381
üzerinden bir sene daha geçmiş olan hunharca kazandığımız maç.
2009'daki eurocup şampiyonluğumuzundan sonra fenerbahçe'nin tek hedefi bu kupayı almaktı. bir önceki sezon finale kadar gidip kaybetmişlerdi. o sezon biz yarı finalde ekaterinburg'u eleyince hevesi kursağında kalan spor kulübü refleksiyle aşırı heveslenmişlerdi "nasılsa biz bunları eleriz" diye.
ama ekaterinburg'u 20 dakikada 25 farka yatıran takımın onlara da aynı tarifeyi yaptı ilk yarıdan. 2 günde 60 dakika avengers gibi top oynayan takımı ikinci yarı rotasyonla falan geçeceklerine inanıyorlardı hala.
ıki kere de gardımızı indirmeye çok yaklaştılar. ama işte oralarda da basketbolu bırakıp amerika'da avukatlığa başlamış, sonra telkinlerle tekrardan basketbola döndürülmüş bir kahraman çıktı sahneye. şebnem kimyacıoğlu'nun fenerbahçe'ye attığı üçlüklerin her birinde kupa saha kenarında durduğu yerde bizim benche doğru kaymaya başladı...
üzerinden 7 sene geçti. fenerbahçe türkiye ligi için astronomik bütçeler harcayıp astronomik kadrolar kurmasına rağmen hala kazanamadı bu kupayı. onların 4-5 senelik bütçesini bir senede harcayıp çekilen yakın doğu üçüncü olabildi.
fakir fukara edebiyatı yapıp o kadroyu itibarsızlaştırmanın alemi yok elbette. alba torrens, sancho lyttle, ışıl alben, nevriye yılmaz kıta çapında oyunculardı. shavonte bugün hala türkiye liginde 40 dakika oynayıp 30 sayılara güle oynaya çıkabiliyor.
ama takımın bu seviye maçlarda birincil rol verebileceği oyuncular bundan ibaretti. ışıl üst üste iki diz sakatlığından geliyordu, alba da bize geldikten sonra diz sakatlığı yaşamıştı. nevriye de artık posası çıktı bundan hayır gelmez diyerek serbest kalmıştı fenerbahçe'den.
o sezon öncesi yapılan tek transfer ncaa'den yeni mezun kelsey bone'du. o gün ezeli rekabetin sayfasına böyle bir imza bırakıp galatasaray müzesine bu kupayı yollayan kadronun asları gelecek sezon için başka takımlara imzayı atmış durumdaydı. yönetim desen istanbul'da ibra kovalıyordu.
ama işte galatasaray geleneği ekrem memnun faktörüyle birleşince 7 sene önce bugün galatasaray tarihinin en güzel sayfalarından biri yazılmış oldu...
(bkz: tarihte bugün)
2009'daki eurocup şampiyonluğumuzundan sonra fenerbahçe'nin tek hedefi bu kupayı almaktı. bir önceki sezon finale kadar gidip kaybetmişlerdi. o sezon biz yarı finalde ekaterinburg'u eleyince hevesi kursağında kalan spor kulübü refleksiyle aşırı heveslenmişlerdi "nasılsa biz bunları eleriz" diye.
ama ekaterinburg'u 20 dakikada 25 farka yatıran takımın onlara da aynı tarifeyi yaptı ilk yarıdan. 2 günde 60 dakika avengers gibi top oynayan takımı ikinci yarı rotasyonla falan geçeceklerine inanıyorlardı hala.
ıki kere de gardımızı indirmeye çok yaklaştılar. ama işte oralarda da basketbolu bırakıp amerika'da avukatlığa başlamış, sonra telkinlerle tekrardan basketbola döndürülmüş bir kahraman çıktı sahneye. şebnem kimyacıoğlu'nun fenerbahçe'ye attığı üçlüklerin her birinde kupa saha kenarında durduğu yerde bizim benche doğru kaymaya başladı...
üzerinden 7 sene geçti. fenerbahçe türkiye ligi için astronomik bütçeler harcayıp astronomik kadrolar kurmasına rağmen hala kazanamadı bu kupayı. onların 4-5 senelik bütçesini bir senede harcayıp çekilen yakın doğu üçüncü olabildi.
fakir fukara edebiyatı yapıp o kadroyu itibarsızlaştırmanın alemi yok elbette. alba torrens, sancho lyttle, ışıl alben, nevriye yılmaz kıta çapında oyunculardı. shavonte bugün hala türkiye liginde 40 dakika oynayıp 30 sayılara güle oynaya çıkabiliyor.
ama takımın bu seviye maçlarda birincil rol verebileceği oyuncular bundan ibaretti. ışıl üst üste iki diz sakatlığından geliyordu, alba da bize geldikten sonra diz sakatlığı yaşamıştı. nevriye de artık posası çıktı bundan hayır gelmez diyerek serbest kalmıştı fenerbahçe'den.
o sezon öncesi yapılan tek transfer ncaa'den yeni mezun kelsey bone'du. o gün ezeli rekabetin sayfasına böyle bir imza bırakıp galatasaray müzesine bu kupayı yollayan kadronun asları gelecek sezon için başka takımlara imzayı atmış durumdaydı. yönetim desen istanbul'da ibra kovalıyordu.
ama işte galatasaray geleneği ekrem memnun faktörüyle birleşince 7 sene önce bugün galatasaray tarihinin en güzel sayfalarından biri yazılmış oldu...
(bkz: tarihte bugün)
