt ne zaman evlendi" diyor.
yani babannemin kafa baya going to go bu aralar; ama bu kadın yakın bir zamanda, tv'de fatih hocayı görünce, gözlerini kıstı, baktı baktı ve:
"fatih kerim değil mi bu? niye böyle çökmüş bu güzel oğlan" dedi. hüngür hüngür ağlamaya başladı.
işte böyle sevilen bir insan bu adam. kebapçı mebapçı geçin o işleri, değerini bilin imparatorunuzun... tanımımı da yapayım, sevgisinden babannemi ağlatan futbol adamı. bizi de az tokatlamadı ama biz de sevinmek için sevmedik biliyosunuz. canı sağolsun, var olsun.
https://eksisozluk.com/entry/91402262---
alıntı ---