579
çok küçümsediğimizi düşündüğüm ve fenerbahçe'nin bu sezon şampiyonluğu kazanması halinde başımıza bela olacak bir konu.
bu konunun güçlü bir şekilde ortaya çıktığı tarih mayıs 2019. galatasaray'ın 2018-2019 sezonunun son haftalarında iç sahadaki beşiktaş ve deplasmandaki rizespor galibiyetleri ve dolayısıyla şampiyonluğu hakemlere bağlanınca ve galatasaray yönetimi zayıf kalıp yaratılan bu algıya engel olamayınca; ali koç'un fenerbahçe'si ve fikret orman'ın beşiktaş'ı topyekün taaruza geçtiler. fikret orman beşiktaş kulübü başkanı sıfatıyla değil, kulüpler birliği başkanı sıfatıyla çıktı ve dedi ki, "son iki sezonun şampiyonunu hakemler belirledi". 2018-2019 sezonunun ilk yarısında başımıza gelenler yok sayıldı, unutuldu maruz kaldığımız hakem hataları. bütün sezonun hikayesi verilen bir taç atışı ve penaltı üzerinden yazıldı. pozisyonlar hakemlere "örnek hata" diye seminerlerde anlatıldı, bu kararları veren hakemlerin kalemleri kırıldı ve hakem camiasının dikkati/nefreti üzerimize çekildi. engel olamadık. bütün yaz böyle geçti ve 2019-2020 sezonuna galatasaray nefretiyle ve bu nefretin doğurduğu diğer duygularla girildi. beşiktaş bundan ne kazandı peki? 2019'dan sonra üç sezondur ligi bizim üstümüzde bitiriyorlar. 2020, 2021 ve 2022. biz beşiktaş'ın arkasında kaldık sıralamada. bu çok kolay ve sık görülebilen bir şey değil galatasaray tarihinde. ama oldu. üstümüze bir çamur attılar ve biz o çamuru kendilerine gerisingeri iade edemedik. sustuk, yuttuk, kabullendik. onlar kazandı, biz kaybettik.
fenerbahçe, beşiktaş'tan daha farklı camia. daha aç, daha saldırgan, daha öfkeli, daha doyumsuz. onlar yukarıda yazdığım kazanımla yetinecek bir kulüp değil. "biz şampiyon olamıyorsak, galatasaray da olamasın" şeklinde bir oturmuş düşünceleri var evet ve biz 3 sezondur şampiyon olamıyoruz. ama bu onları kesmez. kesmedi de. 2004'te 3.yıldızı, 2011'de 18. ve 2014'te 19. şampiyonlukları kutladıklarını açık açık resmi yayın organlarından belirttikleri halde; şampiyonluk sayıları bir anda 28 oldu. hedef de aniden 29 oldu. 2014'te "19.şampiyonluk bütün fenerbahçelilere armağan olsun" yazan dergileri, 5 sene sonra "hedef 29" dedi. gülünç, komik. ama konu bununla sınır değil. bu adamlar mart 2021'de resmi başvuruyu yaptıklarından en geç bir hafta sonra federasyon ulusal düzeydeki lig organizasyonuna sahip çıkıp, "ulusal şampiyonlukların başlangıcı 1959'dur" diyebilseydi, konu gülünç ve komik olarak kalabilirdi. ve emin olun kapanırdı. ama böyle olmadı. nihat özdemir federasyonu bir cevap vermedi bu başvuruya. mehmet büyükekşi federasyonu da bir cevap ver(e)miyor. aradan geçen yaklaşık iki senede neler oldu? fenerbahçe stadındaki yedek kulübesinden takım otobüsüne, tv kanalındaki ambleminden fenerium'da sattığı kalem kutusuna kadar her yere 5 yıldızlı arma koydu. ınstagram hesabını, twitter'ını, sosyal medyasını saymıyorum bile. vodafone park'a 5 yıldızlı fenerbahçe takım otobösüyle gittiler. bizim stadımıza da öyle gelecekler. biz kadıköy'e gittiğimiz zaman da koskocaman 5 yıldız taşıyan logonun altında oturacak galatasaray teknik heyeti, yedek oyuncuları. 2023-2024 sezonu için 5 yıldızlı maç forması hazırlatıyorlar, bunu da üzerine basa basa her divan kurulu toplantılarında söylüyorlar. biz ne yapıyoruz? hiçbir şey. federasyon ne yapıyor? hiçbir şey. formayı hazırlayıp maça çıktıklarında, iş işten geçmiş olacak.
