ya şimdi her sene olsa her sene methiyeler düzerim, her izleyişimde yeniden yeniden ağlarım, kabul...
ama bugün aklıma yine aynı muhabbet geliyor, gülüyorum...
çok gülüyorum yahu...
levent özçelik : "ömer abi bu dakikalarda --çok-- iyi basıyoruz değil mi topa?"
ömer üründül : "çooooooook..."
daha o zaman başlamış kabus...
*