2011-12 Süper Final Şampiyonluk Grubu 6.Hafta Maçı
19:00 Şükrü Saracoğlu Stadyumu
Cüneyt Çakır •••Bahattin Duran Tarık Ongun Yunus Yıldırım
Lig TV
0 - 0
❮
15❯
  • 551
    benim için o güne dönersek;

    sakin kalmak için maç öncesi o gün, hiçbir gazete okumadım, internete girmedim, çalıştığım yer saraçoğlu stadına çok yakın olduğu için akşam çıkışta dört bir yanım fenerbahçe formalı taraftarla dolu idi. başım dik yürürken, yol boyunca duraklarda ve yollarda gördüğüm galatasaray formalı taraftarları saydım.* eve varmadan en son gördüğüm formalı insan galatasaraylı olunca, bir nevi totem gibi " tamam bu akşam şampiyonuz " dedim içimden. eve varıp sakin sakin yemeğimi yedim, ve deplasman oturuş totemimi yapıp, maçın başlamasını beklemeye koyuldum. sakin sakin ama bazı anlarda hızlanan kalp atışının ritüelini bozmadan, 90 dakika totem duruşumu bozmadan maçı tamamladım. bitiş düdüğü çalınıp, şampiyonlukta gelince kendimi bağırış çağırış havalarda buldum, tabii ayağım uyuşmuş olduğundan nereye, nasıl bastığımı bile bilmiyorum.

    tanım: şampiyonluğu en leziz haliyle tattığımız maç olmuştur.
  • 563
    meşur totemlerden daha ilginç ve zorunu yaptığım maç. kadıköydeki son galibiyetten sonraki bu maça kadar berabere kaldığımız 2 maç hariç hepsini izledim yani izlemediğim maçlarda fenere yenilmedik. ama bu şampiyonluk maçı a.q insan kafayı yer izlemezse. bu dünyadan kopmalıydım maç saatinde izlememek için ve sonunda maç saatinde uyumaya karar verdim. lakin çok zor uyuyan biri olduğumdan gece hiç uyumamalıydım. maç günü akşam 5.30 a kadar neler çektim bir ben bir allah bilir.

    neyse yattık saat 5.30 gibi. bir ara uyandım her yer karanlık herkes gitmiş evde yalnızım.* telefona baktım saat 19.50 dedim hay böyle şansın ızdırabını... yapacak bişey yok yatakta geçirecektik vakti ama maçla ilgili hiçbirşeyle muhattap olmak istediğimden üst katta maçı izleyenlerin sesini duymamak için kulaklarımı ellerimle kapatıp tam 1 saat 10 dakika karanlıkta yorganın altında bekledim. artık saat 9.00 olmuştu. ben de dedim yeter lan dayanamıcam artık bitmiştir heralde dedim ama etraftan çıt yok salona geçtim televizyonu açtım trt spor'da spiker "volkan da kalesinden ayrıldı gol için!!!1!1!!" dediği gibi odama nasıl depar atıp yorganın altına girdim bilmiyorum.

    artık nasıl inanmışsan totemi bozduk kesin gol olacak diyordum ki dışarıdan bağırış, çağırış, araba kornalarının sesleri geliyor. dedim "heh a.q kesin yedik golü fenerliler şampiyonluğu kutluyor". hemen geçtim salona tekrar açtım televizyonu bizimkiler seviniyor.

    sonrası tabii ki de balkona çıkıp anırmak başka ne olacak lan!
  • 120
    haftalar önce bir dileğim vardı. hangi başlık olduğunu hatırlamıyorum ama buraya da yazmıştım. demiştim ki fenerbahçe tüm maçlarını kazansın, biz de 4 puan kaybedelim. kadıköy fenerbahçe şükrü saraçoğlu stadında kutlayalım şampiyonluğumuzu. benim dileğim gerçekleşti. mutluyum. belki şu an sözlük üyeleri içerisindeki tek mutlu benim.
    benim entym'in üstündeki 133 entry'nin büyük kısmını yazan taraftara da yazıklar olsun. inancın bittiği yerde herşey biter. inancı biten sözlüğü de terketsin, stadı da, ekran başını da.
    bu sezonun ilk maçından bugüne kadar bana tuttuğum takımla gurur duyurdular. selçuk'tan elmander'e, semih'ten ebou'ye, melo'dan engin baytar'a kadar. 3.maçtada aynı şekilde gururluydum, 22.maçta da gururluydum, bugün de gururluyum.
    12 mayıs 2012 cumartesi gecesi görüşmek dileğiyle. hasan hocam'a* başarılar dilerim.
  • 561
    95 dakika ayakta yürüyerek bütün evi dolaşarak maç izlemek nedir sözlük? kim bilebilir bu duyguyu, bu heyecanı?
    heyecandan tir tir titremek nedir, son düdük çaldığında ki haykırışı kim bilebilir sözlük.
    şükürler olsun ki bu maçı canlı izlemiş, şampiyonluğumuza canlı tanıklık etmişlerden biriyim.
    sahi sözlük o ne güzel şampiyonluktu öyle?
  • 562
    bir izmirli olarak tatil için gittiğim istanbulda en yakın 3 arkadaşımla birlikte saraçhanede izlediğim maçtır.maç hayatımın şu ana kadarki en uzun 90 dakikasıydı belki de.maç içinde neler yaşadık ne yaptık ne hissettik doğru düzgün hatırlamıyorum.en iyi hatırladığım maç bittiğinde ellerimi havaya kaldırıp 'allahım sana şükürler olsun' diye bağırmamdı.maç bittikten sonra kısa bir süre soluklanıp taksime doğru koşmaya başladık.lafın gelişi falan değil bayağa bayağa koşmaya başladık.yolun yarısında taksiye bindik.istiklale geldiğimizde tam bir galatasaraylı seli vardı.bir iki saat orada kutlama yaptıktan sonra ver elini florya.tesislerde çimlerin üzerinde yaklaşık 2 saatlik zorlu bekleyiş ve saat 3.05'de imparatorun pencereden el sallamasıyla tekrar coşkuyla ortalığı inletmemiz...eve tekrar döndüğümüzde saat sabah 6.30'a geliyordu.o gün unutulmaz,o şampiyonluk da öyle.tekrar teşekkürler galatasaray.
tümünü göster
❮
15❯
App Store'dan indirin Google Play'den alın