188
mahalle takımlarından birine gittim. oynuyoruz, ediyoruz tamam sen gir takıma, lisansını çıkaralım dediler. yeni sezonun formaları geldi, giydim birini. hocayı bekliyoruz antrenmanda. o zamanlar küçüğüz tabi, yaş 13-14. kale direğine kim asılabilir onun yarışı içerisindeyiz. herkes sıra sıra deniyor, millet sadece dokunabiliyor. şimdi ben de diğerlerinden biraz uzun olduğum için açılın ben bu işi hallederim dedim. sevgili sözlük, direği tuttum tutmasına da 3 saniye sonra takla atarak yere düştüm. kolum iki yerden kırılmış. ilk antrenman günümde kolumu kırdım. akşam zor dayanıp ertesinde hastaneye gittik. alçıya alındı, 2-3 hafta alçıda kaldı. sonrasında kolumu normal bir şekilde kullanabilmem de uzun sürdü. yazıldığım kulübü de bıraktım, formamı da ertesi gününde arkadaşa verip yolladım. tabii o kulüpte oynasaydım da bir şey olmayacaktı ama bütün sene arkadaşlarım oynarken ben tribünde onları izler vaziyetteydim. bu da böyle bir anımdı, herhalde spor hayatı benden daha kısa süren bir insan evladı yoktur bu dünyada.*
