17 mayıs 2000 galatasaray arsenal maçı

• 501

  yıl dönümünü yaklaştı, hey gidi 19 yıl oluyor. sonrasında da defalarca izledim, ölene kadar da her izleyişimde duygulanacağım galiba.
  arsenal de iyi oynamış hatta henry'e de hayran olmuştum, muhteşem oynamasına rağmen gol atamaması ayrı sevindirmişti.
• 502

  (bkz: tarihte bugün)
  
  (bkz: ilklerin ve enlerin takımı galatasaray)
• 503

  https://twitter.com/.../1129129434995449856
  
  türk futbolunda bir devrimin, bir milatın gerçekleştiği, türk insanının hayal bile ederken zorlandığı bir başarı hikayesi. bugün 19. yıldönümünü kutluyoruz.
  
  kutluyoruz da, keşke üzerine bir şeyler daha koyabilseydik. o tarihten itibaren şampiyonlar ligi'nde iki çeyrek final, bir de son 16 koymuşuz bu 19 senede. uefa zaferi her ne kadar büyük bir başarıysa, kutlanmaya değer bir olguysa; bence bu durum da bir o kadar üzerine düşünülüp sorgulanası. en azından bir final daha gelmeliydi bu 19 senede. kupayı kazanmak, "winner olmak" elbette en büyük şey; ancak oralarda, kupayı kazanamasan bile oranın kıyısında dolaşmak da bir o kadar önemli olmalı.
  
  fatih hocam, bir kere daha yaşat o günleri bizlere.
• 504

  19 yıl önce trt ekranlarına bakarken "haydi oğlum popescu" dediğimiz muazzam olay.
• 505

  herkesin gol beklediği pozisyonda, taffarel'in azmi bize o kupayı getirdi.
  
  bülent korkmaz'ın çıkan omzu ve sahaya koyduğu yüreği bize o kupayı getirdi.
  
  popescu'nun soğukkanlılığı bize o kupayı getirdi.
  
  fatih terim'in ve takımın isteği, hırsı bize o kupayı getirdi.
  
  bütün galatasaraylıların inancı bize bu destanı yazdırdı...
  
  ha 19 yıl geçmiş, ha da 100 yıl...
  
  destanlar asla unutulmaz.
• 506

  “maksadımız ingilizler gibi toplu bir halde oynamak, bir renge ve bir isme malik olmak ve türk olmayan takımları yenmektir.“
  
  ali sami yen
  
  galatasaray için yerel başarıların asıl amacı uluslararası turnuvalara katılım hakkı kazanmak ve türk olmayan takımların arenasında ülkemizi temsil etmektir. o yüzdendir ki şampiyonluk kutlamaları galatasaray'da günlerce sürmez, yerel başarı çok ön plana çıkmaz, hemen taraftarı şampiyonlar ligi heyecanı sarar ve şampiyonlar ligine yönelik hesaplar başlar. avrupada temsil o kadar önemlidir ki türkiye liglerinde şampiyon yapmanıza hatta çifte kupa kazanmanıza rağmen avrupa performansınız iyi değil ise kulüpte barınamazsınız. galatasaray taraftarı 6-0 lık beşiktaş galibiyetini unutmuştur bile, sayılarda çok çok önde olmamıza rağmen fenerbahçe'nin şampiyonluk sayısını, kupa sayısını takip etmez. bizim en büyük övünç kaynağımız şampiyon kulüpler kupasında oynanmış yarı final, şampiyonlar liginde oynanan çeyrek finaller ve kupanın belki en takip edilen, en prestijli zamanında arsenal gibi sonraki yıllarda premier ligde namağlup şampiyonluk yaşayacak ve şampiyonlar liginde finali görecek bir jenerasyona karşı kazanılmış uefa kupasıdır.
  
  içleri kan ağlayarak istedikleri kadar dalga geçsinler her platformda gururla söyleyiniz:
  
  bizim uefa kupamız var!
• 507

  uefa kupasini kazandigimizda ortaokula gidiyordum, simdi coluk cocuga karismis kazik kadar adam oldum. umarim torun sahibi olacak kadar vakit gecmeden bir sonraki avrupa kupasini da aldigimizi gorurum.
• 508

  (bkz: tarihte bugün)
  
  (bkz: biz daha iyisini yapana kadar en iyisi bu)
  
  biz neslin avrupa kupası görmesini sağlayan maçtır. inşallah fatih hocamızın tekrar takımın başına geçmesi ile yeni bir avrupa zaferinin temellerini atıyoruzdur.
• 509

  11 yaşındaki galarasaraylı bir çocuğu ne kadar çok gururlandırabilir ise o kadar çok gururlandırmıştı.
  
