119
üniversite 1. sınıftayım. maça bir hafta öncesinden hazırlanmışım. adana'da ultraslanın takıldığı mekanda izleyeceğiz maçı ev arkadaşımla. kader midir kısmet midir bilinmez maça üç gün kala ciddi biçimde hastalanıyorum. üç gün boyunca neredeyse gözümü açmadan yatıyorum. maça gitmeyi bırak o kadar hastalanıyorum ki maçın olduğunu bile unutuyorum. maç günü yine evde sızmış vaziyette uyurken telefonun deli gibi çalmasıyla uyanıyorum. karşıdan pis pis kahkaha atan bir fenerli arkadaşımın sesini duyuyorum. birşeyler söylüyor. ya geberiyorum hastalıktan bi git diyorum telefonu suratına kapatıyorum. ertesi gün uyandığımda sırılsıklamım ama daha iyiyim. akşam arkadaşımla yaptığım konuşmayı hatırlıyorum. inşallah kabustur diyorum. kabustur lan kesin diyip duşa giriyorum. duştan çıkınca televizyonu açıyorum. skoru görür görmez kapatıyorum geri. okula falan zaten uğramıyorum o hafta. şimdi düşünüyorum da ben hala uyuyormuyum yoksa?
