36225
yakın zamanlarda bir arkadaşla buluştuğumda hoca için gerçekten öyle mi düşünüyorsun diye sormuştu. ben de “evet!” dedim, “onu babam kadar seviyorum!”. arkadaşım da “hoca öyledir işte!” dedi, “herkes için bir yönüyle baba!”
bu konuşmanın nesnesi olan, baba yerine koyduğumuz hocamızdır…
vaktiyle politik duruşu sebebiyle başına neler geldiğini burada uzun uzun anlattık. günün sonunda her karanlığın ulaştığı kaçınılmaz bir aydınlık olduğu gerçeği bize kendisini tekrar göstererek yaşadığımız bu travmayı unutturdu. fakat hocanın politik tavrı üzerinde düşünülmesi, konuşulması gereken bir gerçekliktir. hatta kendisinden sonra dahi etkisini devam ettirdiği için o tavra, bir olgu olarak da yaklaşabiliriz.
geçmişten bugüne hocanın netameli arkadaşlıkları olmuş bunun üzerinden çokça eleştirilmiştir. öyle ki bugün en yakınlarından biri olan kişinin oğlu iktidar partisinden milletvekilliği görevini yapmasına rağmen hoca, dostluklarını, ilişkilerini bu zemin üzerinde kaydırmaktan çekinmiş, olduğu haliyle, depremlere süper dayanıklı bir bina cihetinde, olanca gücüyle ayakta durmuştur. güncel politik söylemleri kabullenmemiş, ağzından bununla alakalı bir beyan çıkmamıştır. ne hakan şükür’ü reddetmiş ne de ilgili örgüte eyvallah dememiştir. içerde ve dışarda çizgisinden sapmamış yeri geldiğinde en büyük motivasyon kaynağının portresiyle yedek kulübesine oturmuştur.
saydığımız/sayamadığımız ve herkesin gözü önünde cereyan eden bu tavrı onu yeri geldiğinde bir rahatsızlık nesnesine dönüştürse de hoca futbolu öncelemiş, spor camiasının kimi başka isimlerinin kuyruk salladığı dönemde çölde bir aslan edasıyla hayatına devam etmiştir.
ben buraya onun için ne yazsam az, ne söylesem eksik.
iyi ki varsın hocam!
ellerinden öperim…
bu konuşmanın nesnesi olan, baba yerine koyduğumuz hocamızdır…
vaktiyle politik duruşu sebebiyle başına neler geldiğini burada uzun uzun anlattık. günün sonunda her karanlığın ulaştığı kaçınılmaz bir aydınlık olduğu gerçeği bize kendisini tekrar göstererek yaşadığımız bu travmayı unutturdu. fakat hocanın politik tavrı üzerinde düşünülmesi, konuşulması gereken bir gerçekliktir. hatta kendisinden sonra dahi etkisini devam ettirdiği için o tavra, bir olgu olarak da yaklaşabiliriz.
geçmişten bugüne hocanın netameli arkadaşlıkları olmuş bunun üzerinden çokça eleştirilmiştir. öyle ki bugün en yakınlarından biri olan kişinin oğlu iktidar partisinden milletvekilliği görevini yapmasına rağmen hoca, dostluklarını, ilişkilerini bu zemin üzerinde kaydırmaktan çekinmiş, olduğu haliyle, depremlere süper dayanıklı bir bina cihetinde, olanca gücüyle ayakta durmuştur. güncel politik söylemleri kabullenmemiş, ağzından bununla alakalı bir beyan çıkmamıştır. ne hakan şükür’ü reddetmiş ne de ilgili örgüte eyvallah dememiştir. içerde ve dışarda çizgisinden sapmamış yeri geldiğinde en büyük motivasyon kaynağının portresiyle yedek kulübesine oturmuştur.
saydığımız/sayamadığımız ve herkesin gözü önünde cereyan eden bu tavrı onu yeri geldiğinde bir rahatsızlık nesnesine dönüştürse de hoca futbolu öncelemiş, spor camiasının kimi başka isimlerinin kuyruk salladığı dönemde çölde bir aslan edasıyla hayatına devam etmiştir.
ben buraya onun için ne yazsam az, ne söylesem eksik.
iyi ki varsın hocam!
ellerinden öperim…
