283
duygularımı yazmakta çok zorlandığım maç.
hafta boyunca saatleri saydım zaten bazı başlıklara girdiğim entrylerden de anlaşılabilir bu.*
(bkz: şampiyonluğu kadıköy'de ilan etmek/@mocuishle)
30 yaşındayım, uefa kupasını aldığımızda 18 yaşında ve üniversite öğrencisiydim.üst üste 4 sene şampiyonlukları çok güzel yıllarda yaşadım. 2005-2006 sezonu şampiyonluğunu 24 yaşında askerden geldikten sonra yaşadım. çok şampiyonluk ve kupa gördüm.1989 yılında 3-0 dan 3-4 kaybettiğimiz maçı da hatırlıyorum,ilkokul 1 e giden ağzımla galatasaray'ı savunuyordum ama ben galatasaray'ı ne kupalar ne şampiyonluklar için sevdim, ben o'nu karşılıksız sevdim. en güzel yıllarımda en güzel anlarımda hep galatasaray vardı. galatasaray yüzünden uyuyamadığım geceler de oldu, çok ağladım maç kaybedince.rüyalarımda parçalıyı giydim son damla terime kadar.
neyse hepimizi bu renklere, armaya bağlayan benzer şeyler vardır, zaten aynı sevdanın aşıklarıyız...
bu seneye kadar yaşadığım en güzel şampiyonluk 2005-2006 sezonunda 16 dk uzatma sonunda gelen şampiyonluktu. öncesi sonrası, yaşananlar,bir baba hindiler,tuncay'a bindiler , yaptığımız totemler vs. inanılmaz bir gün ve geceydi.
her ortamda da o şampiyonluğu unutamadığımı,yerinin apayrı olduğunu söylerim.
ama bu sene bir başka sene, fatih terim'in gelmesinin ardından , 3 temmuz ve sonrasında yaşananlar, galatasaray' ımın bu bataklıkta tertemiz kır çiçekleri gibi açması, onu da bu çamura,pisliğe çekmeye çalışanlar, dik duruşumuz, oynanan oyunlar beni o kadar kamçıladı ki saatli bomba gibiyim. bu şampiyonluğu herkesten çok hakettik ve tek engelimiz işte bu maç. 12-13 yıldır deplasmanda bir takımı yenemiyor olmak galatasaray için gerçekten inanılır gibi değil ama işte ben onlarda bile bir işaret arıyorum. ve uzun süre sonra üstelik beraberliğin bizi şampiyon yaptığı bir maçta kazanacağımızı düşünüyorum.
finalleri seven bir takımımız, finalleri seven bir hocamız ve finalleri seven bir taraftarımız var. tüm şartlar tarih yazmak için uygun ve aslan sahaya çıkıyor...
90 dk.sonunda cümle aleme kapak takacağımız maç.
ve son olarak allah'ın adaletine sığınıyorum...
hafta boyunca saatleri saydım zaten bazı başlıklara girdiğim entrylerden de anlaşılabilir bu.*
(bkz: şampiyonluğu kadıköy'de ilan etmek/@mocuishle)
30 yaşındayım, uefa kupasını aldığımızda 18 yaşında ve üniversite öğrencisiydim.üst üste 4 sene şampiyonlukları çok güzel yıllarda yaşadım. 2005-2006 sezonu şampiyonluğunu 24 yaşında askerden geldikten sonra yaşadım. çok şampiyonluk ve kupa gördüm.1989 yılında 3-0 dan 3-4 kaybettiğimiz maçı da hatırlıyorum,ilkokul 1 e giden ağzımla galatasaray'ı savunuyordum ama ben galatasaray'ı ne kupalar ne şampiyonluklar için sevdim, ben o'nu karşılıksız sevdim. en güzel yıllarımda en güzel anlarımda hep galatasaray vardı. galatasaray yüzünden uyuyamadığım geceler de oldu, çok ağladım maç kaybedince.rüyalarımda parçalıyı giydim son damla terime kadar.
neyse hepimizi bu renklere, armaya bağlayan benzer şeyler vardır, zaten aynı sevdanın aşıklarıyız...
bu seneye kadar yaşadığım en güzel şampiyonluk 2005-2006 sezonunda 16 dk uzatma sonunda gelen şampiyonluktu. öncesi sonrası, yaşananlar,bir baba hindiler,tuncay'a bindiler , yaptığımız totemler vs. inanılmaz bir gün ve geceydi.
her ortamda da o şampiyonluğu unutamadığımı,yerinin apayrı olduğunu söylerim.
ama bu sene bir başka sene, fatih terim'in gelmesinin ardından , 3 temmuz ve sonrasında yaşananlar, galatasaray' ımın bu bataklıkta tertemiz kır çiçekleri gibi açması, onu da bu çamura,pisliğe çekmeye çalışanlar, dik duruşumuz, oynanan oyunlar beni o kadar kamçıladı ki saatli bomba gibiyim. bu şampiyonluğu herkesten çok hakettik ve tek engelimiz işte bu maç. 12-13 yıldır deplasmanda bir takımı yenemiyor olmak galatasaray için gerçekten inanılır gibi değil ama işte ben onlarda bile bir işaret arıyorum. ve uzun süre sonra üstelik beraberliğin bizi şampiyon yaptığı bir maçta kazanacağımızı düşünüyorum.
finalleri seven bir takımımız, finalleri seven bir hocamız ve finalleri seven bir taraftarımız var. tüm şartlar tarih yazmak için uygun ve aslan sahaya çıkıyor...
90 dk.sonunda cümle aleme kapak takacağımız maç.
ve son olarak allah'ın adaletine sığınıyorum...
