1077
yaşım 5'ti sanırım. ya da 6. o zamanlar ışıklandırma teknolojisi henüz stadlara gelmediğinden gündüz maçları oynanırdı. kapalıya giderdik babamla. yeni açık tribüne güneş çarpardı. sarı-kırmızı bayrak ve kaşkollar tribüne yanıyormuş görüntüsü verirdi. ateş yükseliyor gibi. hep imrenerek bakardım o tribündeki insanlara, orada, yeni açıkta olmayı isterdim. o senelerde kapalıya değil de açık tribüne götürseymiş babam beni, bu defa da kapalıda olmak isteyecektim büyük bir ihtimalle.
yıllar boyu gezmediğimiz tribün, görmediğimiz koltuk kalmadı. bugün biri çıksa ve dese ki; eski açıkta önünde direk, bir koltuğun üzerinde 2 kişi ayakta duracak şekilde bağırmak mı, şimdiki gibi yerine yerleştiğinde kimse sana değmeyecek ve yakın köşe gönderini net görecek şekilde oturmak mı daha güzeldi diye, cevabım ali sami yen olurdu, sonsuza kadar.
yıllar boyu gezmediğimiz tribün, görmediğimiz koltuk kalmadı. bugün biri çıksa ve dese ki; eski açıkta önünde direk, bir koltuğun üzerinde 2 kişi ayakta duracak şekilde bağırmak mı, şimdiki gibi yerine yerleştiğinde kimse sana değmeyecek ve yakın köşe gönderini net görecek şekilde oturmak mı daha güzeldi diye, cevabım ali sami yen olurdu, sonsuza kadar.
