37358
futbol yönetiminin artık 1990'lı, 2000'li yıllardaki gibi olmadığını ısrarla kabul etmediği için; 2010'lu yılların ikinci yarısından itibaren kariyer anlamında önce irtifa kaybetti, 2020-2030 arası dönem için ise artık birlikte çalışılamaz bir teknik direktör haline geldi. 60'lı yaşlarından sonra futboldaki değişime adapte olamamasını son derecede doğal görüyorum. devir artık "eski takım arkadaşlarım kulübede yanımda dursunlar, ben zaten işlerin hepsini kendi bildiğim gibi yönetirim" devri değil. ekip çalışması devri, iş paylaşımı devri. hoca en başarılı olduğu dönemde de yanında 1970'li yıllardan takım arkadaşları bülent ünder'i ve müfit erkasap'ı oturtmuş, altyapıyı da yine takım arkadaşı ali yavaş'a emanet etmişti. çok da başarılı olmuştu. ama o dönem bitti. aynı mantıkla teknik direktörlüğünü yaptığı hasan şaş'la, ümit davala'yla, selçuk inan'la, necati ateş'le başarılı olmaya çalıştı dördüncü döneminde. bir süre en azından ligimizde başarılı da oldu ama sonra artık ligimizde dahi başarılı olamamaya başladı. çünkü zaman değişti, iş tanımları değişti. "billong'lu sezonda sadece bir golle şampiyonluğu kaybetti", "bir sonraki sezon ligde hakemler ezdi, avrupa liginde her şey süperdi" gibi karşı tezler de hocanın değişime ayak uyduramadığı gerçeğini değiştirmiyor. görev paylaşımı, kriz yönetimi ve iyi futbol. bu üç konuda hoca özellikle euro 2016 sürecinden sonra pek çok önemli sınama yaşadı ve genel anlamda başarılı sınavlar vermedi. türkiye'de, kredibilitesinin en yüksek olduğu galatasaray'da bu sınavları vermekte zorlanan birinin, yurtdışında başarılı olabilmesi zaten pek mümkün değildi. hoca türkiye'de öznesini "galatasaray" olarak konumlandırdığı cümlelerin aynısını, bu kez öznesini "panathinaikos" olarak konumlandırarak yunanistan'da kurdu. bazı meydan okumalarda bulundu. tutmadı elbette bu yöntem, çünkü çok sıradan ve yapaydı. panathinaikos kadro mühendisliği kötü bir takım olabilir ama o takımda potansiyel barındıran herhangi bir futbolcuyu necati ateş'in veya mert çetin'in bir adım ileriye taşıması mümkün değil. fatih hocanın da her şeye yetişebilmesi, her isme dokunabilmesi mümkün değil. hocanın kariyerinde hiçbir zaman yanında irfan saraloğlu, ismael garcia, moritz volz gibi isimler olmadı ama devir artık "siz ne derseniz en doğrusu odur" diyen göstermelik yardımcı antrenörlerin değil; cesur, fikrini açıkça ifade eden, oyuna dair yeni bir bakış açısı ortaya koyabilen antrenörlerin devri. bu tarz antrenörlerle birlikte çalışabilme kültürü olan ve nitelikli ekipleri yönetmekte mahir teknik direktörlerin önü çok açık. bu tarzı benimsemeyen teknik direktörler eski usul olarak kalıyorlar ve modası geçmiş yöntemlerle elbette ki başarılı olamıyorlar. fatih hoca da maalesef bir süredir bu başarısız olma sürecini yaşıyor. bu süreci sonlandırmak ise kendi elinde. 71 yaşına gelmiş ve gerek ulusal gerek uluslararası platformda birçok önemli başarıyı yakalamış bir teknik adam olarak, emekliliği düşünme ve düşünmenin de ötesinde uygulama vakti gelmiştir hocanın.
