222
kadıköy deplasmanları benim için klasik bir ritüel halini almaya başladı artık. maçtan 1 hafta önce sürekli ''yok abi kazanamayız'' derim ve maça 2-3 gün kala içimde umut dirilmeye başlar yavaş yavaş. maç sabahı uyanır ''ulan bu sefer olacak haydi beee'' diye diye maç saatini bekler, 90 dakikanın sonunda da boynumu büker otururum. ama bu sefer, maça 3 gün kala içimde en ufak bir umut kıpırdanması olmadı. öğrenilmiş çaresizlik mi dersiniz bilmem, ama fatih hocanın çok ofans ağırlıklı oynatacağını düşündükçe gözlerimin önüne kontra ataktan gol atan guiliano geliyor :( hiç heyecanım yok. tamamen bol bol küfür edip stres atma beklentim var derbiden. ne diyeyim, inşallah beni yanıltırsınız. kendinize gelin burdan kadıköye gidene kadar, galibiyetlerinize bir yenisini daha ekleyin :(
