30
2002 dünya kupası oynanıyor, sıradaki maç japonya maçı. babam o gün çalışıyor ve beni de yanında götürüyor, hayatımda ilk defa dev ekranda maç izleyeceğim onun iş yerinde. gidiyoruz konferans salonuna ekran o kadar büyük ki, önce çok şaşırıyorum sonra da epey seviniyorum. neticede ilk defa bu denli büyük ekran görmek falan daha o yaşta çok güzel geliyor.
neyse işte maç başladıktan sonra herkes oturmuş, gol oluyor ben ayağa zıplıyorum "gol baba gol" diye ve babamdan o aşırı soğuk tepkiyi alıyorum "abartmadan sevin, bak herkes oturmuş alkışlıyor sen de öyle yap." şaşırıyorum, maç lan bu insan ayağa da kalkar, bağırır da. "ama" diyorum "baba ümit davala gol attı baksana ya çok güzel değil mi galatasaraylı o da." hiçbir şey demeden yerine oturuyor sonra babam.
özetle; futbolla hiç ilgisi yoktur babamın. hala ara ara "o uzun saçlı esmer kıvrak çocuk hala oynuyor mu?" der ronaldinho'yu kastederek, o kadar.
neyse işte maç başladıktan sonra herkes oturmuş, gol oluyor ben ayağa zıplıyorum "gol baba gol" diye ve babamdan o aşırı soğuk tepkiyi alıyorum "abartmadan sevin, bak herkes oturmuş alkışlıyor sen de öyle yap." şaşırıyorum, maç lan bu insan ayağa da kalkar, bağırır da. "ama" diyorum "baba ümit davala gol attı baksana ya çok güzel değil mi galatasaraylı o da." hiçbir şey demeden yerine oturuyor sonra babam.
özetle; futbolla hiç ilgisi yoktur babamın. hala ara ara "o uzun saçlı esmer kıvrak çocuk hala oynuyor mu?" der ronaldinho'yu kastederek, o kadar.
