galatasaray iç siyasetinde -ki bilmiyorum var mıdır böyle bir şey- taraf olmayan yazarların var olduğu sözlüktür. bazıları bizim barbar duygusallığımızın üstüne üstüne oynayıp, yaramızı deşercesine, küçümseyici ifadelerle fatih terim'in gidişi ardından tuttuğumuz yası değersizleştirmeye, aşağılamaya çalışıyor. bunu yaparken de canımızı en çok acıtan argümanı kullanıyorlar : 'şahıslar galatasaray'dan üstün değildir.'
yahu kim diyor ki x şahsı galatasaray'dan önemlidir, y şahsı galatasaray'dan büyüktür. ulan fatih terim=galatasaray zaten, gica hagi =galatasaray, metin oktay=galatasaray. şahısları çıkarırsan galatasaray'ın içinden, seni, beni çıkarırsan ne kalır geriye içi boş bir arma, soğuk ve boş binalar, anlamsız stadyumlardan başka?
fatih terim gitti beyler ve belki de bir daha hiç gelmeyecek. bizi büyüten adam, çocukluğumuzun, gençliğimizin kahramanı, babamız gitti ve zamansız bir ölüm gibi geldi bu bize. yasımızı tutuyoruz kirli sakallarımız, uykusuz gözlerimizle belki. sen önüne bakabiliyorsun, yeni ortama adapte olabiliyorsun eyvallah. şampiyonlar ligi maçı varmış da, çok önemliymiş de, giden gitmiş de kalan sağlar bizimmiş, önümüze bakacakmışız. oldu paşam, var mı başka arzun? istersek bin yıl yas tutarız kime ne? varsın
kurumsal yapıdaki profesyoneller hazırlasınlar takımı maça, onlar sağlasın konsantrasyonu. girişteki fotoğraf da kalkmış zaten, şarkı da yok. buyrun şimdi istediğiniz kadar girebilirsiniz bu çok büyük maçın atmosferine. anasını satayım öyle bir ortam yaratılıyor ki, gidenin arkasından üzülmek de suç; ya da süre tanıyorlar arkadaşlar, 3 gün üzüldünüz yeter, sevinin artık. o haklıymış, bu haksızmış, şu olmuş, bu olmuş, bizle ilgili şeyler değil, ortaya çıkan sonuca bakarız ve yine biz yaralandık. üstelik burada en masum olan da biziz.
'biz kırıldık daha da kırılırız,
kimse dokunamaz bizim suçsuzluğumuza.'
kırıldık amk gel de yapıştır yapıştırabiliyorsan!
