76
11 eylül 2010 sırbistan türkiye basketbol maçı
-
-
772 haftadır hastalıktan oturduğum yerden kalkıp bir bardak su alacak halim yokken salonda zıplayarak tur atmamı sağlamış efsane maçtır.
-
78
-
79
-
80
-
81murat murathanoğlu: kerem tunçeriiii.
ihsan bayülken: kazaaaandık.
murat murathanoğlu: kerem tunçeriiii.
ihsan bayülken: kazaaaandık.
murat murathanoğlu: kerem tunçeriiii.
ihsan bayülken: kazaaaandık.
murat murathanoğlu: kerem tunçeriiii.
ihsan bayülken: kazaaaandık.
murat murathanoğlu: kerem tunçeriiii.
ihsan bayülken: kazaaaandık.
murat murathanoğlu: kerem tunçeriiii.
ihsan bayülken: kazaaaandık.
murat murathanoğlu: kerem tunçeriiii.
ihsan bayülken: kazaaaandık.
murat murathanoğlu: kerem tunçeriiii.
ihsan bayülken: kazaaaandık.
ihsan bayülken: ha..hakem daha bitirmedi.
murat murathanoğlu: evet. -
82
-
83türkiye 83 - 82 sırbistan 8x3=24 8x2=16 24 ile 16 yı topla 40 yapar.
-
84ersan dörtte niye oynatılmıyor, tanjevic'in son oyun kurgusu yok, sete set hücum edemiyoruz, faul problemi cart curt.. hepsi hakikaten şu saatten sonra cart curt.
şu takım herşeşiyle özveri, özgüven, inanç ve adanmışlığın örneğini sergiliyor, her bir üyesiyle.
hidayet'in taze ameliyatlı mı olması dersiniz, ersan'ın muhteşem performansı mı dersiniz, sinan'ın sahaya getirdiği ruh ve canlılık mı dersiniz yoksa şu turnuvanın açık ara en iyi savunma performansını gösteren ömer onan'ı mı dersiniz..
hele ki ömer onan. gary payton'ın lakabı "the glove"dur. eldiven. çünkü rakibini tıpkı bir eldivenin eli sardığı gibi sarar, ne dribling yaptırır ne de top almasına izin verirdi. ömer de benim nezdimde bu performansıyla ömer the glove onan olmuştur.
12 adamın 12'si de inanılmaz bir inançla oynuyor ama biri var ki belki de en büyük takdir, en büyük teşekkür ona gitmeli. o ki belki de senelerdir şu milli takımda en büyük eleştiriyi alan adam. tanjevic.
ben böyle bir fedakarlık görmedim. ve şuan gidin sorun iyileşmeyi mi yoksa türkiye'nin dünya şampiyonu olmasını mı isterdiniz diye.. adım gibi eminim şampiyonluk derdi. tüm eleştirilere, hazırlık dönemindeki bütün kötü sonuçlara ve yanlış gözüken tercihleri için yapılan eleştirilere karşı durdu, çıkardı takımını. oynattı. savunmamızla var olacağız dedi.
defence always leads to offence.
söyleyebilecek hiçbir şey yok. kelimelerin kifayetsiz kaldığı bir gece, 4.3 saniye. kerem'in taştan çıkardığı top ve turnike.. 2-2 mi yanlış anonsunu hatırlatan cinsten "hakem daha bitirmedi" uyarısı. 0.5 saniye. bir derek fisheric an korkusu.. konsanstrasyondan patlamak üzere olan semih'in muazzam müdahalesi...
neyse.. bu kadar.. yazdıklarım da zaten kopuk kopuk.. ellerimin titremesi geçeli daha yeni 15-20dk oluyor..
galiptir bu yolda mağlup olan laflarını duymak istemiyorum. madalya boynumuzda ve yarın çıkıp rengini belirleyeceğiz. altın olmaması için hiçbir neden yok. yürüyedur 12 dev yürek. -
85gittiğim* ve sesimin .mına koyduğum maçtır. hayatımda ilk kez hiç sesim çıkmıyo.