  çocuk bir aklın anlayabileceği veya kavrayabileceği bir şey değildi elbette ama ona rağmen imkansızı başarmakta olduğumuzu hissediyordum. şampiyonlar ligi grubumuzda hertha berlin ile başlayarak sırası ile milan'ı ve uefa'da da bologna'yı, dortmund'u, mallorca'yı ve leeds'i devirmiştik ve bu süreçte oynadığımız toplam 10 maçta hiç yenilmemiştik. tam anlamıyla korkunç bir şey !!!
  
  ama bölüm sonu canavarı olarak karşımıza çıkan, dönemin uzay takımlarından biri olan arsenal'di. seamen, lee dixon, martin keown, tony adams, sylvinho, patrick vieira, ray parlour, emmanuel petit, dennis bergkamp, marc overmars ve thierry henry'li kadrosu yenilmez gibi duruyordu. ama fatih terim'in aslanları kahramanca ve kaybetmek nedir bilmez bir cesaretle oynadı ve o gün için rüya gibi gelen ama değeri ve anlamı günler ve yıllar geçtikçe daha da iyi anlaşılacak bu zaferi bizlere yaşattı.
  
  penaltı atışlarında davor suker'e ve patrick vieira'ya "dur" diyen direkler de tanrı'nını bizim almamızı istediğinin kanıtıydı adeta.
  
  hepsinin ayağına, yüreğine ve alın terlerine sağlık!
  
  maç öncesi muhtemelen "terlemeden 3-4 atarız" diye düşünen arsenalli oyuncuların maç sonundaki yüzleri:
  https://galeri14.uludagsozluk.com/...l-maci_1325932_m.jpg
  dönemin bir gazete haberi:
  https://galeri14.uludagsozluk.com/...l-maci_1425450_m.jpg
  tam olarak o an:
  https://pbs.twimg.com/media/C_72sicXoAA2oka.jpg
  
  fatih terim:
  "biz 17 mayıs'ta sadece bir kupa kaldırmadık. galatasaray ruhunu ve kimliğini futbol tarihine yazdırdık. yenileri için ise nefesimiz yettiğince çalışıyoruz."
  (17 mayıs 2018)
  https://66.media.tumblr.com/...DjD1r0iddqo1_500.jpg
• 510

  "az sonra seyredecekleriniz tek bir ihtimali olan insanların hikayesidir; çünkü tek ihtimalli hikayeler tarihin ta kendisidir."
  https://www.youtube.com/watch?v=O7pK_WtuQSg
• 511

  ergün penbe'nin maç ile ilgili anısı:
  
  "yapı itibarıyla sakin biriyim. maç öncesi soyunma odasında hiç heyecanlanmadım. o gün doğum günümdü. hocam bana penaltı atmaya gider misin dediğinde de, kendime bir hediye vermek istedim. orada zaten hiçbirimiz ne yaptığımızın farkında değildik. türkiye'ye döndükten sonra ne büyük bir iş başardığımızın farkına vardık. maçta bülent'in sakatlanması, hagi'nin kırmızı kart görmesi vardı, onlardan başka bir şey hatırlamıyorum. istanbul'a döndükten sonra o coşkuyu, atmosferi görünce bazı şeylerin farkına vardık."
• 512

  kıraathanede mallorca maçını izliyoruz. efsane 1-4 biten maç. esnaf bir abimiz var hasta fenerli. kıraathanenin kapısından ayaküstü hem maça bakıyor hem dükkanını kolluyor. ayaküstü iki golümüzü izliyor ve oynadığımız futbolu da görüp asık bir surat ifadesiyle bunlar bu kupayı alır diyerek dükkanına geri dönüyor. işte yenilgisiz o serilerin finali de hadi oğlum popescu'yla başlayıp, kupa bizim, kupa bizim nidalarıyla sonuca ulaştığımız ve kupayı kaldırdığımız bu maç oluyor. bu gurur bizim.
• 513

