1114
hayatımda gerçekleştiremediğim ve asla gerçekleştiremeyeceğim tek hayalimdir.
samsunda doğup büyüdüm ben. sadece televizyondan görebildim bu güzel mabedi. tribünlerin heyecanını yerdeki halıya boylu boyunca uzanırken paylaştım ama hiç gerçeğini yaşayamadım, taraftar tezahurat yaparken saat kaç olursa olsun evimden eşlik ettim ama sesimi duyuramadım, tribünlerden sahaya meşale atıldığında yapmayın dedim ama kendimi dinletemedim, 16 dakika hepinizle beraber bekledim ama şampiyon olduğumuzda kimseye sarılamadım... kısacası bir kere bile dokunamadım koltuklarına, duvarına, çimlerine...
21 yıllık hayatımın 14-15 yılını çok iyi hatırlıyorum ama hatıralarımın hiçbirinde yoktur kendisi. gece uyuduğumda rüyama da girmiyor başkalarının rüyalarına girdiği gibi.. bizim abilerimiz kırmızı-beyaz atkılarla samsunspor maçlarına giderken ben hagi diye bağırarak asfaltta top oynardım... her seferinde abilerimiz samsunspor-galatasaray maçı nolur diye sorduklarında korkudan berabere bitsin derdim ki dayak yemeyeyim...
hiç nevizade'de gider yapamadım mesela, oralarda marşlarımızı söyleyemedim, stadda fotoğraf çekinemedim, siz dağ başını duman almış derken ben koltuğumdan gümüş dere durmaz akar demekle yetindim sadece. kendisine dair tek varlığım store'dan satın aldığım taş parçaları... hiç yanında olamadım ama hiç bırakmadım burayı sevmeyi...
bazen cehennem öbür dünya değildir, taraftarla coşmuş samiyendir
samsunda doğup büyüdüm ben. sadece televizyondan görebildim bu güzel mabedi. tribünlerin heyecanını yerdeki halıya boylu boyunca uzanırken paylaştım ama hiç gerçeğini yaşayamadım, taraftar tezahurat yaparken saat kaç olursa olsun evimden eşlik ettim ama sesimi duyuramadım, tribünlerden sahaya meşale atıldığında yapmayın dedim ama kendimi dinletemedim, 16 dakika hepinizle beraber bekledim ama şampiyon olduğumuzda kimseye sarılamadım... kısacası bir kere bile dokunamadım koltuklarına, duvarına, çimlerine...
21 yıllık hayatımın 14-15 yılını çok iyi hatırlıyorum ama hatıralarımın hiçbirinde yoktur kendisi. gece uyuduğumda rüyama da girmiyor başkalarının rüyalarına girdiği gibi.. bizim abilerimiz kırmızı-beyaz atkılarla samsunspor maçlarına giderken ben hagi diye bağırarak asfaltta top oynardım... her seferinde abilerimiz samsunspor-galatasaray maçı nolur diye sorduklarında korkudan berabere bitsin derdim ki dayak yemeyeyim...
hiç nevizade'de gider yapamadım mesela, oralarda marşlarımızı söyleyemedim, stadda fotoğraf çekinemedim, siz dağ başını duman almış derken ben koltuğumdan gümüş dere durmaz akar demekle yetindim sadece. kendisine dair tek varlığım store'dan satın aldığım taş parçaları... hiç yanında olamadım ama hiç bırakmadım burayı sevmeyi...
bazen cehennem öbür dünya değildir, taraftarla coşmuş samiyendir
