4669
çoğumuz gibi, babadan yadigar bana da bu sevda. ilk kez sami yenle tanışmam altın çağlarımızı yaşadığımız 2000-2001 seneleriydi, sami yende izlediğim ilk maç samsunspora 2-1 yenilmiştik ve babamın, aslında biz daha iyi takımız, değil samsunspor kimleri yeniyoruz diyerek gittiğim ilk maçta galatasaraydan soğumamdan korkarcasına savunmuştu galatasarayı bana*. gerek yoktu aslında. çünkü ben anlamıştım o maçta yenilsek de tribünde gol sonrası tanımadığın insanlara sarılmalar, onlarla maçın kritiğini yapmalar... resmen oraya ait olduğumu hissettirmişti bana. bir sürü insanı o anda mutlu edebilecek veya üzecek şey aynıydı. ilk kez böyle bir şeyle karşılaşmıştım ve açıkçası herkesle birlikte üzülmek bile haz vermişti. şimdi büyüdük tabi bir sürü şey değişti ancak değişmeyen tek şey sarı kırmızının verdiği onur oldu. her ortamda eminim ki hepimizin yaşadığı o sıfatın, galatasaraylılığın, verdiği gurur oldu. ilk entrym olarak işte bu yüzden babamdan kalan miras ve inşallah çocuklarıma emanet olacak hepimizin ortak paydasını, sevgiliyi seçtim.
