1124
2007 yılında ailecek istanbul'a gitmiştik akraba ziyaretine. ondan önce de bir kez istanbula gitmiştim ama küçüktüm hatırlamıyorum bile. 2 gün kalcaktık ve sonra geri dönecektik memlekete. çorum-istanbul arası da 8 saat civarı sürdüğünden tam bir eziyet gibi gelmişti bana aslında. ben tam böyle mecburi sohbetlerle boğuşuyordum ki, hiç aklımda yokken babam geldi, galatasaray'ın maçı olduğunu söyledi, denizli ile. sana yemin ediyorum sözlük bacaklarım boşaldı, sanki hacca gideceğiz anasını satayım.
tamam dedim gidelim ben ayakkabıları giymeye gittim babam durdurdu saat daha sabah sekizmiş.
neyse saati akşam ettik gittik aldık iki bilet, stada girerken açıkçası hayal kırıklığına uğradım biraz daha lüks bekliyordum, ama yemekhane girişi gibi bi girişi vardı. girdik içeriye, trübünün öyle tıklım tıklım değildi ama ben hayatımda öyle bir ses duymadım sözlük. televizyonda çok duyup eşilik ederdik yağmur yağdığında ama stada yağmur inmeye başladığında '' beraber yürüdük biz bu yollarda, beraber ıslandık yağan yağmurda '' sesleri tirübünü inlettiğinde, maçı bıraktım taraftara verdim kendimi.
lincoln yeni gelmişti o sene benim de ayrı olarak sevdiğim bir futbolcuydu. o da benim gibi 22 ocak doğumluydu ve fifa oynarken hep transfer ederdim takımıma. galatasaray'a gelince ayrı bir sevinmişim ama o hafta sakattı lincoln geriye kalan bütün haftalarda olduğu gibi. üzülmüştüm onu izleyemeyeceğime ama carrusca vardı 2. göz ağrım (bkz: #707065).
ilk yarı sonlarına doğruydu, öyle bir aşırtma attı ki, tekrarını izleyebilmek için sağa sola baktım ama o an farkettm tekrar stadda olduğumu.
neyse sonuç olarak carrusca ve song'un golleriyle 2-1 kazanmıştık maçı ve ben de ilk izlediğim galatasaray maçında galibiyetle ayrılmanın mutluluğunu yaşıyordum. maça çok fazla konsantre olamadım etrafı izlemekten sağa sola bakmaktan.
sonra yıkıldı orası. benim elimde ise sadece bir bilet kalmıştı orayı hatırlatan ve birkaç fotoğraf. ama ben hatırlamak için onlara hiç ihtiyaç duymadım sözlük çünkü ali sami yen deyince işte bu anlatmaya çalıştıkarım geliyor hep aklıma.
sonra ankara'da ve şuan öğrenci olduğum kayseri'de 4-5 defa izledim galatasaray'ımızın maçlarını. ama hiçbiri beni evimde sami yen'de izlediğim maç kadar etkilemedi. hiç gidemeyen taraftarımıza üzülüyorum keşke izleyebilselerdi, görselerdi o aile ortamını.
şimdi yeni evimiz var kombili, doğalgazlı ve dublex. ama insan unutamıyor o sobalı evdeki, sıcacık ortamı.
edit : virgül (,)
tamam dedim gidelim ben ayakkabıları giymeye gittim babam durdurdu saat daha sabah sekizmiş.
neyse saati akşam ettik gittik aldık iki bilet, stada girerken açıkçası hayal kırıklığına uğradım biraz daha lüks bekliyordum, ama yemekhane girişi gibi bi girişi vardı. girdik içeriye, trübünün öyle tıklım tıklım değildi ama ben hayatımda öyle bir ses duymadım sözlük. televizyonda çok duyup eşilik ederdik yağmur yağdığında ama stada yağmur inmeye başladığında '' beraber yürüdük biz bu yollarda, beraber ıslandık yağan yağmurda '' sesleri tirübünü inlettiğinde, maçı bıraktım taraftara verdim kendimi.
lincoln yeni gelmişti o sene benim de ayrı olarak sevdiğim bir futbolcuydu. o da benim gibi 22 ocak doğumluydu ve fifa oynarken hep transfer ederdim takımıma. galatasaray'a gelince ayrı bir sevinmişim ama o hafta sakattı lincoln geriye kalan bütün haftalarda olduğu gibi. üzülmüştüm onu izleyemeyeceğime ama carrusca vardı 2. göz ağrım (bkz: #707065).
ilk yarı sonlarına doğruydu, öyle bir aşırtma attı ki, tekrarını izleyebilmek için sağa sola baktım ama o an farkettm tekrar stadda olduğumu.
neyse sonuç olarak carrusca ve song'un golleriyle 2-1 kazanmıştık maçı ve ben de ilk izlediğim galatasaray maçında galibiyetle ayrılmanın mutluluğunu yaşıyordum. maça çok fazla konsantre olamadım etrafı izlemekten sağa sola bakmaktan.
sonra yıkıldı orası. benim elimde ise sadece bir bilet kalmıştı orayı hatırlatan ve birkaç fotoğraf. ama ben hatırlamak için onlara hiç ihtiyaç duymadım sözlük çünkü ali sami yen deyince işte bu anlatmaya çalıştıkarım geliyor hep aklıma.
sonra ankara'da ve şuan öğrenci olduğum kayseri'de 4-5 defa izledim galatasaray'ımızın maçlarını. ama hiçbiri beni evimde sami yen'de izlediğim maç kadar etkilemedi. hiç gidemeyen taraftarımıza üzülüyorum keşke izleyebilselerdi, görselerdi o aile ortamını.
şimdi yeni evimiz var kombili, doğalgazlı ve dublex. ama insan unutamıyor o sobalı evdeki, sıcacık ortamı.
edit : virgül (,)
