27 eylül 2006 liverpool galatasaray maçı

• 36

  geçen hafta amsterdam tatilim sırasında hostel check in işlemlerini yaparken görevli, türk pasaportumuzu görünce hangi takımı desteklediğimi sordu. galatasaraylı olduğumu öğrenince kendisinin liverpool taraftarı olduğunu anfield'da canlı olarak izleyip en çok etkilendiği maçın bu maç olduğunu söyledi.
  
  gerçekten maçı ümit karan'ın kafa golleriyle çevirme noktasına gelmiştik ve liverpool ecel terleri dökmüştü. orda başka bir türk takımı olsaydı 3-0'lık fark daha da açılabilirdi ki beşiktaş bu maçtan 1 sene sonra liverpool'dan 8 yiyecekti.
  
  son olarak türkiye'den başka hangi takımları biliyorsun diye sorduğumda gülerek beşiktaş dedi :)
• 35

  kaybederken de gurur duyulacak takım tabirinin ete kemiğe, canlı örneğe büründüğü maç. özellikle avrupa arenasında deplasmanda erken goller yemeyi yadırganacak bir durum olmaktan çıkartan takımımız, 14. dakikada 2-0 yenik duruma düşmeyi becerebilmiştir. ancak o dakikadan sonra öyle bir top oynamıştır ki, şu an bu topu oynasak, değil 14. dakikada 2-0 yenik duruma düşmek, 5-0 yenik duruma düşmeyi kabul edersiniz. hele de şu 2019-2020 sezonunun halini gördükten sonra. öyle de güzel top oynamıştık. önceki sezon 83 puanla kazanılan efsanevi şampiyonluğun mimarları, işbu sezonda pek de göremediğimiz bu kalite ve iştahını bu maçın 2-0'dan sonraki kalan 75 dakikasının genelinde sahaya koymuş, ancak gerek direği*, gerekse kaleci pepe reina'yı geçememiştir.
  
  2-0'dan sonra crouch'tan yediğimiz şanssız gol* maça dair umutlarımızı kaybettirse de, 59-65 arası attığımız iki gol anfield road'ı susturup, galatasaray'ın ne kadar tedirgin edici bir takım olduğunu cümle aleme hatırlatmamıza yetmiş de artmıştı bile.
  
  3-0'ken direkten dönen sabri sarığolu'nun frikiği ise, futbolun mu, yoksa sabri'nin mi cilvesidir, bilinmez...
  
  iki gol atan ümit ve crouch'a rağmen, maçın en kaliteli işlerini yapan oyuncu ise maçta 1 asist yapan ve ne yazık ki şimdilerde oldukça kötü yad ettiğimiz eski futbolcumuz arda turan'dı. maçtan sonra kop forumlarında sabri ile ikisinin takıma kalite katabilecekleri konusunda görüşler bildiriliyordu. böyle de güzel oynamışlardı.
• 50

  ertem şener'in prime dönemlerine denk gelen maç. 14. dakikada, daha bizimkilerin ayağına doğru dürüst top değmemişken 2-0'a gelen skor sonrası "paniğe gerek yok çocuklar" diye saçmalayarak sövdürürken güldürmüştür kendine. 2005-2006 sezonunda hiç yapmadığımız üzere topu alıp biraz oyalanınca skoru 2-0'da tutmayı başarmıştık devreye kadar. ancak ikinci yarının başında leylek bacak crouch'un posterlik volesiyle üçüncü de gelince maç biter gibi olduysa da ikinci yarının başında sahaya giren ümit karan'ın 5 dakikada iki tane tıklatmasıyla bir anda işler değişmiş ancak kazanan taraf değişmemişti.
  
  son dakikalarda ekrana gelen tırnak yiyen liverpool taraftarı görüntüsü "yenildik ama ezilmedik" ruhuna ve şerefli mağlubiyetler günlerine çakılan bir selam olarak yorgun yüreğimize fukara tesellisi olmuştu.
• 43

  bu maçı zihnimde hep 19 eylül 2012 manchester united galatasaray maçı ile benzeştiriyorum. kötü başladığımız ama sonrasında toparlandığımız, beraberliğin kıyısından döndüğümüz ingiltere deplasmanları. bu maçtan 405 gün sonra liverpool aynı sahada beşiktaş'ı 8-0 yenmişti.
• 47