-
86benim gibi maçı izlemeyenler için * ntv'de tekrar yayınlanıyor an itibariyle.
-
87tribünlerde olup izleyenlere imrendiğim maçtır. ben ise son çeyreğini izleyemedim. ayrıca 11 yaşındaki kuzenimi hüngür hüngür ağlatmış olan maç.
-
88ben hayatımda bu kadar çok şut kaçırıp, bu kadar çok şut yedikten sonra kazanan bir takım görmedim. 35 dakika boyunca sırplara yapışan şut yüzdesi son 5 dakikada tamamen bize yapıştı.
-
89http://tinyurl.com/2wpun9l
son dakikaların fiba kamerasından çekilmiş haliyle yansıması, semih erden'in yaptığı blok muazzam biçimde gözüküyor. -
90
-
91kötü başladık maça. turnuvadaki diğer maçlarda oynadığımız basketboldan eser yoktu. takım halinde savunmada gedikler veriyor, hücumda ise top paylaşımı bir türlü oturtamıyorduk. sürekli rakibini yakalamaya çalışan, her yaklaştığında yeniden geriye düşen bir milli takım vardı. oldukça motivasyon düşürücü bir durum.
doğrusu ilk periyottan itibaren kendimi kaybedeceğimize alıştırmıştım. sonu hüsran olmasın diye. evdekiler de tam tersi. annem,babam ve abim maçın başından sonuna hep inandılar. son 4.3 saniye kala hücum kullanacağımız zaman abim dedi ki; maç bitti, artık kazanamayız, bize mucize gerekli. maç boyunca tek olumlu cümlemi kurdum ve dedim ki;
mucizeleri en iyi biz biliriz.**
derken kerem tunçeri turnikeyi bırakıverdi sırpların potaya. sonrası.. hatırlamıyorum* -
92
-
93--- alıntı ---
(bkz: today we furnished a new pipe system)
--- alıntı ---
bilmeyenler için edit: http://www.youtube.com/watch?v=HnZ_ulIY8VE -
94uzun uzun yazmaya çalışıyım düşüncelerimi, hislerimi. ilk olarak şunu söylemeliyim ki sırbistan çok iyi oynamadı ama bizden iyi oynadı ve maçı basketbol olarak onlar haketti. ama işte her zaman hakeden kazanmıyor. teodosic midir nedir o adam istediği kadar üçlük atabilir ve diğer iki zıpçıktı (şimdi issimlerini hatırlamıyorum) attıkları her üçlüğü sokabilirler. ama türk milli takımının yürekleriyle uçan oyuncularının mücadele azmini götüremezler. çünkü türklerin son ana kadar savaştıklarını ve son saniye kahramanları olduklarını bilmezler. eminim euro 2008'de hırvatistan türkiye maçını da izlememişlerdir. ya da hırvatlar golü attığında gidip yatmışlardır. yoksa attıkları basketlerden sonra çetnik işareti yapmazlardı ve galibiyetten bu kadar emin olmazlardı. ama sonunda onlar da gördü türklerin mücadele azmini, yenilgiyi kabullenmeyip son saliselere kadar savaştıklarını. hem de bütün dünyayla birlikte~gülücük~ bir bu son saniye bakseti ve boloğuyla kazandığımız takımın sırbistan gibi bu şampiyona'da 3 maçını (hırvatistan, ispanya ve br takım adaha vardı ama ismini hatırlayamadım şimdi) son dakika'da ve saniye'de kazanmış bir takıma karşı olması da çok ironiktir.
milli takımımız nedendir bikmem psikolojik olarak çok kötü başladı maça. hele hele ersan rezalet oynadı, sinan 1 dakika'da 3 faul alıp dünya tarihine geçti~gülücük~ diğer oyuncularımız da çok iyi oynamadı. sadece kerem ve hidayet vasatın üzerine çıktı. erdem ve ömer onan da onları izledi. bu kadar kötü oynayıp, turunuva'daki en iyi maçını çıkartan sırbistanı yenmek hakikaten büyük iş. hele son saliselere bir basket ve blok sıkıştırarak yenmek daha da büyük iş. o teodosic'in muhteşem oyunu da dillere destan olacaktı az kaldı. adam herşeyi yaptı ama yine kazanamadı. geçmiş olsun!
