• 52
    galatasaray’ın 30 yaşın üzerinde 5, 30’un kenarlarında gezinen cihan, orhan ve iliç’le birlikte tam 8 oyuncu ile başladığı fantastik şampiyonlar ligi maçı. kalanlar da mehmet topal, sabri ve arda’dan oluşan çıtırlardı.

    hatta ikinci yarı başında hasan ve ümit gibi 30’u geçkin yaşları olan iki oyuncu daha oyuna girdi, cihan ve mehmet topal’ın yerine.

    bu bile aslında birçok şeyi açıklamaya yetiyor da artıyor. uefa kupası kazanan kadroda bulunan hakan, hasan, ergün, okan gibi isimlerden medet umulan saçma sapan bir sezondu. ertesi sezon kadroda ciddi bir gençleşme operasyonu ile birlikte galatasaray ligde şampiyon olmuş, uefa kupasında leverkusen faciasına dek gayet standart bir performans göstermiştir.

    kabuk değişimi yıllara yayılan, tek seferde daha az sirkülasyonlu bir değişim galatasaray’da başarıları daha uzun süreli olarak tutabilirdi. bunun başka başka sebepleri de var elbette, ama kazın bu ayağını da düşünmek lazım.
  • 53
    arsenal hariç, galatasaray'in ingiliz ekipleri ile olan mücadeleleri devamli zevkli geçmi$tir. arsenal hariç dedim, o da arsenal'in olaganüstü futbol oynamasindan degil, bizi çok kötü bir sezonda yakalamasindan kaynaklaniyor. 2014'de $ampiyonlar ligini hak etmiyorduk. 2012 sezonu $ampiyonlar ligi manchester united maçlari ile 2009 sezonu $ampiyonlar ligi liverpool maçlari benim adima ingilizler ile oynadigimiz en zevkli müsabakalardandir. ancak bu müsabakalardan daha zevkli geçen bir müsabaka daha var ise, o da 20 ekim 1993 manchester united galatasaray maçıdir. bogazin aslanlarinin tarih yazmaya ba$ladiklari müsabakadir.
  • 54
    crouch’un rovesatasi bugun sosyal medyada orada burada halen karsimiza cikar. bu mactan once bordeaux ile grupta ilk macimizi oynamistik. olimpiyat cilesi sebebiyle bircok taraftarin yollarda mahsur kaldigi o mac sikici bir futbolla 0-0 bitmisti.

    bu mac ise kabus gibi baslamisti. daha 15 dakika olmadan 2-0 geriye dusmustuk. butun yaz gerets’in sampiyonlar ligi kalibresinde on libero istiyorum diye bas bas bagirmasina ragmen vasat inamoto ve 19’luk ikinci ligden gelme mehmet topal disinda bir on libero alamadigimiz icin maca orta sahada ayhan akman ve comez mehmet topal ile basladik. ve bittabi donemin yildizi steven gerrard’in tabiri caizse icimizden gecmesini canli izledik. (hele mehmet topal’a 3 metre mesafeden attigi bir calim vardi ki aman aman).

    ikinci yari kabus daha da derinlesti ve crouch’un o meshur rovesata golu durumu 3-0 yapti. ancak sonra futbol tarihinin en underrated golculerinden biri olduguna inandigim umit karan ile ard arda 2 gol atarak bir anda maca ortak olduk. baski kurup maci lehimize cevirdik. hatta sonrasinda duran toplarin usta ismi sabri*’nin frikigi direge takilinca sac bas yolmustuk. 3-3 elimizden kacmisti ama o kadroya ancak bu kadar dedik ve cok uzulmedik. gerci sonra psv’ye gene sacma salak goller ile iki mac arka arkaya kaybettik, hatta o donem belamiz olan arouna kone sonra 34 yasinda sivas’a geldi yine bela oldu orasi ayri.

    isin komik yani benzer sey ertesi sene besiktas’in basina gelecekti ancak onlarin kaderi cok ama cok farkli bir yere, tarihi bir utanca gidecekti.

    (bkz: 6 kasim 2007 liverpool besiktas maci)
App Store'dan indirin Google Play'den alın