• 661
    19 ağustos 2000'de erzurumspor maçıyla ilk kez adımımı attığım, dün ise son kez ayak bastığım mabed. hani 10'un monaco'ya attığı golden sonra sabri ugan diyordu ya "nasıl anlatalım bu golü şimdi size", ben de nasıl anlatsam bu stadı şimdi size? hamburg maçından sonra kaç gün üzüntüden kahrolduğumu mu? bordeaux maçından sonra kaç gün sevinçten kendime gelemediğimi mi? ilk gittiğim maçta jardel'in 5 gol atmasını mı? yada aynı maçta hagi'nin serkan'a verdiği 3 gollük pası harcaması üzerine şeref tribününe dönüp "nerden buldunuz bunu yahu" der gibi bir hareket yapmasını mı? gençler maçından sonra buruk bir şekilde yurt güvenliğinin elimdeki 146 numaralı koltuğa garip garip bakmasını mı?

    doğduğu şehirden bilmem kaç kilometre uzakta okuyan biri için ev huzuru nedir, çok azınız bilir. yola koyulmadan önce içine gelen o sıkıntının lugatta karşılığı yoktur. dün o vardı kalbimde, tıpkı 2.5 yıldır stada gittiğimde kalbimde o ev huzurunu bulmam gibi. tanımadığım, bir daha muhtemelen hiç görmeyeceğim milyonlarca adama sarıldım her golden sonra. kaybettiği oyuncağı yeniden bulmuşçasına sevindim olympiakos maçı sonrasında. gururla ve heyecanla çıktım kapalının merdivenlerini, sırtımda hagi'nin formasıyla. en üst basamağa gelip taptığım renkleri görünce şükrettim allah'a.

    dün ise gururla evi sonsuza dek terkettim gözlerimle yaşla. elveda sami yen.
App Store'dan indirin Google Play'den alın