123
şu anda oturduğumuz apartmana 2000 senesinde taşındık, ben o zamanlar küçüğüm tabi, futboldan anlıyorum ama topa vurmayı dahi bilmemek bir kenara vücudum armut gibi ham. oturduğumuz yerden dünyayı keşfediyoruz.
dahiliyeci bir alt komşumuz vardı, ali rıza abi... tip olarak ruud van nistelrooy'a acayip derecede benzerdi... annem-babam da doktor oldukları için merhaba-merhabamız var haliyle ama ben bir türlü açılamıyorum tabi adama, durup dururken ne diyeyim yani "abi sen van nistelrooy'a çok benziyorsun" mu diyeyim, ya tanımazsa, "o kim yahu?" falan derse? belki futbol ile uzaktan yakından ilgisi bile yok nereden bileyim ama ne zaman apartmanda denk gelsek bana eğlence çıkıyor tabi... sonra 2008 civarı bunlar başka bir yere taşındılar, yerlerine de yarak gibi bir çift geldi paso bağırış çağırış, gelen gideni aratırmış ya neyse... haliyle zamanla mevzuyu unuttum tabi... ben de o aralar gerçek anlamda futbol oynamaya başlayıp iyice sardım da halı saha, çim saha, okul bahçesi demeden müdavimi oldum...
dün ilkokulu okuduğum okulun bahçesinde her hafta olduğu gibi mahalle maçımız var gençlerle, takımları falan kurduk tam başlayacağız, çat diye geldi ali rıza abi oğlu ile, büyümüş de kerata sahaya alınacak yaşa gelmiş... çok da güzel bir top getirmiş hani şu üzerinde 90 yazan mavi şeritli nike marka sarı top. bizim takımdaki en iyi adamı karşıya verdik, ali rıza abi ve oğlu bize geçti, şaka gibi lan o ara ben hala "bu top oynuyor muymuş lan? yoksa oğlana eğlence olsun diye hanımın zoruyla mı getirmiş?" diye soruyorum kendi kendime... neyse tabi abilik yaptı kalede başladı önce, sonra maç biraz sıkışınca ileri geçti de ikimiz birlikte forvet hattına oluşturduk, aman aman bir paslaşmalar, bir goller, kafayı yiyeceğim lan herif baya iyi golcüymüş, uzaktan şut atıyor, bana ara pası atıyor asist yapıyor falan, nasıl mutlu oldum... şimdi buna benzer bir şey öncesi ile şu an yine olsa belki akşama unuturum ama işin ta çocukluğa uzanan bir geçmişi olunca haliyle değişik oldu tabi...
20-18 kaybettik ama vatan sağ olsun gerçekten uzun zamandır böyle maç yapmamıştım, müthiş keyif aldım... maçtan sonra da ali rıza abiye teşekkür ettim ve sadece "güzeldi" diyebildim, aslında daha bir şeyler diyecek gibi oldum ama diyemedim, ne desem deli muamelesi görme ve en başta kitlenme ihtimalim var çünkü, ben de buraya yazayım bari dedim...
bir şey çocuklukta kafaya girmeye görsün, gerçekten insana çok acayip şeyler sunuyor lan...
dahiliyeci bir alt komşumuz vardı, ali rıza abi... tip olarak ruud van nistelrooy'a acayip derecede benzerdi... annem-babam da doktor oldukları için merhaba-merhabamız var haliyle ama ben bir türlü açılamıyorum tabi adama, durup dururken ne diyeyim yani "abi sen van nistelrooy'a çok benziyorsun" mu diyeyim, ya tanımazsa, "o kim yahu?" falan derse? belki futbol ile uzaktan yakından ilgisi bile yok nereden bileyim ama ne zaman apartmanda denk gelsek bana eğlence çıkıyor tabi... sonra 2008 civarı bunlar başka bir yere taşındılar, yerlerine de yarak gibi bir çift geldi paso bağırış çağırış, gelen gideni aratırmış ya neyse... haliyle zamanla mevzuyu unuttum tabi... ben de o aralar gerçek anlamda futbol oynamaya başlayıp iyice sardım da halı saha, çim saha, okul bahçesi demeden müdavimi oldum...
dün ilkokulu okuduğum okulun bahçesinde her hafta olduğu gibi mahalle maçımız var gençlerle, takımları falan kurduk tam başlayacağız, çat diye geldi ali rıza abi oğlu ile, büyümüş de kerata sahaya alınacak yaşa gelmiş... çok da güzel bir top getirmiş hani şu üzerinde 90 yazan mavi şeritli nike marka sarı top. bizim takımdaki en iyi adamı karşıya verdik, ali rıza abi ve oğlu bize geçti, şaka gibi lan o ara ben hala "bu top oynuyor muymuş lan? yoksa oğlana eğlence olsun diye hanımın zoruyla mı getirmiş?" diye soruyorum kendi kendime... neyse tabi abilik yaptı kalede başladı önce, sonra maç biraz sıkışınca ileri geçti de ikimiz birlikte forvet hattına oluşturduk, aman aman bir paslaşmalar, bir goller, kafayı yiyeceğim lan herif baya iyi golcüymüş, uzaktan şut atıyor, bana ara pası atıyor asist yapıyor falan, nasıl mutlu oldum... şimdi buna benzer bir şey öncesi ile şu an yine olsa belki akşama unuturum ama işin ta çocukluğa uzanan bir geçmişi olunca haliyle değişik oldu tabi...
20-18 kaybettik ama vatan sağ olsun gerçekten uzun zamandır böyle maç yapmamıştım, müthiş keyif aldım... maçtan sonra da ali rıza abiye teşekkür ettim ve sadece "güzeldi" diyebildim, aslında daha bir şeyler diyecek gibi oldum ama diyemedim, ne desem deli muamelesi görme ve en başta kitlenme ihtimalim var çünkü, ben de buraya yazayım bari dedim...
bir şey çocuklukta kafaya girmeye görsün, gerçekten insana çok acayip şeyler sunuyor lan...
