4769
maçı izleyemedim, çalışıyodum. yenildik, eyvallah, sağlık olsun dedim geçtim. üzüldüm tabiki de en azından bu sene kupayı almalıydık diye düşünüyordum. gayet sakin karşıladım yenilgiyi ama içim içimi yiyordu. sonuçta yenilgi. değil 1461 trabzon hazırlık maçında bile yenildiğimizde üzülen, yüzü düşen biriyim. napayım duygusalım.
herneyse lafı uzatmanın manası yok. işten çıkınca sözlüğe bi' bakayım dedim. aman yarabbi. neler okudum. dehşete düştüm resmen. vay efendim hoca şöyle de böyle de. kanım dondu desem yeridir. kendini taraftar zanneden birkaç zat-ı muhterem neler neler diyor hocaya. yeri gelir eleştiririm, haddime değil ama kendi kendime söylenirim; şöyle olsaydı, böyle olsaydı diye. ama ne haddime satırlarca yazı yazıp hocayı eleştirmek. sen kimsin allah aşkına. sen kimsin de hayatını galatasaray'a adamış bir insana böyle laflar söyleyebiliyorsun. oh ne ala memleket. takım şampiyonlar liginde gruptan çıkınca imparator ama türkiye kupasından elenince gitsin. senin vasfın nedir arkadaşım. kimsin sen!?
daha düne kadar takımın ilk 11'ini say desen sayamayacak adam eline 2 kuruş para geçince - o da baba parası he, çalışıp kazandığı değil - forma al, kombine al. ee? takıma destek işte, taraftar dediğin böyle olur. elinde akıllı telefon beyefendimiz maç seyretmeye gelmiş. ama görsen saçlar yapılmış, telefon düşmez elinden. 30. dakikaya kadar gol olmayınca da 17 yaşındaki kızlar gibi tribe girer. bana baksana sen arkadaşım. sikerim senin taraftarlığını. bugüne kadar kelime küfür etmedim şu ortamda ama sikerim senin taraftarlığını. dar ederim sana o stadı. senin daha bıyıkların çıkmamışken eleştirdiğin o adam ağlattı bizi sevinçten. televizyon karşısında uefa finalinin penaltılarını izlerken senin daha götündeki bok kurumamıştı. şimdi de beyefendimiz gelmiş diyorki hoca şöyle hoca böyle.
övündüğün kupaların, galibiyetlerin mimarı o adam. şimdi bana taraftarlıktan bahsetme.
herneyse lafı uzatmanın manası yok. işten çıkınca sözlüğe bi' bakayım dedim. aman yarabbi. neler okudum. dehşete düştüm resmen. vay efendim hoca şöyle de böyle de. kanım dondu desem yeridir. kendini taraftar zanneden birkaç zat-ı muhterem neler neler diyor hocaya. yeri gelir eleştiririm, haddime değil ama kendi kendime söylenirim; şöyle olsaydı, böyle olsaydı diye. ama ne haddime satırlarca yazı yazıp hocayı eleştirmek. sen kimsin allah aşkına. sen kimsin de hayatını galatasaray'a adamış bir insana böyle laflar söyleyebiliyorsun. oh ne ala memleket. takım şampiyonlar liginde gruptan çıkınca imparator ama türkiye kupasından elenince gitsin. senin vasfın nedir arkadaşım. kimsin sen!?
daha düne kadar takımın ilk 11'ini say desen sayamayacak adam eline 2 kuruş para geçince - o da baba parası he, çalışıp kazandığı değil - forma al, kombine al. ee? takıma destek işte, taraftar dediğin böyle olur. elinde akıllı telefon beyefendimiz maç seyretmeye gelmiş. ama görsen saçlar yapılmış, telefon düşmez elinden. 30. dakikaya kadar gol olmayınca da 17 yaşındaki kızlar gibi tribe girer. bana baksana sen arkadaşım. sikerim senin taraftarlığını. bugüne kadar kelime küfür etmedim şu ortamda ama sikerim senin taraftarlığını. dar ederim sana o stadı. senin daha bıyıkların çıkmamışken eleştirdiğin o adam ağlattı bizi sevinçten. televizyon karşısında uefa finalinin penaltılarını izlerken senin daha götündeki bok kurumamıştı. şimdi de beyefendimiz gelmiş diyorki hoca şöyle hoca böyle.
övündüğün kupaların, galibiyetlerin mimarı o adam. şimdi bana taraftarlıktan bahsetme.
