538
galatasaray maçları dahil artık maç izle(ye)miyorum. futbolcuların, antrenörlerin hatta saha içiyle uzaktan yakından alakasız yorumcuların bile yaşadığı hayatı görünce iç ses olarak 'ulan ben mal mıyım, bu heriflerin bile doğru dürüst siklemediği bir olayı ben niye bu kadar umursuyorum?' diyorum. messi de olsa alt tarafı iyi top oynuyor diye bu kadar para bu adamlara verilir mi düşüncesi beni bu işlerden tamamen soğutma noktasına getirdi. üç kuruş kazanabilmek için eşşekler gibi çalışmak zorunda kalırken benim doğrudan veya dolaylı olarak katkımla bu adamların bu hayatı yaşamasına tırnak ucu dahi olsa su taşımak istemiyorum artık. 'galatasaray' ismine, armasına ve sarı-kırmızı renklere olan sevgim ve tutkum muhtemelen hiç bitmeyecek hatta bu yukarda yazdıklarımdan da belki galatasaray sevgisinden ötürü bir anlığına fikrim değişebilir ama şu anki hissiyatım tamamen bu yönde. eskisi kadar tutkulu bir taraftar olacağımı hiç sanmıyorum, en baba skor takip eder geçerim, o da aklıma gelirse.
