1
bir de bu cins futbolcular vardır, takımı için skor yeterliyse ya da galip durumdaysa bunlar bi garip olurlar, düşen futbolcuyu yerden kaldırırlar, kendilerini düşüren futbolcuya gülerler, hakemle enseye tokat göte parmak şeklinde ilişki kurarlar kısacası yalamalığın kralını yaparlar, buna en iyi örnek tuncay şanlıdır, takımımızda ise barış özbek bu görevi üstlenmiştir, diğer takımlarda gözlemlediğim kadarıyla nihat kahveci, roberto carlos ve ömer çatkıç'tır.
2
genelde arif girerdi böyle triplere. o yüzündeki hınzır gülümsemesiyle yerden kaldırdığı ya da onu yerden kaldıran rakibinin gülerek kafasını okşar, adam gol bulma telaşıyla tam basıp gidecekken kıçına şlak diye şaplağı yerleştirirdi. özledik be arif.
3
volkan demirel 12 nisan 2009 galatasaray fenerbahçe maçının henüz 5. dakikasında bu triplere girerek 'in no hurry to take this kick' olayına yeni bir boyut katmıştır.
4
o sükunet, o huzur dolu bakışlar, sevecenlikler, top toplayıcı çocuklara şefkatle yaklaşmalar, skorun değişmesiyle birdenbire yerini tazmanya canavarına bırakır.
5
taç olduğunda illaki hakeme bildikleri halde"buradan mı kullanacağım" diyerek işaret yaparlar. en çok sabri'de gördüm bunu.
6
gözler kısılır, göğüs öne çıkar, yere tükürülür. takım arkadaşının attığı pas 50 metre öteye düşse bile geriye dönüp arkadaş alkışlanır.
ha bir de, korneri kullanacak olan arkadaş ayaklarını yere sürte sürte gider. topu çeyrek daireye koyar, şöyle bir gezdirir. en sonunda da korner kullanacağı aklına geldiği zaman rastgele ortasını yapar.