"şampiyonluğa oynadıkları ilk sezonda konu kapandı" diye rahatlayan, gevşeyen galatasaraylıları görünce dehşete düşüyorum açıkçası. konunun kapandığı falan yok. fenerbahçe planını kurdu, hazırlıklarını son iki sene içerisinde yaptı, gereken altyapıyı oluşturdu ve bombayı patlatmak için sadece doğru zamanı bekliyor. 2022-2023 sezonu şampiyonluğunu bekliyorlar kısacası. o şampiyonluk gelirse, "20.şampiyonluğumuz ve 4.yıldızımız hayırlı olsun" diyeceklerini düşünen galatasaraylı varsa, buna sadece üzülürüm. 2016'da, bizden hemen bir sene sonra şampiyon olabilselerdi evet, "20.şampiyonluk ve 4.yıldız" der, konuyu kapatırlardı. ama bugün öyle değil. fenerbahçe kazanacağı ilk şampiyonluğu stadında, kadıköy'de, istanbul'da, hatta bütün türkiye'de "29.şampiyonluk, 6.yıldıza 1 kala" diye kutlayacak. bütün medya (görsel, yazılı, sosyal) şampiyonluğu böyle okuyacak. "asarız ,keseriz, yıkarız ortalığı" diye galeyana veya gaza gelmeye de lüzüm yok. pek bir şey yapamayız. 2019 yılından beri yaptıklarımız, yapacaklarımızın garantisi çünkü. izleriz, kabulleniriz. önümüzde iki seçenek var: ya 2023 haziran'ı geldiğinde 29 kez şampiyon olduğunu federasyon'a tescil ettirmiş bir fenerbahçe ve 23 şampiyonluğa sahip (bizim de 1923-1959 arası kazandığımız yerel organizasyon var) ve 4 senedir şampiyon olamayan bir galatasaray manzarasına kendimizi hazırlayacağız. ya da şampiyon olup, bütün stres yükünü fenerbahçe camiasının üzerine atıp, onların camiasından birilerinin "bırakın bu masalları, aradaki fark 4 oldu. 1923-1959 arasını kurcalayacağınıza, önümüzdeki yıllara odaklanın. yeter artık" demelerini sağlayacağız. karar bizim.
bu konunun güçlü bir şekilde ortaya çıktığı tarih mayıs 2019. galatasaray'ın 2018-2019 sezonunun son haftalarında iç sahadaki beşiktaş ve deplasmandaki rizespor galibiyetleri ve dolayısıyla şampiyonluğu hakemlere bağlanınca ve galatasaray yönetimi zayıf kalıp yaratılan bu algıya engel olamayınca; ali koç'un fenerbahçe'si ve fikret orman'ın beşiktaş'ı topyekün taaruza geçtiler. fikret orman beşiktaş kulübü başkanı sıfatıyla değil, kulüpler birliği başkanı sıfatıyla çıktı ve dedi ki, "son iki sezonun şampiyonunu hakemler belirledi". 2018-2019 sezonunun ilk yarısında başımıza gelenler yok sayıldı, unutuldu maruz kaldığımız hakem hataları. bütün sezonun hikayesi verilen bir taç atışı ve penaltı üzerinden yazıldı. pozisyonlar hakemlere "örnek hata" diye seminerlerde anlatıldı, bu kararları veren hakemlerin kalemleri kırıldı ve hakem camiasının dikkati/nefreti üzerimize çekildi. engel olamadık. bütün yaz böyle geçti ve 2019-2020 sezonuna galatasaray nefretiyle ve bu nefretin doğurduğu diğer duygularla girildi. beşiktaş bundan ne kazandı peki? 2019'dan sonra üç sezondur ligi bizim üstümüzde bitiriyorlar. 2020, 2021 ve 2022. biz beşiktaş'ın arkasında kaldık sıralamada. bu çok kolay ve sık görülebilen bir şey değil galatasaray tarihinde. ama oldu. üstümüze bir çamur attılar ve biz o çamuru kendilerine gerisingeri iade edemedik. sustuk, yuttuk, kabullendik. onlar kazandı, biz kaybettik.
