• 78
    galatasaraylı bir babanın yine hasta galatasaraylı kızı olarak yapmaktan en çok keyif aldığım şeydir.
    babamla 8 yıldır konuşmayız ama konu galatasaray olunca küslük teferruat olur. zira bana galatasaraylılığı öğreten insandır kendisi. haliyle onun yanında maç izlemek dargınlıkların unutulduğu birlik ve beraberlik mesajlarının verildiği yegane eylemdir. *
    hiç konuşmayız fikir teatisi yapmayız. tepkiler ya ortaya olur ya da o anda odada bulunan ama futboldan zerre anlamayan diğer aile bireylerine karşı verilir. (bkz: kızım sana söylüyorum gelinim sen anla)*

    bu sadece galatasaray'ın maçları olduğu zaman geçerli değildir. baba spor aşığı olunca biz evlatlar da ucundan kıyından nasipleniyoruz. hafta sonu ne kadar maç varsa yerimizden kalkmadan asgari derecede argo ile izleyemeye çalışıyoruz. ama itiraf edeyim yanımda babam olmasa muhtemelen açıp izlemem ben o maçların hiç birini.
    bir de ben maç izlerken bambaşka bir yaratığa dönüşürüm. küfür asabiye gırla gider. böyle durumlarda babanın yanında otokontrolü iyi sağlamak gerekir. bir de kişi kız çocuğu olunca kendisini iki kez tutması gerekir. babam da normalde seri küfüre bağladığından o da benim yanımda temkinli olmak zorunda kalır. karşılıklı ıkınmalarla 90 dakikayı tamamlamaya çalışırız. *
    (bkz: bu da böyle bir anımdır)
App Store'dan indirin Google Play'den alın