bazı şeylerin doğalı, olağan akışta gelişeni daha güzeldir.
hatta bazı şeylerin değil her şeyin aslında.
aşk gibi mesela.
bazen hiç beklemediğin anda, en doğal şekilde olur.
ne bir hazırlık yaparsın ne bir şey.
o kadar güzel denk gelir ki her şey.
bir daha ararsın çıkmaz, çıksa bile o tadı vermez belki de.
2002 yazı,
o başarılı milli takım,
efsane turnuva,
benim güzel ve yalnız ülkemin de sosyolojik/ekonomik/politik/sportif olarak son güzel zamanları,
hatta en güzel zamanları taze bitmiş olan 90'lar türkçe pop'un bile zirveyi gördüğü zamanlar.
işte tarkan'ın bir oluruz yolunda şarkısı o kadar güzel denk geldi ki.
düşünsenize tarkan karma albümünü çıkarıyor nisan 2002'de
içinde de taş adında bir şarkı var, kend yazmış ve bestelemiş.
yani bir de, bu şarkının melodisi ve sözleri de milli takım marşı olmak için o kadar uymuş ki...
tıpkı hasan şaş'ın prime döneminde,
ilhan mansızın o ikonik halleriyle,
ümit'in berber sıralarını çoşturan tarzıyla o turnuvada her şeyin en güzel haliyle bir arada olması gibi.
o yüzden, bir daha olmaz.
inanın olmaz.
o tadı vermez.
bir çoğumuz önceden de yazdı zaten.
bir oluruz yolunda şarkısı bir tanedir.
ve bir daha benzeri gelmeyecektir.
