açık ve net söylüyorum ki ailemden sonra en çok sevdiğim şey
galatasaray spor kulübü.
araba kullanmak, playstation oynamak, yüzmek, tarihi mekanları ziyaret etmek senin kadar keyif vermiyor bana.
başka ne var diye düşünüyorum; mesela kadınlar...
hayatımdan çok kadın geldi geçti, hiç birisi bir
şampiyonlar ligi maçımızın yaşattığı heyecanı vermedi bana.
yıllarca hayalini kurduğum şey hekimliğin ilk adımı olan tıp fakültesini kazandığımı öğrendiğim an bile,
uefa kupasını kazandığımız zaman ki kadar kalbim çarpmamıştı. yeminle bak.
hastalık gibi bir şey bu, yani insanın bir spor kulübüne böyle sadakat duyması, muhabbet beslemesi sağlıklı değil bence.
aklımda tek bir şey var, belki kısmet olur da ileride bir gün evlenirsem, hani çocuğum olursa, galatasaray'ın bana verdiği hazzın fazlasını verir diye düşünüyorum.
aksi olursa eğer gidip bir psikiyatri kliniğine yatacağım, çünkü delilik bu.