  ümit karan’ın anahtar gibi liverpool defansını açtığı maç. sonradan girip 2 tane kafa golü yapıştırdı. attığımız 2 golden sonra liverpool iyice dağılmış 2-3 pas yapamaz hale gelmişti. 5 dakika daha olsa 3-3’e getirirdik maçı.
• 51

  crouch'un kariyer golünü attığı maç. aq ne zaman belgeseli, videosu falan denk gelse hep bu gol çıkar, sinir olurum.
• 48

  son dakikalarda hakan sukur'un kacirdigi golle de hatirlanan mac.
• 42

  gruptaki 2. maçımızdı. ilk maçta bordeaux ile berabere kalmıştık.
  
  orta okulda arkadaşımla dershaneye giderken lüks bir otomobil görmüştük. "ne güzel araba be! beni araba çarpacaksa böyle bir araba çarpsın!" demişti. "ne diyor lan bu değişik!" diye geçirmiştim içimden ama gel gör ki aklımda yer etmiş demek ki bu motto. peter crouch araba çarpmış etkisi bırakan volesiyle 2. golünü attığında ben de böyle hissettim; "gol yiyeceksek böylesini yiyelim!"(https://youtu.be/3POlxBCIphQ 3. dakikada)
  
  maçın devamında 66 kesti 99 yapıştırdı. 3-1. sonra yine 99 ve 3-2. liverpoolluların bitsin artık diye beklediği 90 dakika bize yetmedi, elimizden kaçırdık liverpool'u.
  
  rövanşta affetmedik tabi; 3-2 tokatladık. o sezon grupta kazandığımız tek maçımız oldu. kaderin cilvesi ya o liverpool finale kadar çıkıp, finalde milan'a kaybetti. bizse gruplarda elendik ne yazık ki. ama işte yine de güzel anılarla hafızamda yerini aldı.
• 54

  crouch’un rovesatasi bugun sosyal medyada orada burada halen karsimiza cikar. bu mactan once bordeaux ile grupta ilk macimizi oynamistik. olimpiyat cilesi sebebiyle bircok taraftarin yollarda mahsur kaldigi o mac sikici bir futbolla 0-0 bitmisti.
  
  bu mac ise kabus gibi baslamisti. daha 15 dakika olmadan 2-0 geriye dusmustuk. butun yaz gerets’in sampiyonlar ligi kalibresinde on libero istiyorum diye bas bas bagirmasina ragmen vasat inamoto ve 19’luk ikinci ligden gelme mehmet topal disinda bir on libero alamadigimiz icin maca orta sahada ayhan akman ve comez mehmet topal ile basladik. ve bittabi donemin yildizi steven gerrard’in tabiri caizse icimizden gecmesini canli izledik. (hele mehmet topal’a 3 metre mesafeden attigi bir calim vardi ki aman aman).
  
  ikinci yari kabus daha da derinlesti ve crouch’un o meshur rovesata golu durumu 3-0 yapti. ancak sonra futbol tarihinin en underrated golculerinden biri olduguna inandigim umit karan ile ard arda 2 gol atarak bir anda maca ortak olduk. baski kurup maci lehimize cevirdik. hatta sonrasinda duran toplarin usta ismi sabri*’nin frikigi direge takilinca sac bas yolmustuk. 3-3 elimizden kacmisti ama o kadroya ancak bu kadar dedik ve cok uzulmedik. gerci sonra psv’ye gene sacma salak goller ile iki mac arka arkaya kaybettik, hatta o donem belamiz olan arouna kone sonra 34 yasinda sivas’a geldi yine bela oldu orasi ayri.
  
  isin komik yani benzer sey ertesi sene besiktas’in basina gelecekti ancak onlarin kaderi cok ama cok farkli bir yere, tarihi bir utanca gidecekti.
  
  (bkz: 6 kasim 2007 liverpool besiktas maci)
• 46

  yenilirken de gurur duyduğumuz bir takımdı o zamanlardaki takımımız. beraberliğe çok yaklaşmıştık. galatasaray kalecisiyim o zaman jeneriklik gol yemeliyim akımı bu maçta da devam etmiştir :)
• 49

