455
ben o zaman 7 yaşındaydım. babam memlekette ilçede görevliydi. okula yeni başlamışım, ilçe de memlekete uzak. eh haliyle peder bey hafta sonları geliyordu. bizde hafta içi anneannemde kalıyorduk. geçmişe baktığımda 17.05.2000 tarihi kadar gününü net hatırladığım bir gün yoktur herhalde. neyse efenim sabah kendi evimize gittik annem temizlik falan yapıyor bende o sırada çizgi film izliyorum ama ufacık velet olmama rağmen o maçın öneminin de farkındayım. ufaktan ufaktan bir dengesizlik var bünyemde heyecandan. son 2 sene hariç o heyecan bilhassa derbi maçlarında daha da artıyor ya neyse. :( akşama doğru annemin işi bitti gittik lahmacun yaptırdık anneanneme geçtik yenildi içildi vs. televizyonun karşısına çöktüm 2 saat yerde seyrettim.
bizim bir komşu vardı aşırı çok konuşan. normal sürenin son dakikalara doğru bu kadın geldi oturmaya, zaten strese girmişim bu kadın konuştukça stresim artıyor. neyse ki ilk uzatma devresi bitmeden kalktı gitti. penaltılar biter bitmez deli gibi koşuşturuyordum evin içinde. dışarıda korna sesleri falan o kadar güzeldi ki. ben de bunun şerefine tuzlu erik yemiştim. :(
o zaman hem galatasaray güzeldi hem de çocukluğumuz şahaneydi. keşke o günlere dönmek mümkün olsa.
bizim bir komşu vardı aşırı çok konuşan. normal sürenin son dakikalara doğru bu kadın geldi oturmaya, zaten strese girmişim bu kadın konuştukça stresim artıyor. neyse ki ilk uzatma devresi bitmeden kalktı gitti. penaltılar biter bitmez deli gibi koşuşturuyordum evin içinde. dışarıda korna sesleri falan o kadar güzeldi ki. ben de bunun şerefine tuzlu erik yemiştim. :(
o zaman hem galatasaray güzeldi hem de çocukluğumuz şahaneydi. keşke o günlere dönmek mümkün olsa.
