2627
2000 yılının yaz mevsiminin herhangi bir sabahına uyandığımda televizyonda italya'nın fiorentina takımına gittiğini öğrenip yıkılmama, içime derin bir hüzün çökmesine ve bir daha hiç bir şeyin eskisi gibi olmayacağını hissetmeme neden olan efsanevi teknik direktörümüz. o sıralar liseye başlamayı bekleyen ortaokul mezunu bir çocuktum. benim için fatih terim ismi, görüntüsü, duruşu, konuşması hep farklı şeyler ifade etmiş, ismi galatasaray anlamına gelmişti. o zamanlar yaşımın da verdiği sınırlı düşünce yetisi ile kendisi olmadan galatasaray'ın da olamayacağına inanıyordum. kolay değildi, ilk ve orta okul yıllarımın çoğunda kendisi hep baş aktördü, bir kahramandı. galatasaray'dan ayrıldıktan sonra onsuz geçen yıllarda elbet galatasaray varlığını 100 yılı aşkın süredir olduğu gibi devam ettirdi. ancak onsuz geçen yıllar benim açımdan hiç de kolay değildi.süper kupa aldığımızda elbet sevindim. ancak uefa kupası gecesi yaşadığım mutluluğun, heyecanının, yarısını bile hissetmemiştim. elbet nice zaferler elde ettik. ancak hep bir şeyler eksikti. o ruh eksikti sanki. sayın lucescu yönetiminde şampiyonluğu garantilemiş bir şekilde 4 mayıs 2002 tarihinde ali sami yen'de yimpaş yozgatspor karşısına çıkıp 5-0 galibiyet elde ettiğimizde ve arif erdem'imizi gol kralı yaptığımızda acaba sevindiğimiz bu kupa ve krallık mıydı yoksa fatih terim'in tekrar yuvamıza döneceğini öğrenmiş olmamız mıydı? galatasaray için görev yapmış herkes benim için değerlidir, özeldir. ancak imparator'un yeri hep ayrı kalacaktır. tekrar hoşgeldin hocam. biz en ufak bir tökezlemede seni hoyratça eleştiririz. yaşattıklarını unutur içten içe öfkeleniriz sana. ancak seni bize bakma hocam. yürümeye devam et. ve yine bil ki seni eleştirenlerimiz dahil hepimiz çok seviyoruz ve hep arkanda olacağız...
