41
o günü yok böyle heyecanlandım yok şöyle heyecanlandım dememe gerek yok.içinde galatasaray sevgisi olan her taraftar gibi ben de ne yaşadığımı tam hatırlamıyorum.şu an bu yazılan entryleri okurken bile tüylerim diken diken oldu.en son popescu golü attıktan sonra kendimi halının üzerine bırakmışım ve bayılmışım babam öyle diyor.ve ertesi gün vücudumun ön tarafı tamamen çizilmiş vaziyette buldum kendimi.ertesi gün okula göğsümü gere gere gittim ve tüm lise hayatım boyunca laf futbola geldiğinde tüm arkadaşların susup sadece galatasaraylıları dinlemesi gibi bir gururu bana yaşatan gün.unutmadım unutturmayacağım.