  -bravo adams tebrikler adams
  -hakan vur n'olur vur
  -düştü
  -birisine çarpsa seaman kontrpiyede kalacak
  -diğer hakanımız bindirme yaptı
  -aman allahım şans neden bizden yana değil
  -neden hagi?
  -burada karar ağır o vurur o vuruyor
  -taffareeeeeel taffarel
  -inanılmaz bir kurtarış
  -lopez nieto daha fazla risk almıyor
  -gol leventciğim gol
  -korkunç bir şey
  
  -kupa bizim...
• 514

  ertesi sabah yine borçlarımız, dertlerimiz olacaktı.. ama o gece avrupanın kralı bizdik ...
• 515

  türk futbol tarihinin iki büyük başarısından biri 2000 uefa kupası şampiyonluğudur. ikincisi ise yine 2000 süper kupa şampiyonluğudur. hayret ikisi de galatasaray’a ait.
  
  sahi bu şampiyonluklarımız takım otobüsü üzerine estetik biçimde neden işlenmez?
• 516

  hala düşündüğümde boğazım düğümleniyor, gayet ağır bir kişilik olan babamın kendini havalara attığı, futbol ile hiç ilgisi olmayan tüm aile bireylerinin sevinçten bağırışıp sağa sola koşturduğu muhteşem bir gece.
  
  ben ise ne yaptığımı hiç hatırlamıyorum, popescu'nun vuruşundan sonrası yok bende! koşarak bağdat caddesine çıkışımız ve bir ara arabanın sunroofdan bayrak sallarken hatırlıyorum kendimi. yakıt lambası yanana kadar gezdiğimiz, bozulan korna.
  eve geldiğimizde yüzümün bir yanı sarı diğer yanı kırmızı boyalıydı, ne ara kime boyattım oda yok hard diskte.
  
  ama artık daha büyüğünü istiyor bu beden, bu sefer ben çocuklarımla çıkayım, kızım sunroof'da bayrak sallasın, babam gökyüzünden gülümsesin istiyorum.
  
  bu ülkeye bir cl kupası gelecekse o fatih terimi'in ellerinde gelmeli diyorum kendi kendime. bu kapitalist / emperyalist futbol düzeni buna ne kadar müsaade eder, fatih hocamın ömrü buna yeter mi bilmiyorum ama olsun be sözlük, o kupa bu adama da* bu armaya da çok yakışır.
• 517

  10 yaşında bir çocuktum. neredeyse o güne dair bütün detayları hatırlıyorum. babamın sehpanın üstünde penaltıları izlemesini, benim koltuğun tepesine çıkıp heyecandan kalbimin sesini duymamı, hagi’nin kırmızısını, henry’nin kafasını, hakan’ın direkten dönen topunu, arif’in ilk yarı biterken kaçırdığı bomboş pozisyonu. neredeyse her şeyi.
  
  geriye dönüp baktığımda abartmıyorum hayatımın belki de en güzel günüydü.
  
  iyi ki varsın galatasaray.
• 518

  bizim jenerasyonun futbol hafızasının en güzel yerlerinden birine sahip olan, galatasaraylı olmanın ne denli büyük bir gurur olduğunu tekrar tekrar hatırlatan muhteşem gece...
  
  halen videolarını izlerken 'bravo adams', 'petit çok konuşur', 'haydi oğlum popescu' repliklerine eşlik edenlere, ömer üründül ile vöeeyyy diye bağıranlara ve sarı-kırmızı sevdanın neferlerine selam olsun..
  
  http://plasedergi.com/...ti-gheorghe-popescu/
• 519

  bugün maçı baştan tekrar seyrettim, son penaltı anında ağlamaya başladım. 9 yaşında hayatın en güzel olduğu zamanlar, o penaltı anı gözümün önüne geldi.
  