aslında 4 saniye kala pota altından başlayacağımızı düşünüyordum. spiker yarı sahadan başlayacağız diyince o zaman işler değişir dedim ama yine de bana çok zor geliyordu maçı çevirmek. ama kerem benim gibi düşünmedi. müthiş akıllıca ve seri hareketler yaparak sayıyı attı ve milyonlarca insanı sokaklara döktü. ona, semih erden'e ve diğerlerine ne kadar teşekkür etsek azdır. dünya basketbol tarihine geçtiler. fiba da böyle bir basket maçı sonunu mutemelen hiç görmemişsinizdir diye yayın yaptı zaten.
maçta üzüldüğüm tek kısım da esmer sırp güzeldi. kendisini teselli etmek isterdim~gülücük~ sırpların yanı sıra salon'da bulunan yeşil ve turkuaz renkli formalı taraftarların hangi ülkeden olduklarını çözemedim bir türlü. bilen varsa özelden mesaj atarsa iyi olur. benim tahminim litvanya-slovenya ve yunanistan.
ayrıca arda, selena* ve sedef avcı * da vardı.
böyle bir destan yazmak hakikaten büyük iş. sadece biz değil bosna'daki, kosova'daki müslümanları da çıldırttı ; http://www.milliyet.com.tr/.../1287997/default.htm bütün dünya önünde euro 2008'deki gibi büyük bir prestij kazandık bence. umarım bunu bir amerika galibiyeti ile taçlandırırlar. biliyorum zor ama imkansız değil.
önümüzde sadece bir maç kaldı. oyuncularımız da çok iyi biliyorlardır ki bu maçı da aldılar mı efsane olacaklar. heykelleri bile dikilir belki. milyonların duası onlarla olacak bugün.
(bkz: türkler uçuyor) -
95anı anına yazmak istediğim ama kelimeleri heyecandan toparlayamayacağımı düşündüğüm için anca yazabildim bu yazıyı. nasıl tarif etsem bilmiyorum. nefes nefese heyecanlı, kalp krizi geçirtçek cinsten bir karşılaşmayadı. insan hayatında 4 saniye veyarım saniyede ne yapabileceğini, ne büyük başarılara imza atabileceğini ya da neleri değiştirebileceğini gösterdi bu karşılaşma. ya da yarım saniyede yarım saniyenin geçmesi için dua ederken aslında geçen saniyelerin bir ülkeyi ne kadar heyecana sürükleyebileceğini gösterdi.
12 dev adama ne söylesek az. oynamayan cenk akyol, oğuz savaş ve barış ersek dahil. sahada oynayan beş dev adamın dışında oynamayan 7 dev adamında bir galibiyetteki rolünü gördük. mücadele eden, canını dişine takan, koşan, motive eden, didinen, uğraşan ve bu maçı almak için son yarım saniyeye kadar mücadele eden herkesi ne kadar teşekkür etsek, minnettar olsak, onlarla ne kadar gurur duysak az. 2010 yılının belki de en önemli olayıydı ve seyrettiği en güzzel maçtı. herhalde en son 2008 avrupa şampiyonasında hırvatistan maçında bu kadar kalbim çarpmıştı ve bu kadar sevinmiştim.
kaslında herkesin yeri ayrı. başta tanyeviç olmak üzere. böyle mücadele eden bir takım kurduğu ve bizi bu şampiyonda finale çıkardığı için. 12 dev adamın dediğim gibi hepsinin yeri ayrı. ama bu maçta kerem tunçeri ve semih erdene ayrı bir parantez açmak gerekir. son turnike ve son bloğun sahibini. bize son 4 saniyede o müthiş heyecanlı anları yaşatıp oyunun son 4 saniyesine damga vuran iki kişiyi. her zaman akılda kalacak olan o anları yaşatan başta bu iki oyuncu nazarında herkese yine kocaman alkışlar.
