56
efendim oncelikle #428823 nolu entryden babamin nasil biri oldugunu az cok anlayabilirsiniz, buna ek olarak, annemle ve ortak bir arkadaslariyla neuchatel macina gidip kalabaliktan dolayi birbirlerini kaybedip annemle farkli tribunlerde mac izlemek, hakeme sinirlenip tam ayakkabisini firlatacakken dayimin son anda engel olmasi, fenerbahce-galatasaray macinda fenerbahce tribununde yaninda annem ve iki tane izbandut gibi arkadasi varken o izbandutlarin "sus ulan oldurteceksin bizi" soylemlerine karsin galatasaray diye bagirma gibi maceralari mevcuttur. *
boyle bir babayla mac izlemek muthis bir seydir oncelikle. hicbir zaman oyle yaninda sigara icememe (zaten icmiyorum ama sorun olmazdi icseydim de), kufur edememe (zaten pek kufur etmem mac izlerken ama etseydim o da sorun olmazdi) gibi sorunlarim olmadi. beraber mac izlemek zulum olmanin tam tersine bizi cok daha fazla yakinlastirmistir.
cok defa kavgaliyken galatasaray sayesinde baristigimizi hatirlarim. ılic'in gol attigi ve 2-1 yenildigimiz psv macindan once onunla 2-3 gundur konusmuyordum ama ılic'in golu sayesinde elini kaldirip da cak yaptigi zaman gozumu kirpmadan cakip sarilmistim. anelka zamaninda 4-0 yenildigimiz macta, mac icinde benim catacak bir seyler aramamdan dolayi, babamin bir sorusuna "ne bileyim ben yaa sus biraz" gibi bir tepki verip de mac sonrasi macin da uzuntusuyle sarilarak hungur hungur agladigimi da bilirim.
babamla gencliginde her maca giderdik*, ilk 2 yasimdayken goturmus beni. ailecek gezmeye gidiyorken trafigin tikali olmasindan dolayi yolda "bosverin gezmeyi, bugun mac var maca gidelim"**** dedigini de, 5-4 biten kocaelispor macinda oglen 12:00'de stada girip o kadar saat bekledigimizi de, 5-0'lik chelsea macinda ben okuldayken okulu arayip bilet buldugunu soyleyip beni havalara ucurdugunu da, 2006'nin son macinda macin bitmesiyle ben stadda o evde tv basindayken telefonla arayip da 16 dakika boyunca yeter ulan bitmedi mi hala anasini sattigimin maci dedigimi de bilirim. artik yaslandigi ve milletin birbirine sirf tezahurat etmedigi icin kufur ettigi bir ortamdan haz almadigindan maclara gelmiyor babam. en son 5-1 biten sion macina gitmistik beraber numaraliya. fakat beni antrenmana goturup de antrenman bitiminde falco'yu bekleyip "falco please" deyip formami imzalatmasini hicbir zaman unutmayacagim.
sirf babamin bana verdigi bu duyguyu verebilmek icin bir oglum olmasini cok isterim, cok mu bencilce dusunuyorum bilemiyorum acikcasi. galatasaray sozluk vesilesiyle bana galatasaray sevgisini tattirdigin icin tesekkur etmek istiyorum. seni cok seviyorum babacigim.
boyle bir babayla mac izlemek muthis bir seydir oncelikle. hicbir zaman oyle yaninda sigara icememe (zaten icmiyorum ama sorun olmazdi icseydim de), kufur edememe (zaten pek kufur etmem mac izlerken ama etseydim o da sorun olmazdi) gibi sorunlarim olmadi. beraber mac izlemek zulum olmanin tam tersine bizi cok daha fazla yakinlastirmistir.
cok defa kavgaliyken galatasaray sayesinde baristigimizi hatirlarim. ılic'in gol attigi ve 2-1 yenildigimiz psv macindan once onunla 2-3 gundur konusmuyordum ama ılic'in golu sayesinde elini kaldirip da cak yaptigi zaman gozumu kirpmadan cakip sarilmistim. anelka zamaninda 4-0 yenildigimiz macta, mac icinde benim catacak bir seyler aramamdan dolayi, babamin bir sorusuna "ne bileyim ben yaa sus biraz" gibi bir tepki verip de mac sonrasi macin da uzuntusuyle sarilarak hungur hungur agladigimi da bilirim.
babamla gencliginde her maca giderdik*, ilk 2 yasimdayken goturmus beni. ailecek gezmeye gidiyorken trafigin tikali olmasindan dolayi yolda "bosverin gezmeyi, bugun mac var maca gidelim"**** dedigini de, 5-4 biten kocaelispor macinda oglen 12:00'de stada girip o kadar saat bekledigimizi de, 5-0'lik chelsea macinda ben okuldayken okulu arayip bilet buldugunu soyleyip beni havalara ucurdugunu da, 2006'nin son macinda macin bitmesiyle ben stadda o evde tv basindayken telefonla arayip da 16 dakika boyunca yeter ulan bitmedi mi hala anasini sattigimin maci dedigimi de bilirim. artik yaslandigi ve milletin birbirine sirf tezahurat etmedigi icin kufur ettigi bir ortamdan haz almadigindan maclara gelmiyor babam. en son 5-1 biten sion macina gitmistik beraber numaraliya. fakat beni antrenmana goturup de antrenman bitiminde falco'yu bekleyip "falco please" deyip formami imzalatmasini hicbir zaman unutmayacagim.
sirf babamin bana verdigi bu duyguyu verebilmek icin bir oglum olmasini cok isterim, cok mu bencilce dusunuyorum bilemiyorum acikcasi. galatasaray sozluk vesilesiyle bana galatasaray sevgisini tattirdigin icin tesekkur etmek istiyorum. seni cok seviyorum babacigim.
