391
hüzünlü bir gündü bugün benim için sözlük. bir arkadaşımın 12 gün sonra enkazda vefat haberini aldım. bir umut beklemiştik ama olmadı. iş için gitmişti kahramanmaraş’a. işe gireli de birkaç ay olmuştu. çok heyecanlıydı, kim bilir anlatmadığı ne hayalleri vardı. senelerce okudu, dirsek çürüttü, stajdı, oydu, buydu derken nihayet işine girmişti. fakat ecel onu depremde yakaladı. istanbul’da ikamet etmesine rağmen birkaç günlüğüne gittiği yerde vefat etmesi de çok daha üzücü bir durum. allah rahmet eylesin, mekanın cennet olsun arkadaşım.
