91
kötü başladık maça. turnuvadaki diğer maçlarda oynadığımız basketboldan eser yoktu. takım halinde savunmada gedikler veriyor, hücumda ise top paylaşımı bir türlü oturtamıyorduk. sürekli rakibini yakalamaya çalışan, her yaklaştığında yeniden geriye düşen bir milli takım vardı. oldukça motivasyon düşürücü bir durum.
doğrusu ilk periyottan itibaren kendimi kaybedeceğimize alıştırmıştım. sonu hüsran olmasın diye. evdekiler de tam tersi. annem,babam ve abim maçın başından sonuna hep inandılar. son 4.3 saniye kala hücum kullanacağımız zaman abim dedi ki; maç bitti, artık kazanamayız, bize mucize gerekli. maç boyunca tek olumlu cümlemi kurdum ve dedim ki;
mucizeleri en iyi biz biliriz.**
derken kerem tunçeri turnikeyi bırakıverdi sırpların potaya. sonrası.. hatırlamıyorum*
doğrusu ilk periyottan itibaren kendimi kaybedeceğimize alıştırmıştım. sonu hüsran olmasın diye. evdekiler de tam tersi. annem,babam ve abim maçın başından sonuna hep inandılar. son 4.3 saniye kala hücum kullanacağımız zaman abim dedi ki; maç bitti, artık kazanamayız, bize mucize gerekli. maç boyunca tek olumlu cümlemi kurdum ve dedim ki;
mucizeleri en iyi biz biliriz.**
derken kerem tunçeri turnikeyi bırakıverdi sırpların potaya. sonrası.. hatırlamıyorum*
