501
çok büyük bir hedefim vardı. 2 sene önce ona ulaştım. hedefe ulaşmak büyük mutluluk ama bir kaç sene sonra artık o da yetmiyor sanırım. benzin gibi bir yere kadar götürüyor sizi. son 6 aydır kimseye belli etmeden içten içe ciddi bir bunalım yaşıyorum. nasıl desem yapmaktan keyif aldığım hiçbir şey keyif vermiyor. her şey ezbere dönmüş gibi. iş, sosyal hayat, hobiler… sevgilimden ayrılalı çok zaman geçti, arkadaşlarımla da eskisi gibi buluşmak içimden gelmiyor. ve bu kısır döngünün içinden çıkamıyorum. işten eve evden işe bir döngüye girdim. dışarı çıktığımda da ya yalnızım ya da görüşmenin eskisi kadar tat vermediği bir ya da iki arkadaş en fazla. her şey gelip geçicidir diye avutmaya çalışıyorum kendimi. belki daha mutlu olacağım günler vardır. ama şu an hayattan zerre tat almıyorum. bu duvara da içimi dökmek istedim. sezen aksu şarkısındaki gibi “yosun tutmuş duvarlara yazılmış günler gibi”.