  3-0'dan 3-2'ye getirmiştik ve liverpool'un eli ayağına dolaşmıştı. hatta son dakikalarda korner direğinin orada zaman geçiriyorlardı ve sinirden ağladığımı hatırlıyorum. :)
• 40

  can-ı gönülden sevdiğim takımımın unutamadığım maçlarından bir tanesi. o gün bir yandan da ders çalışmam gerekiyordu. odamda ders çalışırken salondandan gelen tv ve babamın pozısyonlara verdıgı tepkı seslerinden de maçı takip ediyordum. 2-0 olduktan sonra defter kitapları alıp salona gidip hem izleyip hem ders çalışmaya başlamıştım, takımımız yediği gollerden sonra adeta silkinip liverpool'a sahayı dar etmeye başlamıştı. oynadığımız çoşkulu hücum futbolu( eric gerets'in bunda katkısı çok büyüktü) ne ders ne kitap bırakmıştı,o an dünyada ki herşeyi bir kenara bırakıp galatasaray'a odaklanmıştım. sahadan 3-2 yenik ayrılsakta galatasaray'ın bir avrupa takımı olduğunu tüm dünyaya göstermiştik. bu arada sabri'nin mükemmel vurduğu frikikte top direğe değilde kalenin içine gitse belkide çok farklı bir sonuç ortaya çıkabilirdi.
• 28

  dün liverpool-dordmund maçını izlerken stadı görünce 8-0'lık beşiktahjltldj değil 3-2 yenildiğimiz bu maç aklıma geldi. aradan 10 sene geçince haliyle bazı şeyler unutuluyor. o yüzden maçın 2. yarısını full izledim. ve döndüm dedim ki iyi ki galatasaraylıyım ;)
  
  acaba liverpool'u kendi sahasında bu kadar ezen bir takım daha olmuş mudur? ikinci yarı resmen rakip yarı sahada geçmiş. ümit karan ve hasan şaş'ın oyuna girmesiyle beraber allah allah nidalarıyla top tüfek ne varsa saldırmışız. maçın gizli kahramanı ise ayhan akman'dır bence net. mehmet topal çıktıktan sonra orta sahanın bütün yükünü tek başına çekmiş hem de bunu sıradan bir maçta değil liverpool deplasmanında yapmış. maçın kahramanı ise sabri ve ümit karan dersem yanlış söylemiş olmam heralde. onlara hasan şaş ve arda eşlik etmişler. hakan bildiğimiz hakan'dan uzak. zaten biraz ümit karan'a ayak uydursa o maçı alırmışız.
  
  hakeme gelecek olursak 2 adet net penaltımızı yemiş. bir hatada bizim lehimize olmaz mı arkadaş? şu deplasmanda oynadığımız oyununu gördükten sonra şu an ki oynadığımız oyun ne acaba diye düşünmeden kendimi alamıyorum. ki bu maç yine kötü bir döneme denk gelir. fakat takım da ruh olunca mücadele kaçınılmaz oluyor.
  
  edit: düzeltme
• 45

  https://twitter.com/.../1574655080334098433
• 34

  (bkz: liverpool'un liverpool oldugu yillar) doneminde liverpool'un avrupada firtina gibi estigi, messi'nin daha 19 yasinda bir cocuk, ronaldo'nun ise nistelrooy'un da ayrilmasiyla sari sacli apaci imajini birakip manchester'in kanatta esen firtina gencine donustugu zamanlardi.
  
  canakkale'den esenler otogarina iner inmez bir anda kendisini anfield'in cimlerinde bulan genc mehmet topal, liverpool'un bayrak oyuncusu steven gerrard'tan 3 metre mesafeden muthis bir calim yemisti. 3-0 yenik dusmemize ragmen 3-2 yapmis ama yetmemistik. duran toplarin usta ismi sabri'nin frikigi direkten donmustu. oyle garip bir o kadar da heyecanli bir macti. arda kah riise kah hyppia'ya anfield'in cimlerini yutturmustu.
  
  belki liverpool taraftarinin halen suren ve bir ara her transfer doneminde hortlayan arda hayranligi bu mactan kaynaklaniyor diye dusunuyorum.
• 29

  maç sonrasında liverpool forumlarında 'buy sabri!!' yazılarını gördüğümü hatırlıyorum. hayat bazen çok garip.
• 39

  ertem şener'in ümit karan'ın ilk golünden sonra söylediği "haydi çocuklar ölü toprağını attık" sözüyle, 3-2 olmasından sonra tüm liverpoolluların "istanbul finali tersine işler ve 3-3 olur mu" korkusuyla, peter crouch'un hayvani scissor kick golüyle, arda turan ve sabri sarıoğlu'nun harika oyunuyla ve beyaz avea formamızla hatırlayacağım uefa şampiyonlar ligi maçıdır.
  
  vodafone* olmaya hazırlanan telsim, bu maça yayıncı kuruluş star tv'nin de katkılarıyla türkiye'den 15-20 kadar taraftarı götürmüştü. reklamda elinde trompetle garip garip sesler çıkaran kukuletalı cüce bi' eleman vardı. "telsim'den bir büyük yenilik! 7565'i ara, liverpool-galatasaray maçına gitme fırsatını yakala, üstelik hediye smsler zart zurt" gibisinden bir reklamdı.
  
