36965
dokunulmazlığı olan efsane hocamız. kimsenin başarılarına, bize kattıklarına bir şey dediği yok. ama saçma argümanlarla savunulmaya çalışılması çok komik. ünal aysal döneminde futbolun kötü adamı, kendisinin de kavgalı olduğu, demirören federasyonu ile milli takım yönetmek için flört etmiş sonunda da başkanla kavga edip kovulmuştur. bu flört galatasarayla 2 sene şampiyon olduktan sonra yaşanıyor. kalsa belki avrupada şampiyonlar ligi çeyrek finalinin üstüne koyulacak 3. yıl şampiyon olunacak. iddialar arasında başkanın asla telefonlarını açmadığı başkanın tesise gelmesine izin vermediği falan var. daha sonra televizyondan öğreniyor kovulduğunu. yıldırım demirören ile efsane hocamızın milli takım imza töreninde verdiği pozdan nasıl mideniz bulanmıyor anlayamıyorum. valla isimlerden bağımsız konuşsak şu olay için herkes hoca haketmiş diyecektir. hocaya basın toplantısında başkanın eleman demesi hoş değildi tabiki.
mustafa cengiz döneminde ise kriminal suçlara karışmış, futbol olarak takıma katkı sunamayacağı bariz olan arda turanın takıma alınması için baskı yapıp başkanla kavga ettiler. hiç bir mantıklı düzlemde barcelonadan başakşehire düşmüş ardanın sırf evlatçılık için galatasaraya dönmesi galatasaraya yakışmıyordu. kim haklı haksız kişiden kişiye değişir.
böyle olaylar yaşamış adamı başkanlar da onun her dediğini yapsaymış diye savunmak biat kültürü örneği. parti genel başkanı, parti üyeleri arasında olan ilişkinin benzeri. galatasarayın başarısı için başkanlar göz yumsun, her dediğine tamam desin. peki ama bu başarı için takımın teknik direktörü de fedekarlık yapamaz mı, yapmamalı mı ? hocayı ben de çok seviyorum, hoca galatasarayın kendisidir. bugün avrupada sahip olduğumuz özgüvenin neredeyse tamamı onun sayesindedir. ama yaptığı mide bulandıran kavgaları savunmaya da utanırım.
mustafa cengiz döneminde ise kriminal suçlara karışmış, futbol olarak takıma katkı sunamayacağı bariz olan arda turanın takıma alınması için baskı yapıp başkanla kavga ettiler. hiç bir mantıklı düzlemde barcelonadan başakşehire düşmüş ardanın sırf evlatçılık için galatasaraya dönmesi galatasaraya yakışmıyordu. kim haklı haksız kişiden kişiye değişir.
böyle olaylar yaşamış adamı başkanlar da onun her dediğini yapsaymış diye savunmak biat kültürü örneği. parti genel başkanı, parti üyeleri arasında olan ilişkinin benzeri. galatasarayın başarısı için başkanlar göz yumsun, her dediğine tamam desin. peki ama bu başarı için takımın teknik direktörü de fedekarlık yapamaz mı, yapmamalı mı ? hocayı ben de çok seviyorum, hoca galatasarayın kendisidir. bugün avrupada sahip olduğumuz özgüvenin neredeyse tamamı onun sayesindedir. ama yaptığı mide bulandıran kavgaları savunmaya da utanırım.