fenerbahçe, beşiktaş'tan daha farklı camia. daha aç, daha saldırgan, daha öfkeli, daha doyumsuz. onlar yukarıda yazdığım kazanımla yetinecek bir kulüp değil. "biz şampiyon olamıyorsak, galatasaray da olamasın" şeklinde bir oturmuş düşünceleri var evet ve biz 3 sezondur şampiyon olamıyoruz. ama bu onları kesmez. kesmedi de. 2004'te 3.yıldızı, 2011'de 18. ve 2014'te 19. şampiyonlukları kutladıklarını açık açık resmi yayın organlarından belirttikleri halde; şampiyonluk sayıları bir anda 28 oldu. hedef de aniden 29 oldu. 2014'te "19.şampiyonluk bütün fenerbahçelilere armağan olsun" yazan dergileri, 5 sene sonra "hedef 29" dedi. gülünç, komik. ama konu bununla sınır değil. bu adamlar mart 2021'de resmi başvuruyu yaptıklarından en geç bir hafta sonra federasyon ulusal düzeydeki lig organizasyonuna sahip çıkıp, "ulusal şampiyonlukların başlangıcı 1959'dur" diyebilseydi, konu gülünç ve komik olarak kalabilirdi. ve emin olun kapanırdı. ama böyle olmadı. nihat özdemir federasyonu bir cevap vermedi bu başvuruya. mehmet büyükekşi federasyonu da bir cevap ver(e)miyor. aradan geçen yaklaşık iki senede neler oldu? fenerbahçe stadındaki yedek kulübesinden takım otobüsüne, tv kanalındaki ambleminden fenerium'da sattığı kalem kutusuna kadar her yere 5 yıldızlı arma koydu. ınstagram hesabını, twitter'ını, sosyal medyasını saymıyorum bile. vodafone park'a 5 yıldızlı fenerbahçe takım otobösüyle gittiler. bizim stadımıza da öyle gelecekler. biz kadıköy'e gittiğimiz zaman da koskocaman 5 yıldız taşıyan logonun altında oturacak galatasaray teknik heyeti, yedek oyuncuları. 2023-2024 sezonu için 5 yıldızlı maç forması hazırlatıyorlar, bunu da üzerine basa basa her divan kurulu toplantılarında söylüyorlar. biz ne yapıyoruz? hiçbir şey. federasyon ne yapıyor? hiçbir şey. formayı hazırlayıp maça çıktıklarında, iş işten geçmiş olacak.
"şampiyonluğa oynadıkları ilk sezonda konu kapandı" diye rahatlayan, gevşeyen galatasaraylıları görünce dehşete düşüyorum açıkçası. konunun kapandığı falan yok. fenerbahçe planını kurdu, hazırlıklarını son iki sene içerisinde yaptı, gereken altyapıyı oluşturdu ve bombayı patlatmak için sadece doğru zamanı bekliyor. 2022-2023 sezonu şampiyonluğunu bekliyorlar kısacası. o şampiyonluk gelirse, "20.şampiyonluğumuz ve 4.yıldızımız hayırlı olsun" diyeceklerini düşünen galatasaraylı varsa, buna sadece üzülürüm. 2016'da, bizden hemen bir sene sonra şampiyon olabilselerdi evet, "20.şampiyonluk ve 4.yıldız" der, konuyu kapatırlardı. ama bugün öyle değil. fenerbahçe kazanacağı ilk şampiyonluğu stadında, kadıköy'de, istanbul'da, hatta bütün türkiye'de "29.şampiyonluk, 6.yıldıza 1 kala" diye kutlayacak. bütün medya (görsel, yazılı, sosyal) şampiyonluğu böyle okuyacak. "asarız ,keseriz, yıkarız ortalığı" diye galeyana veya gaza gelmeye de lüzüm yok. pek bir şey yapamayız. 2019 yılından beri yaptıklarımız, yapacaklarımızın garantisi çünkü. izleriz, kabulleniriz. önümüzde iki seçenek var: ya 2023 haziran'ı geldiğinde 29 kez şampiyon olduğunu federasyon'a tescil ettirmiş bir fenerbahçe ve 23 şampiyonluğa sahip (bizim de 1923-1959 arası kazandığımız yerel organizasyon var) ve 4 senedir şampiyon olamayan bir galatasaray manzarasına kendimizi hazırlayacağız. ya da şampiyon olup, bütün stres yükünü fenerbahçe camiasının üzerine atıp, onların camiasından birilerinin "bırakın bu masalları, aradaki fark 4 oldu. 1923-1959 arasını kurcalayacağınıza, önümüzdeki yıllara odaklanın. yeter artık" demelerini sağlayacağız. karar bizim.