  çok derin duygular besliyorum sözlük.
• 520

  22 yaşındaydım. suadiye’de hasta galatasaraylı yakın bir arkadaşımın evinde izlemiştik avrupa macerasının tüm maçlarını. yaklaşık 10 kişi 120 dakika gözyaşlarımızı tutamaz hale gelmiştik artık sinir bozukluğundan. uzatmalar da bitti. sıra geldi penaltılara.
  popescu toptan uzağa doğru gerildi. evde, mahallede çıt çıkmadı. yemin ediyorum 2 saniyeliğine zaman-evren düzleminde bir kayma oldu ve o an resmen dondu. 10 gencecik adam el ele tutuşmuş popescu’nun topa doğru koşmasına bakakaldık. romanyalı koştu koştu, hiç çekinmeden, tereddütsüz vurdu ve zaman tekrar akmaya başladı.
  gerisi bende yok. en son bağdat caddesi’nde şaşkınbakkal trafik ışıklarının direğinin yarısına turmanmışım onu hatırlıyorum elimde kocaman bir bayrak.
  bir de susmayan bir cep telefonu melodisi hatırlıyorum. sanırım yayına birisinin telefonunun sesi karışıyordu. o geceki sürrealliğe önemli bir katkıdır o telefon melodisi.
• 521

  https://gss.gs/p30.jpg
  https://gss.gs/ivj.jpg
  https://gss.gs/pku.jpg
  https://gss.gs/SJ5.jpg
  https://gss.gs/L6i.jpg
  http://gss.gs/ygw.jpg
  https://gss.gs/m0C.jpg
  https://gss.gs/bNY.jpg
  https://gss.gs/MIC.jpg
  https://gss.gs/iMM.jpg
  https://gss.gs/WPr.jpg
  http://gss.gs/fxj.jpg
  https://gss.gs/Bp9.jpg
  https://gss.gs/ysw.jpg
  https://gss.gs/yyn.jpg
  https://gss.gs/aMe.jpg
  https://gss.gs/Vwq.jpg
• 522

  kendisi ile ilgili bir detayı ilk defa fark etmiş olduğum uefa kupasını kaldırdığımız final maçı.
  
  şimdi, kulübün youtube kanalında şöyle bir özet mevcut: https://www.youtube.com/...amp;feature=youtu.be
  
  ama bugün kim bilir kaçıncı kez izlerken ilk defa galiba bir detayı fark ettim, takımlar seramonide beklerken arka temada star wars müziklerinden birisi çalıyor. 1.12'de başlıyor özetteki müzik. orjinali de şu: https://www.youtube.com/watch?v=BjDaPOWdx6s
  
  bu da böyle fark ettiğim bir detaydı işte. *
  
  edit: ayrıca efsane panasonic telefon melodisi yine ilgili videoda 2:37'de ilk kez duyulmakta. :)
• 523

  türk futbol tarihinin kulüpler bazındaki en büyük başarısı.şu ana kadarki en büyük gurur vesilemiz her insanda ilgi uyandıran bir takım olduğumuzu o güne kadar herkese göstermiştik.ülkede futbola ilgisi olmayan kim varsa sanıyorum ki o tarihten sonra daha farklı bir bakış açısına sahip olmuşlardır.o gün tam nasıl oldu bilmiyorum tüm aile bir sekilde dedemlerde buluştuk.belki maç için belki de başka sebeplerden ötürü ama hep beraberdik.daha 9 yaşında olmama rağmen babamın bana aşıladığı galatasaray sevgisinin dışa vurumunun her an her saniye gözle görülür bir sekilde ortaya çıktığı ilk maç belkide.özellikle hakan şükür'ün direkten dönen topu, arif'in kaçırdığı karşı karşıya pozisyon hala gözümün önünden gitmiyor. hagi'ye gösterilen kırmızı kartın ardından maçı kesin kaybettik diye düşünerek aglamamı saymıyorum bile.penaltıları gözümü kapatarak izleyip haydi popescu sesiyle gözümü açtığım ve kendimi babamın omuzlarında bulduğum duyguların en yoğunu en ötesi.iyi ki varsın 17 mayis 2000 iyi ki varsın galatasaray.
• 524

  turk futboluna zirveyi tattiran kopenhagta parken stadinda oynanan, kalplerimizin duracak kadar hizli attigi macin tarihidir.
  
