185
protesto her insanın hakkıdır. taraftar olarak, tüm galatasaray taraftarları da takımın şu halini protesto edebilir. ben ediyorum, en azından kendi fikirlerim doğrultusunda takımın durumunu değil. isterse küme düşsün -ki şu durumda küme düşmesi, gerçek taraftar ve sözde taraftarları ayırmak için bir katalizör olabilir- ister ligi orta sırada bitirsin, ister avrupa'ya gidemesin, hiç sorun değil bunu yürekten söyleyebilirim.
benim derdim takımın ruhu. ruhunu kaybetmiş sanki hepsi. ilk haftalardaki o heyecan, tutku, inanç yok olmuş. yerine de ne yaptığını bilmeyen, işini özel hayatından ayıramayan, takımı umursamayan insanlar gelmiş. şu an için birkaç isim hariç, tüm takım için bunu söyleyebilirim. işte bunu protesto ediyorum, ruhsuzluğu, inançsızlığı, kaybetmeyi kabullenişi. galatasaray adının olduğu her yerde umut vardır ama unutulmuş bu umut. biri sevgiliyle gece gezmelerinde, ardında onlarca basın ordusu. biri her hafta bir gece skandalı, özel hayatındaki disiplinsizliği. biri her maç yaptığı oscarlık oyunları. biri sürekli hava atma derdinde, ayağında top tutamaz, orta açamaz, ilk haftalardaki yerine sanki android gelmiş. bakıyorum da eskiden beğenmediğimiz adamlar, şimdi takımın kahramanları, çalışkanları. neyse... oysa galatasaraylı futbolcular, sadece takımına, sarıya kırmızıya, armaya olan aşklarıyla ve kendileri gibi oynasalar, isterlerse küme düşsünler, hiç umurumda olmaz. yüreklerindeki o coşkuyu, heyecanı, inancı görmek; şampiyonluktan bile daha güzel, daha umut verici. protesto edilecekse, giden puanlar değil, takımın ruhsuzluğu edilmeli.
ve tabi ki protesto şekli. suskunluk, en iyi protesto olabilirdi. o pankartlar ters çevrilmeseydi. şok oldum ilk gördüğümde, metin oktay ters dönmüş, "galatasaray" yazan her pankart ters dönmüş. o an hem öfke hissettim hem de okkalı bir küfür savurdum ultraslan'a. benim takımımın taraftar grubu, böyle saçma bir şey yapamazdı, yapmamalıydı. taraftar grubu sıfatını zaten kullanmıyordum bir süredir, haketmediklerini düşünüyordum. ama bu maçta, kesinlikle galatasaraylı olamayacaklarını kanıtladılar bana. her ne şart altında olunursa olunsun, kimse o isimleri ters çevirip de aklınca protesto edemez takımı. kimse kaptanına, futbolcusuna hakaret ederek, alay ederek protesto edemez takımı. ve tabi ki kimse karaborsacılıkla, reisçilikle, daha bir sürü haltla takımını desteklediğini iddia edemez. ve böyle bir tarftar grubu da benim takımımın taraftar grubu olamaz.
kısaca tanım: galatasaray'ın kazandığı maç olmuştur. diyarbakırsporlu futbolcu ve taraftarlara da teşekkür ederiz. temiz bir maç olmuştur, kardeşlik içinde geçmiştir.
türkiye'dir galatasaray...
diyarbakır türkiye'dir...
benim derdim takımın ruhu. ruhunu kaybetmiş sanki hepsi. ilk haftalardaki o heyecan, tutku, inanç yok olmuş. yerine de ne yaptığını bilmeyen, işini özel hayatından ayıramayan, takımı umursamayan insanlar gelmiş. şu an için birkaç isim hariç, tüm takım için bunu söyleyebilirim. işte bunu protesto ediyorum, ruhsuzluğu, inançsızlığı, kaybetmeyi kabullenişi. galatasaray adının olduğu her yerde umut vardır ama unutulmuş bu umut. biri sevgiliyle gece gezmelerinde, ardında onlarca basın ordusu. biri her hafta bir gece skandalı, özel hayatındaki disiplinsizliği. biri her maç yaptığı oscarlık oyunları. biri sürekli hava atma derdinde, ayağında top tutamaz, orta açamaz, ilk haftalardaki yerine sanki android gelmiş. bakıyorum da eskiden beğenmediğimiz adamlar, şimdi takımın kahramanları, çalışkanları. neyse... oysa galatasaraylı futbolcular, sadece takımına, sarıya kırmızıya, armaya olan aşklarıyla ve kendileri gibi oynasalar, isterlerse küme düşsünler, hiç umurumda olmaz. yüreklerindeki o coşkuyu, heyecanı, inancı görmek; şampiyonluktan bile daha güzel, daha umut verici. protesto edilecekse, giden puanlar değil, takımın ruhsuzluğu edilmeli.
ve tabi ki protesto şekli. suskunluk, en iyi protesto olabilirdi. o pankartlar ters çevrilmeseydi. şok oldum ilk gördüğümde, metin oktay ters dönmüş, "galatasaray" yazan her pankart ters dönmüş. o an hem öfke hissettim hem de okkalı bir küfür savurdum ultraslan'a. benim takımımın taraftar grubu, böyle saçma bir şey yapamazdı, yapmamalıydı. taraftar grubu sıfatını zaten kullanmıyordum bir süredir, haketmediklerini düşünüyordum. ama bu maçta, kesinlikle galatasaraylı olamayacaklarını kanıtladılar bana. her ne şart altında olunursa olunsun, kimse o isimleri ters çevirip de aklınca protesto edemez takımı. kimse kaptanına, futbolcusuna hakaret ederek, alay ederek protesto edemez takımı. ve tabi ki kimse karaborsacılıkla, reisçilikle, daha bir sürü haltla takımını desteklediğini iddia edemez. ve böyle bir tarftar grubu da benim takımımın taraftar grubu olamaz.
kısaca tanım: galatasaray'ın kazandığı maç olmuştur. diyarbakırsporlu futbolcu ve taraftarlara da teşekkür ederiz. temiz bir maç olmuştur, kardeşlik içinde geçmiştir.
türkiye'dir galatasaray...
diyarbakır türkiye'dir...
