gruptaki 2. maçımızdı. ilk maçta bordeaux ile berabere kalmıştık.
orta okulda arkadaşımla dershaneye giderken lüks bir otomobil görmüştük. "ne güzel araba be! beni araba çarpacaksa böyle bir araba çarpsın!" demişti. "ne diyor lan bu değişik!" diye geçirmiştim içimden ama gel gör ki aklımda yer etmiş demek ki bu motto.
peter crouch araba çarpmış etkisi bırakan volesiyle 2. golünü attığında ben de böyle hissettim; "gol yiyeceksek böylesini yiyelim!"(
https://youtu.be/3POlxBCIphQ 3. dakikada)
maçın devamında
66 kesti
99 yapıştırdı. 3-1. sonra yine
99 ve 3-2. liverpoolluların bitsin artık diye beklediği 90 dakika bize yetmedi, elimizden kaçırdık liverpool'u.
rövanşta affetmedik tabi; 3-2 tokatladık. o sezon grupta kazandığımız tek maçımız oldu. kaderin cilvesi ya o liverpool finale kadar çıkıp, finalde milan'a kaybetti. bizse gruplarda elendik ne yazık ki. ama işte yine de güzel anılarla hafızamda yerini aldı.