390
en son 3 yil önce babami kaybettigimde benzer duygular içerisindeydim. sanki artik dünyada hiç bir $eyden zevk alamayacak gibiydim. evet, geçecek biliyorum ama enkaz altindaki kizinin elini bir dakika bile birakmayan baba gözümün önünden gitmiyor. futbol, mutbol umrumda degil. yeyip, için ak$am enkaz altindan bilmem kaçinci saatte çikan insanciklarin haberlerini izleyip teselli bulmaya çali$iyorum. ya$adigimiz acinin bir tarifi yok.
