7
istanbul-madrid.
ronaldo, benzema, higuain :(
ronaldo, benzema, higuain :(
galatasaray için gidilen en uzun mesafe
-
-
17dünya - cehennem
- benim eski hatun "ya ben ya galatasaray" dediydi, "galatasaray" deyince "cehennem'e kadar yolun var" dedi...
varsa daha uzağına giden hodri meydan...
büyük üstat cemal safi'nin bir şiiriyle bitirelim:
-"ne kadar zulmetsen ah etmem sana
her iki cihanda gül kana kana
seninle cehennem ödüldür bana
sensiz cennet bile sürgün sayılır..." -
6görüyorum ve azaltıyorum 90km. kocaeli asy arena :(
-
8(bkz: 12 mart 2013 schalke 04 galatasaray maçı) (bkz: oradaydım)
-
9istanbul-antalya... herkes ayağını denk alsın.
-
11
-
16bayrampaşa- olimpiyat stadı.
galatasaray- bordeaux şampiyonlar ligi maçı.
gidiş-geliş 7 saat sürdü :( -
4hatay'dan istanbul'a yaklaşık 1000 kilometre.defalarca.
-
13otobuslerle samsun deplasmanina gitmistik tribun tayfasina takildigim zamanlarda. yenilip donmustuk :)
-
14
-
15uzaklıklarını bilmiyorum.
istanbul-londra :(
hangisi uzak bilmiyorum bir de istanbul-madrid var :(
ülke içi istanbul-erzurum -
41an itibariyle maltepedeki sıcak yatağım yerine yapma hayrettin ve no racism ile birlikte yenilmez armadayı beklemekteyiz. haydipopescuhaydioglumda yolda.bu uzun bir mesafe bence. burası çok güzel gelsenize.
-
1sanırım benim için en uzak mesafe denizli-kayseri arasıydı. 700 kilometre ediyor. karşılığını da 3 gol ile almıştım. güzel bir maçtı.
cskncskn ile buz gibi deplasman otobüsünde, parasızlıktan çorbayı kaşıksız yememiz, evet evet kaşık kullanmadan sadece ekmek banarak yediğimizi hatırlıyorum. ah ulan, ne günlerdi. -
546 nisan 2016 gran canaria galatasaray basketbol maçını gerek salondan gerek ekran başında izlemiş olanlar için daha uzun bir mesafe yoktur.
hepimiz öte tarafa gittik geldik, gittik geldik, kaç defa hem de! -
3görüyorum ve artırıyorum.
varşova (polonya) -->> cluj, napoca (romanya)
yaklaşık 845 km.
tren yolu, hava yolu ve kara yolu kullanılmıştır. şu iki ülke arasında su olsa, emin olun vapura da binerdim sanırım.
(bkz: 7 kasım 2012 cfr cluj galatasaray maçı) -
30(bkz: istanbul) - (bkz: kopenhag)
2000 senesi aylardan mayıs... galatasaray ve türk futbol tarihinde bir ilk yaşanıyordu. bir daha kimseye nasip olmayacak bir an. ne olursa olsun orada olmam gerekiyordu. daha önce hiç yutdışına çıkmamış ve henüz küçük yaşta biri olarak o an orada olmak benim için sadece bir rüyaydı. fakat galatasaraylı'lar bilir bizim sözlüğümüzde imkansız kelimesi yoktur.
-baba final maçını stadda izleyelim mi?
+nerde ki maç?
-kopenhag'ta!
+kopenhag nerde oğlum?
-danimarka!
+lan siktir git şurdan. töbe töbe.
evet belki gidememiştim ama en azından denemiştim. bu bile bi şey bence. bizzat orada bulunamasam da ruhum futbolcularla birlikteydi. henry'nin kafasında taffarel'in içindeki bendim.
bu arada maçı da karşı apartmandaki aliler'in evinde izledim. bizim evden nerden baksan bi 15m var. güzel mesafe. -
316 yaşımda babamın omzunda kızılay meydanını dolaşmıştım neuchatel maçından sonra.
en anlamlı mesafelerdi benim için.
