• 566
    90 dakika boyunca aynı pozisyonda izlediğim, şampiyon olduğumuz, rakibin sahasında kupa kaldırdığımız, maçtan sonra boynumun tutulduğu, evdekilerle (yaklaşık 7-8 kişi) sarılıp dakikalarca zıpladığımız, hayatımda yaşadığım en büyük heyecanlar en büyük sevinçlerden biri olan maç. hatta bir maçtan çok daha fazlası...

    o gün maçı izlememeyi düşündüm. ama yine dayanamadım bir totem olarak maça 5 dakka önce gittim, yerimi seçtim televizyona en yakın koltuktu yerim, oturdum koltuğa dirseği koltuğun kenarına dayadım, elim çenemde, ayaklarım birleşik kalbim küt küt atıyor. 90 dakka boyunca verdiğim tek reaksiyon muslera'nın semih'in ayağı mıydı kafa mıydı neydi köşeden çıkartığı toptaki sevinç hareketimdi. onun dışında hep aynı pozisyondaydım. maçın son saniyelerinde cüneyt çakır'a etmediğim kadar küfür ettim. "bitir ulan maçı" ile başlayan...

    maç bitti. "şampiyoooooooooooooooonnnnn!!!!!!!" diyerekten zıpladım yerimden karşımdaa oturan dayıma koştum o da benim gibi maç boyunca tek kelime etmeden izlemişti maçı sarıldık "lay lay lay lay lay" diye tezahürat yapıp zıpladık diğerleri de üstümüze atladı cümbür cemaat zıpladık bağırdık sevindik. abartısız hayatımın en güzel günlerinden biriydi...
App Store'dan indirin Google Play'den alın