79
4-4-2'de iki box to box yani ileri geri her işi yapan adamlar modelinde benim gördüğüm en iyi ikililerden biriydi.
aralarında iletişim ve birbirlerinin hareketlerini tahmin etme özelliklerinin yüksek olması onları eşsiz kılıyordu.
mesela biri önde baskıya giderken diğeri kademesini kollar, ya da tam tersi.
ya da biri topla hafif bir dribbling yapıp rakip yarısahaya geçtiyse diğeri kalır ya da tam tersi.
4 2 3 1'e geçildiğinde double pivot görevi melo'yu kısıtlasa da selcuk inan daha çok göze battı.
çünkü melo defansif görevlerini fiziki kalitesiyle yerine getirdi. fakat dikkat edilirse hucumda neredeyse hiç yoktu.
selcuk inan ise biraz yumusak olmasından mütevellit defansif görevlerinde biraz aksadı. her ne kadar her maç bir essien kadar koşmuş olsa da bunu top kazanma istatistiklerine yansıtamadı.
mancini "biri yumuşak biri sert" tarzı bir ikiliye dönüştürmek istedi bu ikiliyi. sert olanı görevini yaptı fakat yumuşak olan, görevi topu savunmadan alıp ön 3lüdeki en müsait adamı bulma konusunda başarılı olamadı.
tekrar başa dönersek 4-4-2 veya 4-2-3-1 farketmeksizin bu ikili hem ofansta hem defansta biraz daha serbestliğe kavuşmalıdırlar çünkü aralarında o geçiş oyununu en iyi yapan ikililerden biri. bu durumda önde playmaker konumunda olan sneijder'i biraz daha forvetin yanına sokarak tilki koşularından ve bazuka şutlarından yararlanabiliriz.
bu her işi yapan orta ikili ne 4-4-2de ne 4-2-3-1'de çok tercih edilen ortasaha tipi değildir. çünkü bu tarz ikililer çok nadir bulunur.
mesela bunu 4 sene önce gerrard lampard olarak deneyen ingiltere büyük hüsrana uğramıştı.
bu ikili birbiriyle oyun içi iletişimi iyi becerememiş ve inanılmaz boş alanlar bırakmışlardı.
bir süre sonra arkalarına barry düşünülmüştü.
umarım prandelli selcuk-melo ikilisinin ne kadar değerli bir pırlanta olduğunu keşfeder.
edit: takımın nadir oynadığı 4 2 3 1 maçları baz alınmıştır.
aynı konu 4-3-3'te de düşünülebilir zira sneijder'in ortaya fazla girmesi ve oyunkuruculuk görevi üstlenmesi durumu söz konusu.
aralarında iletişim ve birbirlerinin hareketlerini tahmin etme özelliklerinin yüksek olması onları eşsiz kılıyordu.
mesela biri önde baskıya giderken diğeri kademesini kollar, ya da tam tersi.
ya da biri topla hafif bir dribbling yapıp rakip yarısahaya geçtiyse diğeri kalır ya da tam tersi.
4 2 3 1'e geçildiğinde double pivot görevi melo'yu kısıtlasa da selcuk inan daha çok göze battı.
çünkü melo defansif görevlerini fiziki kalitesiyle yerine getirdi. fakat dikkat edilirse hucumda neredeyse hiç yoktu.
selcuk inan ise biraz yumusak olmasından mütevellit defansif görevlerinde biraz aksadı. her ne kadar her maç bir essien kadar koşmuş olsa da bunu top kazanma istatistiklerine yansıtamadı.
mancini "biri yumuşak biri sert" tarzı bir ikiliye dönüştürmek istedi bu ikiliyi. sert olanı görevini yaptı fakat yumuşak olan, görevi topu savunmadan alıp ön 3lüdeki en müsait adamı bulma konusunda başarılı olamadı.
tekrar başa dönersek 4-4-2 veya 4-2-3-1 farketmeksizin bu ikili hem ofansta hem defansta biraz daha serbestliğe kavuşmalıdırlar çünkü aralarında o geçiş oyununu en iyi yapan ikililerden biri. bu durumda önde playmaker konumunda olan sneijder'i biraz daha forvetin yanına sokarak tilki koşularından ve bazuka şutlarından yararlanabiliriz.
bu her işi yapan orta ikili ne 4-4-2de ne 4-2-3-1'de çok tercih edilen ortasaha tipi değildir. çünkü bu tarz ikililer çok nadir bulunur.
mesela bunu 4 sene önce gerrard lampard olarak deneyen ingiltere büyük hüsrana uğramıştı.
bu ikili birbiriyle oyun içi iletişimi iyi becerememiş ve inanılmaz boş alanlar bırakmışlardı.
bir süre sonra arkalarına barry düşünülmüştü.
umarım prandelli selcuk-melo ikilisinin ne kadar değerli bir pırlanta olduğunu keşfeder.
edit: takımın nadir oynadığı 4 2 3 1 maçları baz alınmıştır.
aynı konu 4-3-3'te de düşünülebilir zira sneijder'in ortaya fazla girmesi ve oyunkuruculuk görevi üstlenmesi durumu söz konusu.