ölüm tehlikesi atlatırken hani derler ya "hayatım film şeriti gibi gözümün önünden geçti" diye; var öyle bir şey.
gördüm ben tekrar.
çok kısa bir an, babamın omuzlarında, elimde bir bayrak, ucuz, babamın gücü ona yetmiş, ama benim, namusuyla kazandığı parayla aldığı, tertemiz bir bayrak, babam mutlu; babam mutlu olduğu için daha da mutluyum, insanlar mutlu; insanlar mutlu oldukları için ben daha da mutluyum. her yerde insanlar var. ziya gökalp'ten meydana doğru yürüyoruz. güneş batıyor güvenpark'ın, ykm'nin üzerinden. o zamanlar adı ne bilmiyorum; belki ykm bile değildi. önemli de değil. yüzüme vuruyor güneş. gök bile sarı kırmızı.
hava çok güzel. babamın omuzlarındayım. babam sağlıklı, ben sağlıklıyım, annem hayatta, bulvara dönüp necatibey'e doğru yürüyeceğiz ve oradan annemin işyerine geçip, annemi de alıp geri eve yürüyeceğiz beraber.
düşmekten korkmuyorum; çünkü babam düşmeme izin vermez.
bayrağımın çalınmasından korkmuyorum; çünkü öyle boktanlaşmamış daha memleket ve elbette babam izin vermez.
sadece mutluluk var o anda. gözümü alan güneş, babamın omuzlarındayım, elimde tertemiz bayrak, babam mutlu, ben mutluyum, insanlar mutlu, ziya gökalp mutlu, kızılay mutlu.
güvenpark'taki heykeller bile mutlu.
mesafe, ziya gökalp'in mithatpaşa'yla kesiştiği yerden kızılay'a kadar.
bilmiyorum herhalde vardır bi' 800 metre - 1 kilometre.
hâlâ zaman zaman giderim o mesafeyi.
bazen aklımdan, bazen gidip gerçekten yürüyerek.
babamın omuzlarında. elimde tertemiz bir bayrak.
babam mutlu. ben mutluyum. insanlar mutlu. -
5almanya'nin köln sehrinden istanbul'a yaklasik 2400 kilometre.
-
10sarıyer-seyrantepe
adam olsun diğer galatasaraylılar en kötü galatasaraylı benim. -
12ne siz sorun ne ben söyleyeyim. ha gurur mu duyuyorum evet bu gurur duyulacak bir olaydır buraya yazılacak şey değildir asla. bu bir mecburiyettir. armanın peşinden koşmak sağda solda anlatmak değildir. benim düşüncem budur. kim ne söylerse eyvallah kabulüm.
vesselam! -
21500 t ile maça gelmiş arkadaşlar da yazabilir. en uzun yolculuk o olsa gerek :(
-
27iyice sidik yarışına döndü bu başlık. galatasaraylılık, katedilen mesafe ile doğru orantılıymış gibi.
-
42ümraniye-seyrantepe
3,5 saat.
bazıları havasını basmış yok istanbul madrid, yok istanbul kopenhag falan. aga azamisi 2 saat sürüyor bunların. sıkıysa bir cuma akşamı tuzla'dan seyrantepe'ye gidin de göreyim. -
43şehir içi; alibeyköy-başakşehir. 24 km (toplu taşıma + yürüyüş 2,5 saat)
şehir dışı; istanbul-trabzon. 1070 km (otobüs - 16 saat)
yurt dışı; loading... -
28"sami yen yıkılacak" diye diye babamın başının etini yemem sonucu şubat 2009'da trabzon'dan istanbul'a gitmiştik beraber.* maç istediğimiz gibi bitmemişti* ama hayatımdaki en mutlu anlardandı orada olmak.
(bkz: 7 şubat 2009 galatasaray kayserispor maçı)
