taraftarlık babadan değil amcadan dayıdan geçer

benim için de geçerli olmayan durum. çocukken 7-8 yaşlarındayken aşırı inek bir ilkokul öğrencisiydim. babam gençliğinde holigan seviyesinde beşiktaşlıymış. hala da iyi bir beşiktaşlıdır ama benim futbolla ilgileneceğim, futbolu seveceğim hiç aklına gelmemiş. zamanla 2002 dünya kupası ve tenefüslerde ezilmiş kutu kola veya pet şişelerle maç yapa yapa futbolu sevmeye başladım. "hangi takımlısın" soruları da baş göstermeye başladı tabii sonra. ben de renkleri hoşuma gittiği için galatasaray diyordum. bir de çok atari oynayıp mario'yu sevdiğim için de top bana geldiğinde "şimdi süper mario jardel" diyordum oysa resmini bile hiç görmemiştim adamın az biraz da hagi'yi duyuyordum.

2002'den sonra ligi izlemeye ve fanatikleşmeye başladım. galatasaray'ın uefa kupasını almış olduğunu bile bilmiyordum. hey gidi çocukluk be...

sonra neler neler yaşadık tabii... tam futbolla ilgilenirken beşiktaş'ın şampiyonluğu, fenerbahçe'nin bir bir yıldız transferleri ve lige ambargo koyayazması vb. o yıllarda takım değiştirmemiş olmam, gs'yı sırf renklerinden dolayı çok sevmem vb. bayağı mucize aslında çocuk kafasıyla... ilk gördüğüm şampiyonluk da sanırım 2006... meşhur denizli faciası... gs'nin maçı bitip fb'nin maçının uzatmalara kaldığını öğrendiğimde tv'yi kapatmıştım. 15-20 dk. sonra açtığımda gs şampiyon yazıyordu her yerde... inanılmaz günlerdi...