6
bunu sorun eden çocuklara hep özenmişimdir. ulan aslında doğrusu bu. at tribini babana, gelsin izlesin maçını işte işi ne. top sendeyken bak tribüne, gör babanı, o gazla da son dakikada golünü at ve takım eyalet şampiyonu olsun. babana koş, sarıl ve görüntü donsun... bir de bunun tersi var ne yazık ki. baba maça gelir çocuk sallamaz. ulan itiraf ediyorum babamdan çok etraftaki kız nüfusu performansım üzerinde daha büyük bir paya sahipti. çocukluğumun bir kısmını kızlara hava atmak için takım oyunundan uzaklaşıp, rövaşataya kalkan artist zibidi olarak geçirdim maalesef:( gerçi ümit karan misali hep denemeyle sınırlı kaldı ya neyse. işte böyle babacım, besle büyüt maçına git, oğlun seni sallamayıp karı kız peşinde koşsun. nankörüm ama pişman değilim.