sırbistana gelince oyunu hep önde götürdüler ve bence alacaklarından da emindiler. ama yine de mücadele etmekten vazgeçmediler. attıkları her üçlüğü basket yaptılar. çok iyi oyun kurdular ve çok güzel sayılar buldular. ama tek hataları herhalde karşılarındaki rakiplerini fazla hafife almak oldu. türklerin mücadele gücünü unuttular ve attıkları her basketle bizi mağlup edebileceklerini sandılar. ama çok şükür ki yanıldılar. bizi hafife almanın cezasını finale çıkamayarak ödediler. yalnızca özellile teodosic'in çabasını çok taktir ettim ve oyununun sonundaki o mühiş gerilime rağmen soğukkanlı duruşunu taktir ettim.
son söze gelince beni amerika maçından daha da çok heyecanladıran turnuvanın en güzel maçıydı. ilk defa kıran kırana gittiğimiz ve sonunda güldüğümüz maç oldu. sesimin kısıldığı, mutluluktan gururdan gözlerimin dolduğu güzel kelimesinin çok ötesinde bir maçtı. aldığımız, kazandığımız bu başarının devamını umarım ilerleyen zamanlarda görürüz, göreceğimizden eminim de. -
96gsozluk futbolun mac bitimiyle birlikte "siktik beyler finaldeyiz hobaaa." diyerek kutladıgı mac.
-
97
-
98murat murathanoğlu üstadın, kerem tunçeri'nin galibiyeti getiren(ve o an için ülke olarak maçı bitirdiğini sandığımız) efsanevi basketinden sonra 10 kere "kerem tunçeerii" diye haykırarak maç anlatımında sporcu ismini en çok kere tekrar etme dalında türkiye rekorunu paramparça ettiği unutulmaz maç. daha önce bu daldaki rekor 20 haziran 2008 türkiye hırvatistan maçının 124. dakikasında gelen gol sonrası ardı ardına patlayan sekiz "semiişşşhh" nidası ile yalçın çetin'e aitti.
-
99
-
100durup dururken aklıma gelen, tribünden canlı takip etme şansına eriştiğim 2010 dünya basketbol şampiyonası yarı final maçı. maç genelde ortada geçmekle beraber, sonuna gelene kadar çok da büyük olmamakla beraber sırbistan'ın önde götürdüğü, ortada sayılabilecek bir kıvamda geçmiştir. maçtan aklımda kalan en büyük enstantaneler ise,
1) sırp pivot kosta perovic'i canlı, kanlı ilk gördüğümde yaşadığım hayret durumu. basketbol altyapım olduğu için çokça gözlerimle pivot görmüşlüğüm vardı fakat perovic isimli arkadaş adeta bir zürafaydı amk. ısınırken gözümü ayıramamıştım. kol uzunluğu falan derken adamı maç boyu göz hapsine almıştım.
2) marko keselj adlı arkadaş mükemmel bir şut mekaniğine sahipti. o gece bizim potaya bolca şut sokup bolca da küfre maruz kalmıştı fakat bir basketbolcu adayı olarak o zaman hayran kalmıştım amk. o dirsek-bilek senkronizasyonu o güne kadar görmediğim bir şeydi. sonra silindi gitti tabi. halbuki o sırp milli takımının en gelecek vaadeden oyuncusuydu.
3) kerem tunçeri'nin son saniye turnikesinde sevinçten kusan önümdeki abi. biraz iğrenç olmakla beraber enteresan bir anıydı tabi. dayı maçtan önce ne yiyip içmişse basketin verdiği heyecan ve hezeyanla etrafını da kapsayan tazyikli bir kusma performansı göstermişti. millet o anın adrenalin seviyesiyle ve sevinciyle bu faaliyeti gayet olağan karşılamıştı amk. biz de yanımdaki arkadaşlarla üst üste çıkmış vaziyetteydik zaten. çok da önemsemedik o an.
neyse, her haliyle efsane bir maçtı. canlı izlediğim en aksiyon dolu, en heyecanlı, en hadiseli maçtı.*
