117
süper lig 2005-2006 sezonu şampiyonluğu kırılmanın yaşandığı şampiyonluk olması sebebiyle çok çok önemlidir. bir de son haftalarda maçların son anlarına kadar neredeyse ümitler tükenmişken gelmesi ile yaşadığım ve en sevindiğim şampiyonluktur.
o dönem fenerbahçe yeni stadıyla birlikte ekonomik olarak önümüze geçmişti. yaptıkları transferler falan da çok sükseliydi.
hücum rotasyonu: alex de souza(prime), anelka(prime), tuncay şanlı(prime), m.nobre(prime), zafer biryol(gol kralı), semih şentürk
orta saha ikilisi: s. appiah(prime), mehmet aurelio(prime)
savunma: luciano - servet çetin(prime) , ümit özat(prime), serkan balcı(prime)
kaleci: rüştü reçber yedeği volkan demirel
üst üste 2 sene şampiyon olmuş ve tarihinde 3 yıl üst üste şampiyonluk olmayan fenerbahçe'nin 31. hafta tarihteki en rezil derbi performansımızın olduğu maçta 22 nisan 2006 fenerbahçe galatasaray maçında bizi rencide edecek bir baskıyla yendiği maçtan sonra açıkçası umudumuz olsa da, ciddi bir avantajı kaybetmiştik. liderlik gittiği gibi genel averajı da ikili averajı da vermiştik. puanlar eşit ama fener'in fikstüründeki tek zor maç trabzon deplasmanıydı. bizim de inönü deplasmanımız olacaktı.
fener bizi 4-0 yendikten sonra trabzon'da 1-0 geriden 3-1 yapıp, 3-2 kazanmasıyla çok iyi hatırlıyorum daha maç bitmeden yedek kulübesinin kenarında oyuncular şampiyonluk kutlamaya başlamıştı.
e öyle ya sonraki maç fener evinde kayseri erciyes'le biz ise inönü deplasmanında olacaktık. biz her maçımızı kazansak bile fener'in kazanması halinde bizim ne yaptığımızın anlamı da kalmıyordu.
aziz yıldırım'ın 3 sene üst üste şampiyonluk sözü gerçekleşmek üzereydi. zaten 2006-2007'yi falan da düşününce serinin 3'te kalmayacağını muhtemelen bizim 4 yıllık rekorumuzun kırılabileceği bir dönemin ortasında gibiydik.
işte hasan kabze'nin beşiktaş'a attığı gol ve son saniyede kazanılan maç ile son haftaya kalan şampiyonluk yarışı bir anda galatasaraylıları ümitlendirmişti. (bkz: galatasaray sinerjisi)
biz son hafta evimizde iddiasız kayseri ile oynarken, onlar küme düşme hattındaki denizli ile deplasmanda oynayacaklardı.
ilahi adalet işte, konya'da anelka'nın eliyle attığı golün diyeti son hafta ödendi.
fenerbahçe tarihinin ilk büyük travması o gün yaşandı ve fenerbahçe loserlığının dönüm noktası oldu.
bu şampiyonluk olmasaydı muhtemelen sonraki yıllarda da bu seri devam edecek ve bugün biz 4. yıldızı kovalarken fenerbahçe ligin en çok şampiyon olan takımı olarak 5. yıldız hesabı yapıyor olacaktı.
benim için de ayrıca şampiyonluğun kazanıldığı 14 mayıs 2006 hayatımın en güzel 5 gününden biridir. 10 sene önce yazdığım şu entryi de arada okur okur o güne giderim.
(bkz: 14 mayıs 2006 galatasaray kayserispor maçı/#1194899)
o dönem fenerbahçe yeni stadıyla birlikte ekonomik olarak önümüze geçmişti. yaptıkları transferler falan da çok sükseliydi.
hücum rotasyonu: alex de souza(prime), anelka(prime), tuncay şanlı(prime), m.nobre(prime), zafer biryol(gol kralı), semih şentürk
orta saha ikilisi: s. appiah(prime), mehmet aurelio(prime)
savunma: luciano - servet çetin(prime) , ümit özat(prime), serkan balcı(prime)
kaleci: rüştü reçber yedeği volkan demirel
üst üste 2 sene şampiyon olmuş ve tarihinde 3 yıl üst üste şampiyonluk olmayan fenerbahçe'nin 31. hafta tarihteki en rezil derbi performansımızın olduğu maçta 22 nisan 2006 fenerbahçe galatasaray maçında bizi rencide edecek bir baskıyla yendiği maçtan sonra açıkçası umudumuz olsa da, ciddi bir avantajı kaybetmiştik. liderlik gittiği gibi genel averajı da ikili averajı da vermiştik. puanlar eşit ama fener'in fikstüründeki tek zor maç trabzon deplasmanıydı. bizim de inönü deplasmanımız olacaktı.
fener bizi 4-0 yendikten sonra trabzon'da 1-0 geriden 3-1 yapıp, 3-2 kazanmasıyla çok iyi hatırlıyorum daha maç bitmeden yedek kulübesinin kenarında oyuncular şampiyonluk kutlamaya başlamıştı.
e öyle ya sonraki maç fener evinde kayseri erciyes'le biz ise inönü deplasmanında olacaktık. biz her maçımızı kazansak bile fener'in kazanması halinde bizim ne yaptığımızın anlamı da kalmıyordu.
aziz yıldırım'ın 3 sene üst üste şampiyonluk sözü gerçekleşmek üzereydi. zaten 2006-2007'yi falan da düşününce serinin 3'te kalmayacağını muhtemelen bizim 4 yıllık rekorumuzun kırılabileceği bir dönemin ortasında gibiydik.
işte hasan kabze'nin beşiktaş'a attığı gol ve son saniyede kazanılan maç ile son haftaya kalan şampiyonluk yarışı bir anda galatasaraylıları ümitlendirmişti. (bkz: galatasaray sinerjisi)
biz son hafta evimizde iddiasız kayseri ile oynarken, onlar küme düşme hattındaki denizli ile deplasmanda oynayacaklardı.
ilahi adalet işte, konya'da anelka'nın eliyle attığı golün diyeti son hafta ödendi.
fenerbahçe tarihinin ilk büyük travması o gün yaşandı ve fenerbahçe loserlığının dönüm noktası oldu.
bu şampiyonluk olmasaydı muhtemelen sonraki yıllarda da bu seri devam edecek ve bugün biz 4. yıldızı kovalarken fenerbahçe ligin en çok şampiyon olan takımı olarak 5. yıldız hesabı yapıyor olacaktı.
benim için de ayrıca şampiyonluğun kazanıldığı 14 mayıs 2006 hayatımın en güzel 5 gününden biridir. 10 sene önce yazdığım şu entryi de arada okur okur o güne giderim.
(bkz: 14 mayıs 2006 galatasaray kayserispor maçı/#1194899)
