578
vatan sevdalıları bir an bile düşünmeden çocukluk çağlarında savaşmaya giderken, onların kemiklerini sızlatacak insanlar, yıllar sonra ülkeyi işgal eden ingiliz komutanını eğlendirmek için maç oynamaktan çekinmiyorlar ve bununla da övünüyorlardı.
(bkz: general harrington kupası)
--- alıntı ---
– bir hücum sırasında bölük erimişti. yüzbaşı telefonla takviye istedi. gece yarısı siperleri takviye için istediğimiz askerler geldi. hepsi askere alınmış gencecik insanlardı. ama içlerinde daha çocuk denecek yaşta üç-dört asker vardı ki hemen dikkatimizi çekti. bölüğü düzene soktum. yüzbaşı gelenlerle tek tek ilgileniyor, karanlıkta el yordamıyla üstlerini başlarını düzeltiyor, sabah yapılacak olan süngü hücumuna hazırlıyordu. sıra o çocuklara geldiğinde, o cıvıl cıvıl şarkı söyleyerek gelen çocuklar birden çakı gibi oldular.
yüzbaşı sordu;
– yavrum siz kimsiniz?? içlerinden biri;
– galatasaray mektebi sultanisi talebeleriyiz vatan için ölmeye geldik!..? diye cevap verdi.
gönlüm akıverdi o çocuklara. bu savaş için çok küçüktüler. daha süngü tutmasını bile bilmiyorlardı. onlarla ilgilendim.
bütün bölük, bütün tabur, bütün alay cephenin her yerinden fırladık. işte tam o anda, tam o anda, o çocuklar kurulmuş gibi siperlerden fırlayıverdiler. işte o an. tam o an bir makinalı yavruları biçiverdi. hepsi sipere geri düştüler. kucağıma dökülüverdiler. onların o gül gibi yüzleri gözümün önünden gitmiyor. hiç gitmiyor!.. işte ben ona ağlıyorum, o çocuklara ağlıyorum!..
azman dede' nin anılarından.
https://www.canakkalesehitlik.net/azman-dede.html
(bkz: general harrington kupası)
--- alıntı ---
– bir hücum sırasında bölük erimişti. yüzbaşı telefonla takviye istedi. gece yarısı siperleri takviye için istediğimiz askerler geldi. hepsi askere alınmış gencecik insanlardı. ama içlerinde daha çocuk denecek yaşta üç-dört asker vardı ki hemen dikkatimizi çekti. bölüğü düzene soktum. yüzbaşı gelenlerle tek tek ilgileniyor, karanlıkta el yordamıyla üstlerini başlarını düzeltiyor, sabah yapılacak olan süngü hücumuna hazırlıyordu. sıra o çocuklara geldiğinde, o cıvıl cıvıl şarkı söyleyerek gelen çocuklar birden çakı gibi oldular.
yüzbaşı sordu;
– yavrum siz kimsiniz?? içlerinden biri;
– galatasaray mektebi sultanisi talebeleriyiz vatan için ölmeye geldik!..? diye cevap verdi.
gönlüm akıverdi o çocuklara. bu savaş için çok küçüktüler. daha süngü tutmasını bile bilmiyorlardı. onlarla ilgilendim.
bütün bölük, bütün tabur, bütün alay cephenin her yerinden fırladık. işte tam o anda, tam o anda, o çocuklar kurulmuş gibi siperlerden fırlayıverdiler. işte o an. tam o an bir makinalı yavruları biçiverdi. hepsi sipere geri düştüler. kucağıma dökülüverdiler. onların o gül gibi yüzleri gözümün önünden gitmiyor. hiç gitmiyor!.. işte ben ona ağlıyorum, o çocuklara ağlıyorum!..
azman dede' nin anılarından.
https://www.canakkalesehitlik.net/azman-dede.html