  rakip takim arsenal kalede seaman orta sahada vieira, overmars, petit(cok konusur, dirsek atar), ilerde thierry henry ile hazir kita, favori ciktigi macta oraya kadar kayipsiz gelen avrupa fatihi galatasarayin da soyleyecek sozu vardi.
  
  yine cocuk yasta olan bizlerin hakemlerin tarafli mac yonettigini dusundugu bir mac oluyordu cunku o donem herkes bize karsi oynuyordu. arif yine izleyen kimsenin inanamayacagi sekilde golleri kacirmaya devam ediyor, hakan cokca efor sarf edip, cokca pozisyona girip cokca kaciriyor, hagi her an bir firsatini bulmaya calisiyordu. taffarel ve popescu yine en konsantre sekilde oyuna devam ediyorlardi. kaptan bulent geride rakiple bogusuyor, takimin motivasyonunu yukarida tutup, dusenleri kaldiriyor, hakeme itiraz ediyor, kisacasi her zamanki gibi maci yasiyordu. ilerleyen dakikalarda gereken fedakarligi da yapacak, maci cikik omuzla tamamlayacakti.
  
  heyecanla, korkuyla karisik 90 dakika tamamlanmis, artik bundan sonrasi allah kerim moduyla oynanamaya baslamisti ki kommandante hagi provokasyona gelip petit‘ye dirsek atip kirmiziyla oyun disi kaliyordu. hakemin cifte standardi tartisilmazdi ancak «hagi bu mac yapma be» dokuluyordu binlerin dudaklarindan.
  
  bir o kalede bir bu kalede toplarla uzatmalar da bitiyor, penalti atislarina geciliyordu. trt sunucusu arsene wengerin penaltilara kalirsa turkler kazanir dedigini aktariyor, yorumcu omer urundul ile sol ayaklilarin penalti atamadigini konusuyorlardi. penaltilar tam istedigimiz gibi gidiyor, tanri bizim kazanmamizi istiyordu. ergun penbe, umit davala derken son penaltinin basina popescu geliyor, hadi oglum hadi nidalariyla penalti gol oluyor, trt ekranlarinda kupa turkiyede yazisi yanip sonuyor arkadan gelen anlamsiz polis telsizi sesi unutulmaz sahnenin icerisinde yerini aliyordu.
  
  o gece mutluluktan uyuyamayan, kendini oyuncularin yerine koyan cocuklardik biz. darisi sampiyonlar ligi finalinin hikayelerini anlatmaya nasip olsun insallah.
• 525

  tarihimizin en önemli ve en destansı karşılaşması. bant yayınını bile izlerken hala heyecandan titretir. bant yayını olduğunu bile bile henry’nin yükselip kafayı vurduğu anda gözler istemsiz şekilde kapatılır. normal şartlarda kesinlikle gol olması gereken o topu, taffarel’in akıl almaz bir şekilde çıkarışına her defasında inanmakta zorluk çekilir. penaltı atışlarında herkes nefesini tutmuşken ergün penbe’nin sanki mahallede penaltı atıyormuşçasına soğuk kanlı halleri, popescu haricinde bütün penaltıları aynı köşeye atmamız sanki zamanı durdurur. henry’nin kafa şutunu çıkaran taffarel’in bütün türkiye’ye verdiği güven arsenal’in dünya yıldızlarını bile tedirgin eder. 1994 dünya kupası finalini kazandıran kaleci sizin tarafınızdaysa penaltıyı atan suker de olsa farketmez.
  
  fatih terim’den malzemecisine kadar bütün ekip, ülkemize tarihi bir gece yaşatmıştır. allah, takımımıza 17 mayıs gibi nice zaferler versin ama yine de hiç biri 17 mayıs gibi hissettirmeyecek. belki bir gün, şampiyonlar ligi finalini kazanmamız istisna olabilir.