547
çocukluk yıllarım 2002-2010'lara denk geldi sözlük. bu yıllarda özhan canaydın ve devamında adnan polat ile o kadar kötü, başarısız, silik yıllar geçirdik ki galatasaray armasının büyüklüğü olmasa tek şampiyonluk almak bile mucizeydi. avrupa'da adımız anılmıyor, derbilerde paspas oluyorduk. izlediğim en heyecanlı en önemli maçlar fenerbahçe derbileriydi. kahvede babamla izler, fenerbahçeli'lerin gol sevinçlerinde gözlerim dolar ağlardım. yıllar sonra keita gelmişti de galatasaray'ı sevmek için sebebim olmuştu. sağolsun adnan polat ve yaveri adnan sezgin ''sizin sevinmek neyinize'' dercesine hemen satmış, serdar özkan'ı getirmişti. 13 mart 2011'de ankaragücü'ne 3-2 yenildiğimiz maç hele hele neredeyse galatasaray'ı bıraktığım maçtı.
(özeti; https://www.facebook.com/...6zet/1911086420684/)
koyu galatasaraylı bir baba olmasa ya da aysal gelip büyük takım hüviyetimizi bize geri vermese belki de şuan başka takımı tutuyordum. benzer yıllarda çocukluğunu yaşamış kim bilir kaç kişi başka takımı tutar oldu. işte bu nedenledir ki özhan canaydın'dan da adnan polat'tan da nefret ederim. bizlere çocukluğun en güzel yıllarını göz yaşları içinde yaşattılar. şimdi allah'tan icardi muslera gibi ikonlarla başarılı bir galatasaray var ki çocuklarımızın yüzü gülüyor. bizim yüzümüzü güldürmeyenlere de hakkımı helal etmiyorum.
(özeti; https://www.facebook.com/...6zet/1911086420684/)
koyu galatasaraylı bir baba olmasa ya da aysal gelip büyük takım hüviyetimizi bize geri vermese belki de şuan başka takımı tutuyordum. benzer yıllarda çocukluğunu yaşamış kim bilir kaç kişi başka takımı tutar oldu. işte bu nedenledir ki özhan canaydın'dan da adnan polat'tan da nefret ederim. bizlere çocukluğun en güzel yıllarını göz yaşları içinde yaşattılar. şimdi allah'tan icardi muslera gibi ikonlarla başarılı bir galatasaray var ki çocuklarımızın yüzü gülüyor. bizim yüzümüzü güldürmeyenlere de hakkımı helal etmiyorum.