  aynı kampanyayı psv eindhoven* ve bordeaux* deplasmanları için de yapmışlardı.
• 1

  anfield road'da oynanan 2006 2007 şampiyonlar ligi c grubu maçlarından 2. sidir. liverpool'un 3-2 lik galibiyeti ile sonuçlanmıştır. liverpool'un gollerinin ikisi peter crouch'dan öbürü ise luis garcia'dan gelmiştir. galatasarayımızın gollerini ise ümit karan atmıştır.
  özellikle 2. yarı galatasarayımızın oynadığı futbol ile liverpool takımının ve taraftarlarının korkulu anlar yaşamasını sağlamış, maç 3-0 dan 3-2 ye geldikten sonra galatasaray maçı tek kale maça çevirmiştir. rövanşında ise (bkz: 5 aralik 2006 galatasaray liverpool maci) aynı skorla liverpool'u devirmişizdir.
• 41

  hemen öncesinde* star tv'de yayınlanan; başrollerinde ebru gündeş ve serkan altunorak'ın yer aldığı imkansız aşk dizisinin beşinci bölümünde bu maç konu edilmiş, bir nevi maçın reklamı yapılmıştır.
  
  bu maç niyetine ekranda gösterilen maç ise 26 şubat 2002 galatasaray liverpool maçı'dır.
  
  https://www.youtube.com/watch?v=-DQaCpV1vwk
  
  star tv'nin o yıllarda dizilerinde uyguladığı bahse konu geleneği:
  (bkz: #734725)
• 44

  arda turan'ın kendisini avrupa'ya tanıttığı maçtır.
• 12

  maçın ilk yarısında cihan haspolatlı hafif sağ çaprazdan kaleciyle neredeyse karşı karşıya kalmış ama pozisyonu gol yapamamıştı. çok net bir pozisyondu. ikinci yarının başlarında peter crouch'un golü bizi şoka soksa da o dakikadan sonraki futbolumuz gerçekten inanılmazdı. yan top uzmanı ingilizlere yan toptan iki gol atmamız bir yana son 10 dk kameralar tribünleri gösterdiğinde liverpoollu taraftarları tırnaklarını yerken ve başlarını elleriyle tutarken görmek bir başkaydı.
  
  http://www.tribundergi.com/pics/224.jpg
  
  http://www.tribundergi.com/pics/223.jpg
• 31

  efsane beyaz formanın sinerjisinin ortaya çıktığı maç. ilk 10 dakikada gelen iki şok golün ardından oyun dengelenmiş, ikinci yarının başında gelen o hayvani röveşatanın ardından ibre tamamen galatasaray'a dönmüştü. arda turan'ın 66 numara ile yardırdığı, sabri'nin kendini aştığı, bir hafta önce 2. ligde top koşturmuş mehmet topal'ın sanki 40 yıldır şampiyonlar lgindeymişcesine oynadığı, maçın son anlarında tırnaklarını kemirirken ekranlara yansıyan liverpool taraftarlarının tarihe bir anektod olarak düştüğü unutulmaz maç.
  
  (bkz: tarihte bugün)
• 52

  galatasaray’ın 30 yaşın üzerinde 5, 30’un kenarlarında gezinen cihan, orhan ve iliç’le birlikte tam 8 oyuncu ile başladığı fantastik şampiyonlar ligi maçı. kalanlar da mehmet topal, sabri ve arda’dan oluşan çıtırlardı.
  
  hatta ikinci yarı başında hasan ve ümit gibi 30’u geçkin yaşları olan iki oyuncu daha oyuna girdi, cihan ve mehmet topal’ın yerine.
  
  bu bile aslında birçok şeyi açıklamaya yetiyor da artıyor. uefa kupası kazanan kadroda bulunan hakan, hasan, ergün, okan gibi isimlerden medet umulan saçma sapan bir sezondu. ertesi sezon kadroda ciddi bir gençleşme operasyonu ile birlikte galatasaray ligde şampiyon olmuş, uefa kupasında leverkusen faciasına dek gayet standart bir performans göstermiştir.
  
  kabuk değişimi yıllara yayılan, tek seferde daha az sirkülasyonlu bir değişim galatasaray’da başarıları daha uzun süreli olarak tutabilirdi. bunun başka başka sebepleri de var elbette, ama kazın bu ayağını da düşünmek lazım.