Kariyer Sonu829
üniversite öğrenciliğime denk gelen efsane şampiyonluğunu dün gibi hatırlarım. son maç fanatik fenerbahçeli ev arkadaşım odasına kapanmış bilgisayarında fb maçını izliyordu, ben ise salonda tvnin sesini kısmış gs maçını. kavga etme ihtimalimizin etmeme ihtimalimizden bin kat fazla olduğu bir akşamdı, maç bitti ve ben yaklaşık yarım saat ev arkadaşımın odasının kapısını yumrukladım, böğürdüm, çığlıklar attım…bir hışımla odadan çıkıp evi terketmişti. ben ise tüm cebeci’ye gs marşını dinlettikten sonra, önce cemal gürsel’e, ardından kızılay’a kutlamalara çıkmıştım. şu an yazarken bile gözlerim doldu, yüreğime öküz oturdu, yaşlandık.
o yıllar, ondan bir önceki yıl, sonraki yıl..ben galatasaray’ın hangi kadrolarla neyi başardığını idrak edememişim şimdi anlıyorum. fenerbahçe’nin bizden çok önde kadrolarını farkedememiş, galatasarayımızın denk güçte olduğunu sanıyordum. o yüzdendir belki de her derbide ilk sefermiş gibi yıkılışım, hayal kırıklığım.
sözün özü, gerets hocanın başarısı öyle kelimelerle kolayca ifade edebilecek bir olgu değildir. müthiştir, efsanedir. büyük hocaya saygıyla.
o yıllar, ondan bir önceki yıl, sonraki yıl..ben galatasaray’ın hangi kadrolarla neyi başardığını idrak edememişim şimdi anlıyorum. fenerbahçe’nin bizden çok önde kadrolarını farkedememiş, galatasarayımızın denk güçte olduğunu sanıyordum. o yüzdendir belki de her derbide ilk sefermiş gibi yıkılışım, hayal kırıklığım.
sözün özü, gerets hocanın başarısı öyle kelimelerle kolayca ifade edebilecek bir olgu değildir. müthiştir, efsanedir. büyük hocaya saygıyla.
